1. Opisać wygląd zewnętrzny dworku i zabudowań gospodarczych. 2.Wyposażenie wnętrza dworku.
1 księga Pan Tadeusza! ;P
PLiiss potrzebne na jutro! ;)
Paacia
1) Dwór Sopliców jako wspaniała, szlachecka siedziba był pięknie i malowniczo położony. Znajdował się na niewielkim pagórku, wśród zielonych drzew w pobliżu strumienia. wybudowany z drewna, pięknie wtapiał się w naturę otaczających go topoli, które zdawały się bronić go od wiatrów. Był podmurowany, co nadawało mu solidnego wyrazu, a pobielane ściany wyglądu skromnego, ale zadbanego. Otaczały go budynki gospodarcze, porządnie utrzymane i wypełnione zapasami zboża. Pola były żyzne – czarnoziemne, wspaniale uprawione i rozplanowane w taki sposób, że przypominały ogrodowe grządki. Patrząc z zewnątrz na dworek można było dostrzec gościnność gospodarza. Brama była szeroko otwarta tak, że zdawała się zapraszać wszystkich przechodzących ludzi. Można więc powiedzieć, iż soplicowski dworek był budynkiem skromnym, czystym, porządnym, a zarazem pięknym w całej swej prostocie, prawdziwym sielankowym miejscem oraz ostoją polskości i szlacheckości, a dla jego mieszkańców małą ojczyzną.
2)Wyposażenie dworku w Soplicowie nie odbiegało od tego charakterystycznego, szlacheckiego. Na ścianach obrazy Kościuszki, Jasińskiego i Rejtana przypominały o ogromnym poświęceniu i bohaterstwie powstańców, jak również o wartości nadrzędnej w ówczesnych czasach: osiągnięciu wolności. Także stary zegar w alkowie wygrywając „Mazurka Dąbrowskiego” ogłaszał takie podejście do spraw zniewolonej ojczyzny.
wśród zielonych drzew w pobliżu strumienia. wybudowany z drewna, pięknie wtapiał się w naturę otaczających go topoli, które zdawały się bronić go od wiatrów. Był podmurowany, co nadawało mu solidnego wyrazu, a pobielane ściany wyglądu skromnego, ale zadbanego.
Otaczały go budynki gospodarcze, porządnie utrzymane i wypełnione zapasami zboża. Pola były żyzne – czarnoziemne, wspaniale uprawione i rozplanowane w taki sposób, że przypominały ogrodowe grządki.
Patrząc z zewnątrz na dworek można było dostrzec gościnność gospodarza. Brama była szeroko otwarta tak, że zdawała się zapraszać wszystkich przechodzących ludzi.
Można więc powiedzieć, iż soplicowski dworek był budynkiem skromnym, czystym, porządnym, a zarazem pięknym w całej swej prostocie, prawdziwym sielankowym miejscem oraz ostoją polskości i szlacheckości, a dla jego mieszkańców małą ojczyzną.
2)Wyposażenie dworku w Soplicowie nie odbiegało od tego charakterystycznego, szlacheckiego. Na ścianach obrazy Kościuszki, Jasińskiego i Rejtana przypominały o ogromnym poświęceniu i bohaterstwie powstańców, jak również o wartości nadrzędnej w ówczesnych czasach: osiągnięciu wolności. Także stary zegar w alkowie wygrywając „Mazurka Dąbrowskiego” ogłaszał takie podejście do spraw zniewolonej ojczyzny.