Question

1. Przedstaw zasady udzielania pierwszej pomocy osobie pogryzionej przez zwierzęta.

2. Przedstaw zasady udzielania pierwszej pomocy osobie ukąszonej przez żmiję.

3. Przedstaw zasady postępowania z kleszczem.

4. Przedstaw zasady udzielania pierwszej pomocy osobie ukąszonej lub użądlonej przez owady.

5. Co to jest wstrząs, jakie są jego najczęstsze objawy? Przedstaw zasady udzielania pierwszej pomocy osobie we wstrząsie anafilaktycznym i hipowolemicznym.

6. Przedstaw objawy zawału serca oraz zasady udzielania pierwszej pomocy przy zawałach mięśnia sercowego.

7. Przedstaw objawy astmy oskrzelowej oraz zasady udzielania pierwszej pomocy przy ataku astmy.

8. Przedstaw objawy epilepsji (padaczki) oraz zasady udzielania pierwszej pomocy w przypadku napadu drgawek.

9. Postępowanie z osobą chorą na cukrzycę

a) objawy śpiączki hiperglikemicznej (zbyt wysoki poziom cukru we krwi) i pierwsza pomoc przy jej wystąpieniu.

b) a) objawy śpiączki hipoglikemicznej (niski poziom cukru we krwi) i pierwsza pomoc przy jej wystąpieniu.

10. Przedstaw objawy udaru mózgu oraz zasady udzielania pierwszej pomocy przy udarach mózgu.

Answer 1

Odpowiedź:

1.ranę można przemyć roztworem wody z mydłem (roztwór zasadowy), w którym ginie wirus wścieklizny,  

zabezpieczyć ranę jałowym opatrunkiem,  

nie dotykać rany palcami ani żadnymi środkami niejałowymi,  

kontrolować czynności życiowe,  

w przypadku przemoknięcia opatrunku nałożyć kolejną warstwę materiału chłodzącego.  

Nie wolno pod żadnym pozorem dotykać napotkanych w parku, lesie czy na łące zdechłych zwierząt, gdyż mogą one być zarażone wścieklizną, a wirus może w dalszym ciągu znajdować się w ich ciele.  

2.Jak udzielić pierwszej pomocy w przypadku ukąszenia przez żmiję? Należy uspokoić poszkodowanego i poprosić, by jak najmniej się poruszał. Ruch przyśpiesza bowiem rozprzestrzenianie się substancji toksycznej w organizmie. Jeśli ukąszona została ręka lub noga, należy ją unieruchomić.  

3.Osoba, która spostrzegła kleszcza wkłutego w skórę powinna usunąć go jak najszybciej. Im dłużej kleszcz ma kontakt z krwią człowieka, tym większe jest ryzyko zakażenia. Na podstawie opublikowanych danych z badań naukowych stwierdzono znaczący wzrost ryzyka zakażenia bakterią przenoszoną przez kleszcze po 36 godzinach od momentu wkłucia.  

Uzależnianie wykonania czynności higienicznej, jaką jest usunięcie kleszcza ze skóry, od uzyskania pomocy lekarskiej jest błędem, który może skutkować niepotrzebnie zwiększonym ryzykiem zachorowania na choroby wywołane drobnoustrojami przenoszonymi przez te pajęczaki. W ramach samopomocy celowe jest skorzystanie z istniejących możliwości, nie wymagających pomocy lekarskiej:  

W aptekach w sprzedaży otwartej, szeroko dostępne są odpowiednie narzędzia do bezpiecznego i skutecznego, samodzielnego usuwania kleszczy, według załączonych do danego narzędzia instrukcji. Wszystkie narzędzia gwarantują bezpieczne uchwycenie kleszcza najbliżej skóry a także umożliwiają skuteczne wyciągnięcie pasożyta ze skóry.  

Po usunięciu kleszcza należy zastosować czynności higieniczne, polegające na umyciu i zdezynfekowaniu skóry (np. wodą utlenioną lub innymi produktami z apteki).  

