1. Armia rzymska dzieliła sie na legiony. Legion składał sie z kohort i centurii na którego czele stał centurion. Klasa pierwsza składałą sie z obywateli. Starsi mieli być w dyspozycji do obrony miasta, młodsi mieli wyruszać na wojnę w pole. Do tej klasy dodano dwie centurie rzemieślników. Miały one służyć bez broni, a na wojnie zajmować się machinami wojennymi. Im niższe klasy tym mniejsze uzbrojenie posiadały.W Armii Rzymskiej wyróżniano pięć rodzajów Legionistów: Hastati -najmłodsi żołnierze lecz z uzbrojeni w ciężką zbroję, Principes -ciężko zrbojni mężczyźni w pełni sił, główny trzon armi, Triarii - żołnierze starsi wiekiem, posiadali zamiast ostrzepów - włócznie, Velites - piechota lekko zbrojna, młodzi ludzie z najbiedniejszych rodzin, Korpus jazdy - był złożony z najbogatszych rodzin rzymskich. Organizacja dowodzenia. Na czele dowództwa stali konsulowie, dowodzili dwoma legionami lub armią konsylarną - pochodzili z bogatych rodzin. Prawą ręką konsula był kwestor, który odpowiadał za sprawy finansowe armii. Naczelny wódz armii rzymskiej posiadał sztab, w skład którego wchodzili wyżsi oficerowie, których mianował osobiście wódz, a mianowicie: Legaci - wybierani przez konsula spośród senatorów, z których każdy sprawował dowództwo nad jednym legionem i miał także prawo dowodzić całą armią rzymską w zastępstwie naczelnego wodza. Prefekci wojskowi – stali na czele oddziałów specjalnych, Trybuni wojskowi – służą naczelnemu wodzowi. W każdym legionie służyło sześciu trybunów. Dwóch trybunów przez miesiąc sprawowali dowództwo nad legionem, zmieniali się, co drugi dzień podczas pozostałych czterech służyło naczelnemu wodzowi.
(wybierz najbardziej tobie potrzebne infrormacje i będzie dobrze :))
2. Pełne panowanie Rzymu nad Półwyspem Apenińskim zagwarantowało zwycięstwo nad Samnitami. Kulminacyjnym momentem tej walki było zwycięstwo pod Sentinum w 295 roku p. n. e. nad połączoną armią Galów i Samnitów. Po ich pokonaniu na drodze Rzymian pozostał już tylko Tarent. W obronie tego miasta w 280 roku p. n. e. stanął Pyrrus – król Epiru. Pokonał on Rzymian w bitwach, pod Herakleją i Ausculum, ponosząc jednak przy tym ogromne straty. Nie rozstrzygając wojny przeniósł działania zbrojne na Sycylię, występując przeciwko Kartaginie. Po powrocie do Italii poniósł w 275 p. n. e. klęskę w starciu z Rzymianami pod Benewentem i pozostawił Tarent samemu sobie. Miasto skapitulowało w 272 roku p. n. e.
Po pokonaniu Tarentu, zhołdowaniu Apulii i Messapii w 266 roku p. n. e. oraz zdobyciu ostatniego wolnego miasta etruskiego – Volsinii w 264 roku p. n. e., Rzym panował nad całą Italią aż do północnego łuku Apeninów, za którym zaczynały się terytoria galijskie.W zachodniej części basenu Morza Śródziemnego istniały tylko dwie potęgi: Rzym i Kartagina.
1. Armia rzymska dzieliła sie na legiony. Legion składał sie z kohort i centurii na którego czele stał centurion. Klasa pierwsza składałą sie z obywateli. Starsi mieli być w dyspozycji do obrony miasta, młodsi mieli wyruszać na wojnę w pole. Do tej klasy dodano dwie centurie rzemieślników. Miały one służyć bez broni, a na wojnie zajmować się machinami wojennymi. Im niższe klasy tym mniejsze uzbrojenie posiadały.W Armii Rzymskiej wyróżniano pięć rodzajów Legionistów: Hastati -najmłodsi żołnierze lecz z uzbrojeni w ciężką zbroję, Principes -ciężko zrbojni mężczyźni w pełni sił, główny trzon armi, Triarii - żołnierze starsi wiekiem, posiadali zamiast ostrzepów - włócznie, Velites - piechota lekko zbrojna, młodzi ludzie z najbiedniejszych rodzin, Korpus jazdy - był złożony z najbogatszych rodzin rzymskich. Organizacja dowodzenia. Na czele dowództwa stali konsulowie, dowodzili dwoma legionami lub armią konsylarną - pochodzili z bogatych rodzin. Prawą ręką konsula był kwestor, który odpowiadał za sprawy finansowe armii. Naczelny wódz armii rzymskiej posiadał sztab, w skład którego wchodzili wyżsi oficerowie, których mianował osobiście wódz, a mianowicie: Legaci - wybierani przez konsula spośród senatorów, z których każdy sprawował dowództwo nad jednym legionem i miał także prawo dowodzić całą armią rzymską w zastępstwie naczelnego wodza. Prefekci wojskowi – stali na czele oddziałów specjalnych, Trybuni wojskowi – służą naczelnemu wodzowi. W każdym legionie służyło sześciu trybunów. Dwóch trybunów przez miesiąc sprawowali dowództwo nad legionem, zmieniali się, co drugi dzień podczas pozostałych czterech służyło naczelnemu wodzowi.
(wybierz najbardziej tobie potrzebne infrormacje i będzie dobrze :))
2. Pełne panowanie Rzymu nad Półwyspem Apenińskim zagwarantowało zwycięstwo nad Samnitami. Kulminacyjnym momentem tej walki było zwycięstwo pod Sentinum w 295 roku p. n. e. nad połączoną armią Galów i Samnitów. Po ich pokonaniu na drodze Rzymian pozostał już tylko Tarent. W obronie tego miasta w 280 roku p. n. e. stanął Pyrrus – król Epiru. Pokonał on Rzymian w bitwach, pod Herakleją i Ausculum, ponosząc jednak przy tym ogromne straty. Nie rozstrzygając wojny przeniósł działania zbrojne na Sycylię, występując przeciwko Kartaginie. Po powrocie do Italii poniósł w 275 p. n. e. klęskę w starciu z Rzymianami pod Benewentem i pozostawił Tarent samemu sobie. Miasto skapitulowało w 272 roku p. n. e.
Po pokonaniu Tarentu, zhołdowaniu Apulii i Messapii w 266 roku p. n. e. oraz zdobyciu ostatniego wolnego miasta etruskiego – Volsinii w 264 roku p. n. e., Rzym panował nad całą Italią aż do północnego łuku Apeninów, za którym zaczynały się terytoria galijskie.W zachodniej części basenu Morza Śródziemnego istniały tylko dwie potęgi: Rzym i Kartagina.