Question

1. Referat na temat przewodników i izolatorów (w ujęciu mikroskopowym).

2. Budowa i zasada działania dzwonka elektrycznego.

Pomóżcie. Proszę.

Answer 1

Przewodnikami nazywamy ciała,których ładunki mogą poruszać sie z miejsca na miejsce. Należą do nich: matale(srebro, złoto,miedż,aluminium), półprzewodniki np grafit, oraz elektrolity czyli wodne roztwory kwasów, zasad, i soli i gazy zjonizowane (w których istnieją jony i elektrony swobodne)
Swobodne cząstki naładowane nazywamy nośnikami ładunku elektrycznego. I tak , w metalu są nimi elektrony swobodne, w elektrolitach jony dodatnie i ujemne nie mogłyby sie swobodnie poruszać w ich wnętrzu. Izolatory nie przewodzą ładunków elektrycznych ( nie pzrewodzą prądu elektrycznego).

Izolatory izolują ładunek zgromadzony w pewnym miejscu na swej powierzchni i nie dopuszczają do tego rozprzestrzeniania sie. W izolatorze elektryzuje sie tylko jego częsc zewnętrzna , która w danej chwili elektryzowania ( pocierania) styka sie z drugim ciałem. Do izolatorów zaliczamy : szkło, papier, porcelanę, tworzywo sztuczne PCV

 

 

 

 

2)

Dzwonek elektryczny - urządzenie elektryczne służące do sygnalizacji dźwiękowej. Stosowane niegdyś często jako sygnalizator wezwania w telefonach, jako sygnalizator przy drzwiach wejściowych do mieszkań, wreszcie w szkołach jako sygnalizator początku i końca lekcji. Obecnie, szczególnie w aparatach telefonicznych, dzwonki elektromagnetyczne, wychodzą z użycia na korzyść sygnalizatorów wykorzystujących inne zjawiska fizyczne.

Działanie dzwonka elektrycznego oparte jest na zjawisku elektromagnetycznym i przedstawione jest na schemacie.

Pozycja spoczynkowa stalowego ramienia A jest taka, że styki S przerywacza są zwarte, a młoteczek H znajduje się w pewnym oddaleniu od klosza dzwonka B; zamknięcie wyłącznika głównego K spowoduje przepływ prądu w elektromagnesie E, który zacznie przyciągać ramię (tzw. "kotwicę") A, sprężyście zamocowaną do obudowy dzwonka. Siła przyciągania powoduje, że ramię A pokonuje siłę sprężyny utrzymującą je wcześniej w położeniu początkowym i ramię zbliża się do elektromagnesu E, razem z zamocowanym do ramienia młoteczkiem H. Pomimo, że styki S rozwierają się i prąd w obwodzie przestaje płynąć (tzn. przestaje działać siła przyciągania elektromagnetycznego), to mechaniczna bezwładność młoteczka powoduje, że uderza on w klosz dzwonka wzbudzając w nim dźwięk. W chwilę potem sprężyna odciąga ramię A od elektromagnesu E i przywraca je do położenia początkowego jak na rys. 1. Dla poprawnego działania dzwonka potrzebna jest taka konstrukcja styku S, aby ramię A mogło wykonać część (ale tylko część) swojego ruchu nie powodując rozwarcia styku - składa się on ze śruby, którą można regulować, i elastycznej blaszki, która w pozycji spoczynkowej jest nieco ugięta - dopiero przesunięcie ramienia A większe od ugięcia blaszki rozwiera styk S - dzięki temu ramię uzyskuje odpowiednią szybkość, aby mimo przerwania przepływu prądu uderzyć w klosz ze znaczną siłą. Jeśli śruba naciska blaszkę za słabo, to rozwarcie następuje zanim ramię uzyska wystarczającą szybkość, i uderzenie w klosz jest słabe, lub nawet wcale go nie ma; jeśli za mocno - rozwarcie następuje dopiero po uderzeniu, lub nawet nie następuje wcale, i ramię A nie może się cofnąć. Istotny jest również fakt, że po zwarciu styków prąd narasta stopniowo - z powodu indukcyjności cewki elektromagnesu - dlatego zwarcie styku S podczas ruchu powrotnego ramienia A nie powoduje od razu powstania dużej siły, która by przeszkodziła mu wrócić do pozycji spoczynkowej. Szybkość narastania prądu, i zależnej od niego siły przyciągania ramienia A przez elektromagnes powinna być dostosowana do czasu, jaki jest potrzebny na jego powrót do pozycji spoczynkowej - oznacza to, że napięcie zasilania i indukcyjność cewki powinny być dobrane do częstotliwości rezonansu mechanicznego drgań ramienia A: zbyt wysokie napięcie spowoduje, że ramię A nie będzie wracało nawet w pobliże pozycji spoczynkowej, bo siła przyciągania znacznie wcześniej je zawróci, zbyt niskie - że będzie się zatrzymywać w pozycji spoczynkowej, tracąc energię.