W sytuacji, w której w trakcie usuwania kleszcza pozostanie duży fragment jego ciała np. główka – w pierwszej kolejności należy wykonać czynności opisywane w ulotkach załączonych do zakupionych narzędzi do usuwania kleszczy.  

Mniejsze fragmenty kleszcza, które w trakcie usuwania pozostaną pod skórą z reguły nie zwiększają istotnie ryzyka zakażenia, zatem wówczas można poprzestać na umyciu i dezynfekcji rany.  

4.Jeżeli osoba nie jest uczulona należy:  

usunąć żądło,  

miejsce użądlenia dokładnie umyć woda z mydłem,  

przyłożyć zimny okład w miejscu ukąszenia (pozwoli to zmniejszyć obrzęk), a w przypadku ukąszenia w obrębie jamy ustnej i szyi podać kostkę lodu do ssania i skontaktować się z lekarzem,  

5.Wstrząs to ogólne określenie ostrej niewydolności krążenia. Podczas wstrząsu dochodzi do dysproporcji pomiędzy zapotrzebowaniem na tlen, a jego dostarczanej ilości wraz z substancjami odżywczymi do komórek organizmu.  

objawy;  

lęk,  

splątanie,  

tachykardia,  

bradykardia podczas wstrząsu neurogennego,  

skurczowe ciśnienie tętnicze poniżej 90 mmHg,  

spłycenie i przyspieszenie oddechu,  

wydłużenie powrotu włośniczkowego >2 s,  

mała ilość oddawanego moczu (skąpomocz).  

Anafilaktycznego?  

W pierwszej kolejności należy jak najszybciej usunąć czynnik, który wywołał wstrząs (pokarm, owada). Jeśli pacjent wie, że jest uczulony na konkretny czynnik i że po jego zadziałaniu występuje u niego silna reakcja nadwrażliwości, zawsze powinien mieć ze sobą adrenalinę w penie, którą może sam lub z pomocą innej osoby, podać domięśniowo w udo. Następnie należy wezwać pogotowie ratunkowe. Jeśli w takiej sytuacji mamy dostępny lek przeciwhistaminowy, także należy podać go pacjentowi, następnie należy ułożyć go w pozycji z nogami nieco uniesionymi do góry. Jeśli pacjent straciłby przytomność i doszłoby do zatrzymania krążenia i braku oddechu, wtedy świadek zdarzenia musi podjąć akcję reanimacyjną, którą należy prowadzić do momentu przyjazdu pogotowia ratunkowego. Pacjent następnie powinien trafić do szpitala, gdzie zostanie poddany obserwacji, aby upewnić się, czy nie dojdzie do kolejnej, późnej reakcji anafilaktycznej.  

Po rozpoznaniu wstrząsu hipowolemicznego należy niezwłocznie wezwać ekipę pogotowia ratunkowego. Następnie należy zapewnić choremu spokój. Możliwe jest wystąpienie u niego tak zwanego splątania, czyli poczucia niepewności, utraty świadomości lub nawet urojeń. Ważne jest również, by uzupełnić niedobór płynów, a zatem nawodnić organizm.  

Hipowolemiczny  

Jeśli przyczyną wstrząsu jest nadmierny krwotok, konieczne jest zatamowanie krwawienia. W przypadku silnego krwotoku konieczne będzie zastosowanie opaski uciskowej. Jeśli w pourazowej ranie poszkodowanego znajdują się ciała obce, nie należy usuwać ich we własnym zakresie. Chory powinien mieć również dostęp do świeżego powietrza, czyli należy mu zapewnić prawidłową wentylację.  

Konieczne jest również ułożenie chorego w tak zwanej pozycji przeciwwstrząsowej – chory powinien położyć się płasko, na wznak. Należy unieść jego nogi około 30 cm w górę, ponad poziom klatki piersiowej – ale tylko wówczas, gdy nie podejrzewa się urazów kręgosłupa lub złamania kończyn dolnych. Poszkodowanego należy przykryć kocem (zwykłym lub termicznym), co ochroni go przed utratą ciepła.  

