1. Porównac zmiany oporu przewodnika i półprzewodnika następnie wraz z temperaturą2. Zapisac związki.... Question from @miserable93

miserable93 @miserable93

September 2018 1 15 Report

1. Porównac zmiany oporu przewodnika i półprzewodnika następnie wraz z temperaturą

2. Zapisac związki między wielkościami elektrycznymi U, I, R w polączeniu szeregowym i równoległym

3. Objaśnic zasadę działania silnika elektrycznego i prądnicy

4. Wyjaśnic różnice w budowie substancji para jonowa i freol magnetyczny

5. Opisac sposób powstawania fali elektromagnetycznej

6. Podac warunki w których można uzyskać obrazy dyfrakcyjne

7. Objaśnic zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia i podac wartości jego wystąpienia

8. Definicja względnego współczynnika załamania

9. Objaśnic i zapisać równanie zwierciadła i soczewki

10. Podac które cechy teleskopów i lornetek decydują o ich przydatności do obserwacji astronomicznych

11. Wyjaśnic od czego zależyliczba i energia kinetyczna fotoelektronów

12.Opisac metodę analizy widmowej do badania składu chemicznego substancji

13. Obliczyc promienie kolejnych orbit

14. Wypowiedziec i objaśnic 2 postulat Bohra

15. Wyjaśnic powstanie liniowego widma emisyjnego i absorbcyjnego

platon1984

1. Opór przewodnika rośnie wraz z temperaturą i jest to związane ze wzmożeniem drgań sieci krystalicznej. W przypadku półprzewodników opór maleje; półprzewodniki posiadają przerwę energetyczną pomiędzy pasmem walencyjnym i pasmem przewodnictwa, więc konieczna jesr pewne porcja energii (tu energia boltzmanowska), aby wzbudzić nośniki i aby możliwy był przepływ prądu.

2. Prawo Ohma:

$R=\frac{U}{I}$

w przypadku połączenia szeregowego całkowity opór jest prostą sumą poszczególnych oporników i przez każdy z nich płynie taki sam prąd, napięcie na oporniku i-tym to wtedy:

$U_i=IR_i\\ \sum_i{U_i}=U$

suma napięć cząstkowych rona jest całkowitemu napięciu.

dla połączenia szeregowego dodają się odwrotności oporów:

$\frac{1}{R}=\sum_i{\frac{1}{R_i}}$

i co za tym idzie, napięcie na każdym oporniku jest taie samo i rowne napięciu źródła - sumują się prądy $I=\sum_i{I_i}$

3. Głowne elementy silnika to: wirnik (zwykle jest to obracająca się ramka z uzwojeniem twornika) oraz stojan (zwykle magnes trwały). Do wirnika przykładamy napięcie i pod wpływem siły elektrodynamicznej obraca się on w zewnętrzynym polu magnetycznym. trzeci element - komutator dba o to, aby zmieniać kierunek przeplywu prądu w wirniku, tak aby obracał się on nieprzerwanie. W ten sposób energia elektryczna zamieniana jest na pracę mechaniczną.

Może też być tak, że stojanem jest cewka, a wirnikiem magnes - zasada dzialania dokładnie ta sama oparta na występowaniu siły elektrodynamicznej.

Prądnica działa w drugą stronę: obracamy wirnik my, tzn wykonujemy pracą mechaniczną przez co indukujemy (prawo indukcji Faradaya) siłę elektromotoryczną w cewce (napięcie).

4. Para jonowa to uklad dwoch jonów (anionu i kationu) o róznych ładunkach elektrycznych, kótre przyciągają się silą oddziaływania kulombowskiego. Nie ma jednak monopoli (pojedynczych ładunków/biegunów) magnetycznych, zatem taka para magnetyczna jest immanentą cechą każdej substancji o łasnościach magnetycznych. Innymi słowy, jeżeli jakaś substancja ma wlasności magnetyczne, to zawiera od razu biegun N oraz S.

5. Opisują ją r-nia Maxwella;

Zmienne pole elektryczne wytwarza wokół siebie (prostopadle do swojej płaszczyny) zmienne pole magnetyczne. Zmienne pole magnetyczne wytwarza z kolei zmienne pole elektryczne i tak proces się powtarza ab infinitum - mamy propagującą się falę elektromagnetyczną.

6. rownanie siatki dyfrakcyjnej:

$n\lambda=d\sin\alpha$

gdzie n - numer prążka interferencyjnego (rząd widma) lambda - długość fali, d- stala siatki dyfrakcyjnej, α kąt ugięcia wiązki. Aby dyfrakcja i konstruktywna intereferencja mogły zajść stała siatki (odległość między szczelinami) musi odpowiadać całkowitej wielokrotności długości fali i być z tą długością porównywalna.

