1. Oblicz ile elektronów może znajdować się w podpowłokach elektronowych o podanych symbolach a) p b) d c) f d)s 2. Określ jakie orbitale są opisywane przez podane liczby kwantowe. a) n=1, l=0 b)n=2, l=0 c) n=2, l=1 d) n=3, l=0 e) n=3, l=2 f) n=4,l=0 g) n=4,l=2 h) n=4,l=3
Aby obliczyć maksymalną liczbę elektronów mogących znajdować się na danej podpowłoce korzystamy ze wzoru x = 4l + 2 (l - orbitalna liczba kwantowa). Można również pomnożyć liczbę orbitali tworzących daną podpowłokę przez 2, ponieważ każdy orbital może 'pomieścić' maksymalnie dwa elektrony o takich samych liczbach kwantowych n, l i m, natomiast różniące się liczbą kwantową ms, czyli spinem.
a) podpowłoka p l = 1 x = 4 · 1 + 2 = 6 → podpowłokę p tworzą trzy orbitale p, przy czym na każdym z nich mogą znajdować się maksymalnie dwa elektrony o przeciwnym spinie (3 · 2 = 6)
b) podpowłoka d l = 2 x = 4 · 2 + 2 = 10 → podpowłokę d tworzy pięć orbitali d, a na każdym z nich mogą znaleźć się max. dwa elektrony o przeciwnym spinie (5 · 2 = 10)
c) podpowłoka f l = 3 x = 4 · 3 + 2 = 14 → podpowłokę f tworzy siedem orbitali f i na każdym z nich również mogą znajdować się max. dwa elektrony o przeciwnym spinie (7 · 2 = 14)
d) podpowłoka s l = 0 x = 4 · 0 + 2 = 2 → podpowłokę s tworzy orbital s, na którym mogą znajdować się maksymalnie dwa elektrony o przeciwnym spinie (1 · 2 = 2)
zad. 2
Główna liczba kwantowa n mówi nam o energii elektronu w atomie i jest jednocześnie numerem powłoki, na której się on znajduje. Orbitalna liczba kwantowa l wskazuje na kształt orbitalu: l = 0 → orbital s l = 1 → orbital p l = 2 → orbital d l = 3 → orbital f
Aby obliczyć maksymalną liczbę elektronów mogących znajdować się na danej podpowłoce korzystamy ze wzoru x = 4l + 2 (l - orbitalna liczba kwantowa). Można również pomnożyć liczbę orbitali tworzących daną podpowłokę przez 2, ponieważ każdy orbital może 'pomieścić' maksymalnie dwa elektrony o takich samych liczbach kwantowych n, l i m, natomiast różniące się liczbą kwantową ms, czyli spinem.
a) podpowłoka p
l = 1
x = 4 · 1 + 2 = 6 → podpowłokę p tworzą trzy orbitale p, przy czym na każdym z nich mogą znajdować się maksymalnie dwa elektrony o przeciwnym spinie (3 · 2 = 6)
b) podpowłoka d
l = 2
x = 4 · 2 + 2 = 10 → podpowłokę d tworzy pięć orbitali d, a na każdym z nich mogą znaleźć się max. dwa elektrony o przeciwnym spinie (5 · 2 = 10)
c) podpowłoka f
l = 3
x = 4 · 3 + 2 = 14 → podpowłokę f tworzy siedem orbitali f i na każdym z nich również mogą znajdować się max. dwa elektrony o przeciwnym spinie (7 · 2 = 14)
d) podpowłoka s
l = 0
x = 4 · 0 + 2 = 2 → podpowłokę s tworzy orbital s, na którym mogą znajdować się maksymalnie dwa elektrony o przeciwnym spinie (1 · 2 = 2)
zad. 2
Główna liczba kwantowa n mówi nam o energii elektronu w atomie i jest jednocześnie numerem powłoki, na której się on znajduje. Orbitalna liczba kwantowa l wskazuje na kształt orbitalu:
l = 0 → orbital s
l = 1 → orbital p
l = 2 → orbital d
l = 3 → orbital f
a) n = 1
l = 0
orbital 1s
b) n = 2
l = 0
orbital 2s
c) n = 2
l = 1
orbital 2p
d) n = 3
l = 0
orbital 3s
e) n = 3
l = 2
orbital 3d
f) n = 4
l = 0
orbital 4s
g) n = 4
l = 2
orbital 4d
h) n = 4
l = 3
orbital 4f