1. O jakiej sytuacji egzystencjalnej mówi podmiot liryczny? Co o tym świadczy? 2. Za pomocą jakich środków artystycznych autor wyraził w psalmie określone emocje? Nazwij te emocje. 3. Czego najbardziej obawia się osoba mówiąca i co jest jej celem życiowym? potrzebuje na szybko pomocy z góry dziękuję ❣️
1. O jakiej sytuacji egzystencjalnej mówi podmiot liryczny? Co o tym świadczy?
Podmiot liryczny mówi o cierpieniu, w którym pozostawiony jest sam sobie przez Boga. o czym świadczy Jego milczenie, obojętność na cierpienie człowieka.
2. Za pomocą jakich środków artystycznych autor wyraził w psalmie określone
emocje? Nazwij te emocje.
- apostrofa i wykrzyknienie: „Chciej na mię kiedy wejźrzeć, chciej uprzejme moje/
Prośby, o wieczny Panie, przyjąć w uszy swoje!“ - pragnienie poczucia biskości Boga i jego opieki
- anafora: „Dosyciem znał dotychmiast uszy Twe zamknione,/ Dosyciem znał i nazbyt oczy odwrócone;“ - żal z powodu obojętności Boga i tego, że pozostaje głuchy na jego prośby
- pytania retoryczne, np.: „Jahwe jak długo jeszcze będę u Ciebie w zapomnieniu?“-
wyrażają ból, gorycz i osamotnienie psalmisty
- metafora: „daj światło moim oczom“ - wyraża wiarę i nadzieję modlącego się ,
„sen śmierci“ - wyraża lęk o istnienie
- epitet zaimkowy: „Boże mój“ - pokazuje, że Bóg jest mu bliski
3. Czego najbardziej obawia się osoba mówiąca i co jest jej celem życiowym?
Osoba mówiąca obawia się odtrącenia od Boga. Jego milczenie, obojętność na cierpienie człowieka wywołuje lęk. Mimo tego psalmista zwracając się z kolejnymi prośbami do Boga, trwa w wierze, ufa Mu, mając nadzieję na to, że obdarzy go „dobrodziejstwem“ w życiu doczesnym, a po śmierci życiem wiecznym.
1. O jakiej sytuacji egzystencjalnej mówi podmiot liryczny? Co o tym świadczy?
Podmiot liryczny mówi o cierpieniu, w którym pozostawiony jest sam sobie przez Boga. o czym świadczy Jego milczenie, obojętność na cierpienie człowieka.
2. Za pomocą jakich środków artystycznych autor wyraził w psalmie określone
emocje? Nazwij te emocje.
- apostrofa i wykrzyknienie: „Chciej na mię kiedy wejźrzeć, chciej uprzejme moje/
Prośby, o wieczny Panie, przyjąć w uszy swoje!“ - pragnienie poczucia biskości Boga i jego opieki
- anafora: „Dosyciem znał dotychmiast uszy Twe zamknione,/ Dosyciem znał i nazbyt oczy odwrócone;“ - żal z powodu obojętności Boga i tego, że pozostaje głuchy na jego prośby
- pytania retoryczne, np.: „Jahwe jak długo jeszcze będę u Ciebie w zapomnieniu?“-
wyrażają ból, gorycz i osamotnienie psalmisty
- metafora: „daj światło moim oczom“ - wyraża wiarę i nadzieję modlącego się ,
„sen śmierci“ - wyraża lęk o istnienie
- epitet zaimkowy: „Boże mój“ - pokazuje, że Bóg jest mu bliski
3. Czego najbardziej obawia się osoba mówiąca i co jest jej celem życiowym?
Osoba mówiąca obawia się odtrącenia od Boga. Jego milczenie, obojętność na cierpienie człowieka wywołuje lęk. Mimo tego psalmista zwracając się z kolejnymi prośbami do Boga, trwa w wierze, ufa Mu, mając nadzieję na to, że obdarzy go „dobrodziejstwem“ w życiu doczesnym, a po śmierci życiem wiecznym.