6.Objawy;  

duszność,  

bladość,  

poty,  

kołatanie serca,  

przyspieszenie bicia serca,  

omdlenie,  

ból brzucha,  

nudności,  

stan podgorączkowy.  

Po wezwaniu karetki pogotowia można przejść do udzielania poszkodowanemu pomocy doraźnej. Jakie są kroki pierwszej pomocy przy ataku serca?  

Poszkodowanego należy ułożyć w pozycji półsiedzącej z uniesionym nieznacznie tułowiem, jego plecy powinny być oparte o coś stabilnego i wygodnego.  

Należy poluzować ubranie np. rozpiąć pasek u spodni, biustonosz, zdjąć krawat oraz otworzyć okna – ułatwi to oddychanie; następnie warto zadbać o komfort cieplny poszkodowanego, przykrywając go kocem.  

Poszkodowanemu nie można podawać nic do jedzenia ani picia; wskazane jest natomiast podanie leków ograniczających postęp martwicy serca oraz łagodzących dolegliwości bólowe, czyli aspiryny, jeśli mamy do niej dostęp. Leki można podać, tylko jeśli pacjent jest przytomny i świadomy.  

W przypadku, gdy nastąpi zatrzymanie czynności życiowych, natychmiast należy rozpocząć resuscytację oddechowo-krążeniową i nie przerywać jej do czasu przyjazdu karetki pogotowia; szansę na przeżycie zwiększa już samo uciskanie klatki piersiowej (należy wykonać co najmniej 100 uciśnięć na minutę).  

W miejscach publicznych (dworce, centra handlowe itp.) często można skorzystać z automatycznego defibrylatora zewnętrznego (AED); jeśli jest taka możliwość, należy z niej skorzystać i dążyć do wykonania defibrylacji.  

Przez cały czas udzielania pierwszej pomocy przy zawale (o ile poszkodowany jest świadomy) należy zachować spokój i nie straszyć poszkodowanego. U wielu osób przy wystąpieniu objawów ataku serca występuje bardzo silny lęk przed śmiercią, który może przerodzić się nawet w atak paniki.  

7.Objawy;  

duszność, odczuwany brak powietrza  

szybki, świszczący oddech (świst słychać w trakcie wydechu)  

wydech znacznie dłuższy niż wdech  

blada, szara lub sina skóra  

trudności w mówieniu (wypowiadanie jedynie pojedynczych słów)  

pochylenie tułowia do przodu w pozycji siedzącej  

Pomoc; upewnij się, czy miejsce jest bezpieczne  

pomóż choremu przyjąć najwygodniejszą dla niego pozycję  

zapewnij dostęp świeżego powietrza  

jeżeli chory chce przyjąć leki, które posiada, pomóż mu to zrobić  

natychmiast wezwij służby ratownictwa medycznego  

staraj się go uspokoić – to bardzo ważne  

jeżeli poszkodowany stracił przytomność, zbadaj go i – jeśli nie oddycha – rozpocznij resuscytację  

pozostań przy poszkodowanym do czasu przyjazdu pogotowia ratunkowego.  

8.Objawy; Po napadzie chory odczuwa zmęczenie i senność, ból mięśni i ból głowy. Przed wystąpieniem napadu niektórzy chorzy odczuwają lęk, nieprzyjemny zapach lub smak, słyszą muzykę. Takie zjawisko nazywane jest aurą. Objawy napadu mioklonicznego to zazwyczaj drgawki kończyn górnych, rzadziej dolnych, bez utraty świadomości.  

Pomoc;  

Należy usunąć wszelkie przedmioty, które mogą być niebezpieczne dla chorego (np. okulary czy przedmioty znajdujące się obok głowy),  

2. Priorytetem w czasie ataku jest ochrona głowy i kręgosłupa przed urazami,  

3. Po ataku należy ułożyć chorego w pozycji bezpiecznej i kontrolować oddech 4. W czasie ataku i po jego ustąpieniu należy zapewnić choremu komfort, być przy nim i wspierać go. Atak kosztuje mnóstwo energii, ponadto po ustąpieniu drgawek pojawiają się przejściowe zaburzenia logicznego myślenia.  