7. Całkowite wewnętrzne odbicie może nastąpić przy przechodeniu światła z ośrodka gęstszego optycznie do ośrodka rzadszego (o mniejszym współczynniku załamania). na podstawie prawa Snelliusa:

$\frac{sin\alpha}{\sin\beta}=\frac{n_2}{n_1}$

istnieje zatem taki kąt padania α, że β≥90⁰ i wtedy jest całkowite wewn. odbicie.

8. Względy wsp. załamania to stosunek wsp. załamania danego ośrodka do wsp. załamania prożni (najczęściej):

$n_{wzgl}=\frac{n}{n_0}$ bierze się to z tego, iż wsp. załamania jest w rzeczywistości opisuje ile razy prędkość światła w takim ośrodku jest mniejsza od c. Prędkość propagacji fali EM to:

$V=\frac{1}{\sqrt{\epsilon\mu}}=\frac{1}{\sqrt{\epsilon_r\mu_r}}\frac{1}{\sqrt{\epsilon_0\mu_0}}=\frac{c}{\sqrt{\epsilon_r\mu_r}}=\frac{c}{n}$

9. $\frac{1}{f}=\frac{1}{x}+\frac{1}{y}$

f - ogniskowa

x -odległość przedmiotu od zwierciadła/soczewki

y-odległość obrazu od zwierciadła/soczewki

dla soczewek rozpraszających i zwierciadeł wypukłych f<0

dla obrazów pozornych

y<0

10. Ważnę jest uzuskiwane powiększenie czyli stosunek odległości obrazu do odległości przedmiotu, tę z kolei można wyrazić przez ogniskową soczewek z ktorych składa się dane teleskop/lornetka. Ważna jest też zdolność rozdzielcza.

11. opisuje to wzór Einsteina-Millikana:

$h\nu=W+\frac{mV^2}{2}$

gdzie po lewej stroni równania jest energia fotonu, a po prawej praca wyjscie elektronów z metalu i ich energia kinetyczna. Fotoefekt ma charakter jednostkowy, tzn. jeden foton wybija jeden elektron, więc liczba wybitych elektronów zależy od mocy źródła promieniowania (energi przekazywanej przez fotony w jednostce czasu). Oczywiście energia kinetyczna elektronów zależy liniowo od energi fotonów.

12. Każdy pierwiastek wysyła promieniowanie o ściśle określonych częstosliwościach/energiach. Czasem jest takich serii widmowych kilka dla jednego pierwiastka np. serie Lymana, Balmera... dla at wodoru. Analizując serie widmowe ile i jakie linie widzimy, możemy powiedzieć co to z pierwiastki, a z natężenia tych linii można wnioskować o składzie procentowym.

13. prmień bohra można obliczyć przyrównując siłę przciągania kulombowskiego do siły dośrodkowej:

$\frac{mV^2}{r}=\frac{ke^2}{r^2}$

trzeba każe wykorzystać warunek kwantowania momentu pędu:

$mVr=n\hbar$

$\frac{mn^2\hbar^2}{m^2r^3}=\frac{ke^2}{r^2}\\ \frac{n^2\hbar^2}{m}=rke^2\\ r=n^2\cdot\frac{\hbar^2}{mke^2}=n^2\cdot\frac{h^2}{4\pi^2mke^2}$

występujące tu stałe to: h=6.626e-34 Js - stała Plancka,

m=9.11e-31 kg masa elektronu

k=9e9Nm^2/C^2 stała oddziaływania elektrostatycznego

e=1.6e-19C ładunek elementarny

Widać stąd, że promienie kolejnych orbit rozną kwadratowo. Pierwsza orbita zwana orbitą Bohra r=0.53A (Angstrem=1e-10 m), kolejna jest 4 razy większa, następna 9 razy itd.

14. Wykorzystany już przeze mnie warunek na kwantowanie momentu pędu:

moment pędu elektronu (a konkretnie jego rzut na oś Z) może przyjmować tylko dyskretne wartości równe wielokrotnościom kreślonej stałej Plancka

15. Liniowe znaczy, że dyskretne (w odrożnieniu od ciagłego widma światła widzialnego na przykład). Substancja poże pochłaniach (absorbować) tylko promieniowanie o określonej energii. Takiej która pozwoli na wzbudzenie na wyższy stan energetyczny (na wyższą powłokę). Podobnie jest z widmem emisyjnym - elektron wracając z wyższej powłoki na swoje miejsce (po wzbudzeniu) wysyła promieniowanie o takiej energii, która odpowiada różnicy pomiędzy poziomami energetycznymi

$h\nu=E_1-E_2$