5. Zadzwoń po pogotowie ratunkowe, jeśli nie znasz osoby, która doznała w Twojej obecności ataku drgawek. Należy wezwać karetkę także wtedy, gdy po ustąpieniu drgawek osoba jest nieprzytomna, atak trwał bardzo długo lub doprowadzić do poważnego urazu.  

W razie ataku epilepsji NIE WOLNO:  

1. Powstrzymywać na siłę drgawek i krępować ruchów gdyż można w ten sposób doprowadzić do urazu.  

2. Wkładać przedmiotów pod głowę, gdyż zmniejsza to drożność dróg oddechowych.  

3. Otwierać na siłę zaciśniętych szczęk.  

4. Robić sztucznego oddychania oraz podawać płynów.  

9A.Pierwsza pomoc przy hiperglikemii powinna być udzielona jak najszybciej od momentu pojawienia się pierwszych objawów wzrostu poziomu glukozy we krwi.  

W przeciwnym razie może dojść do poważnych powikłań. Najgroźniejszym z nich jest kwasica ketonowa, która może doprowadzić do śpiączki hiperglikemicznej, a nawet do śmierci.  

W przypadku wystąpienia objawów hiperglikemii, należy zadzwonić na pogotowie, niezależnie od tego czy chory stracił przytomność, czy jest świadomy. Jeśli stężenie glukozy jest zbyt duże, konieczne może być podłączenie kroplówki i insuliny.  

W większości przypadków osoba udzielająca pierwszej pomocy nie ma możliwości oznaczenia poziomu cukru we krwi chorego. Z tego powodu nie może sprawdzić, czy chory zmaga się z hipoglikemią, czy hiperglikemią. Dlatego lepiej nie podawać mu niczego słodkiego do zjedzenia lub wypicia, tylko poczekać na pogotowie.  

B.Początkowo pojawią się objawy ostrzegawcze, takie jak: wzmożona potliwość, drżenie rąk, uczucie głodu, kołatanie serca, zaczerwienienie lub zblednięcie twarzy. Jeśli nie zostanie podana glukoza, dochodzi do dalszego spadku poziomu cukru we krwi i zaburzeń funkcji ośrodkowego układu nerwowego.  

10.Objawy;niewyraźne mówienie  

trudności w rozumieniu mowy  

zdrętwienie kończyn po jednej stronie ciała  

kłujący ból głowy  

zaburzenia równowagi podczas chodzenia  

uśmiechnęła się (na udar wskazywać będzie, gdy osoba do góry podniesie tylko jedną połowę ust, a druga będzie nieruchoma)  

powiedziała swoje imię i nazwisko (na udar wskazywać będzie, gdy osoba będzie wypowiadać swoje imię i nazwisko w sposób niewyraźny lub całkowicie bełkotliwy)  

podniosła do góry obie ręce (jeśli nie będzie mogła tego zrobić, jest to udar mózgu).  

Pomoc;  

Wezwij pogotowie ratunkowe dzwoniąc na 999.  

Nie podawaj osobie nic do picia ani jedzenia.  

Jeśli osoba jest przytomna, ułóż ją w komfortowej pozycji.  

W przypadku utraty przytomności zastosuj ułożenie w pozycji bezpiecznej – osoba powinna leżeć na boku, mając równocześnie drożne drogi oddechowe, czyli głowę odchyloną do tyłu.  

Sprawdź czy osoba oddycha. Gdyby doszło do utraty przytomności i zatrzymania oddechu rozpocznij resuscytację krążeniowo-oddechową.  

Przed przybyciem pogotowia przygotuj dokumentację medyczną i listę przyjmowanych leków.  

Ustal możliwie naudaru mózgu, utraty przytomności i przekaż ją ratownikom.jdokładniej godzinę pojawienia się pierwszych objawów  

Wyjaśnienie: