Question

1. Jak powstały dwa państwa niemieckie?
2. Wyjaśnij co to była żelazna kurtyna, zimna wojna i jakie działania zostały w tym temacie podjęte?
3. Porównaj przyczyny utworzenia Układu Warszawskiego i Nato
4. Na czym polegała kolektywizacja rolnictwa i nacjonalizacja przemysłu
5. Czym była reglamentacja czego i kogo dotyczyła?
6. Na czym polegały prześladowania religijne gdzie i kiedy miały miejsce?
7. Przedstaw okoliczności powstania Izraela i następstwa tego faktu
8. Opisz główne założenia polityki wielkiego skoku w Chinach i jej konsekwencje
9. Scharakteryzuj metody działania sowietów podczas tzw. drugiej okupacji sowieckiej w polsce. Odwołaj się do konkretnych przykładów


Krótko potrzebuje jak najszybciej!! (Historia i teraźniejszość)

Answer 1

Odpowiedź:

Powstanie dwóch państw niemieckich było wynikiem podziału Niemiec po II wojnie światowej i wynikających z tego ustaleń geopolitycznych. Po zakończeniu wojny, Niemcy zostali podzieleni na dwie części: Republikę Federalną Niemiec (RFN, Zachodnie Niemcy) i Niemiecką Republikę Demokratyczną (NRD, Wschodnie Niemcy).

Podział ten wynikał z decyzji aliantów zwycięskich mocarstw (głównie ZSRR, USA, Wielka Brytania i Francja) o podziale okupowanej przez nie Niemiec na strefy wpływów. W rezultacie, strefa okupacyjna kontrolowana przez ZSRR stała się podstawą dla utworzenia NRD, natomiast pozostałe trzy strefy (kontrolowane przez USA, Wielką Brytanię i Francję) połączyły się, tworząc RFN.

Żelazna kurtyna to pojęcie używane w okresie zimnej wojny, które odnosiło się do podziału Europy na dwie części: Zachodnią i Wschodnią. Był to symboliczny podział, który oddzielał kraje demokratyczne i kapitalistyczne (głównie państwa NATO) od krajów komunistycznych (głównie państwa Układu Warszawskiego), zdominowanych przez ZSRR.

Zimna wojna to konflikt ideologiczny, polityczny i militarny między dwoma przeciwnikami: Stanami Zjednoczonymi (oraz ich sojusznikami w NATO) a ZSRR (oraz państwami Układu Warszawskiego). Była to walka o dominację i wpływy na arenie międzynarodowej, która nie przerodziła się w otwarty konflikt zbrojny, ale trwała przez długie lata, aż do upadku ZSRR w 1991 roku.

W tej sytuacji, podjęto wiele działań mających na celu przeciwdziałanie lub umocnienie żelaznej kurtyny i konfrontacji zimnowojennej. Na przykład:

NATO (Pakt Północnoatlantycki) zostało utworzone w 1949 roku jako sojusz obronny państw zachodnich w celu zapewnienia kolektywnej obrony przeciwko potencjalnej agresji ze strony ZSRR i krajów Układu Warszawskiego.

Plan Marshalla był programem pomocy finansowej i gospodarczej, który został wprowadzony przez Stany Zjednoczone w celu odbudowy Europy Zachodniej po II wojnie światowej. Jego celem było wzmocnienie tych krajów wobec ekonomicznej i politycznej ekspansji ZSRR.

Wyścig zbrojeń, szczególnie w dziedzinie broni jądrowej, był wynikiem zimnej wojny i wzajemnej nieufności między dwoma blokami. Obie strony starły się o dominację militarystyczną i dążyły do utrzymania równowagi sił.

Przyczyny utworzenia Układu Warszawskiego i NATO różniły się w zależności od kontekstu politycznego i militarnego okresu zimnej wojny.

Układ Warszawski został utworzony w 1955 roku przez blok państw socjalistycznych, przede wszystkim ZSRR, jako odpowiedź na utworzenie NATO. Główne przyczyny utworzenia Układu Warszawskiego to:

Chęć zwiększenia bezpieczeństwa państw socjalistycznych poprzez utworzenie militarnego sojuszu obronnego.

Zwiększenie wpływów ZSRR i utrzymanie kontroli nad państwami satelickimi w Europie Środkowej i Wschodniej.

Reakcja na proces integracji Zachodu, w tym utworzenie NATO, które było widziane jako przeciwnik polityczny i militarny.

Z kolei przyczyny utworzenia NATO (Paktu Północnoatlantyckiego) to:

Zapewnienie kolektywnej obrony państw zachodnich przed potencjalną agresją ze strony ZSRR i krajów Układu Warszawskiego.

Zwiększenie stabilności i bezpieczeństwa na kontynencie europejskim w okresie zimnej wojny.

Umacnianie więzi transatlantyckich, zwłaszcza między Stanami Zjednoczonymi a Europą Zachodnią.

Oba sojusze miały na celu wzmocnienie pozycji swoich członków i przeciwdziałanie agresji ze strony drugiego bloku. Były to próby zabezpieczenia interesów politycznych, militarnych i bezpieczeństwa w ramach dwóch przeciwnych i rywalizujących ze sobą bloków w okresie zimnej wojny.

Kolektywizacja rolnictwa i nacjonalizacja przemysłu to dwa procesy związane z polityką gospodarczą stosowaną w niektórych krajach o charakterze socjalistycznym lub komunistycznym. Oto ich podstawowe znaczenie:

Kolektywizacja rolnictwa:

Polegała na łączeniu małych indywidualnych gospodarstw rolnych w większe jednostki, takie jak kołchozy czy sowchozy.

Miała na celu osiągnięcie większej efektywności i zwiększenie produkcji rolnej poprzez zastosowanie mechanizacji, planowania gospodarczego i wspólnej pracy.

Była często wprowadzana w krajach komunistycznych, takich jak ZSRR czy Chiny, jako element centralnego planowania gospodarczego i budowy socjalizmu.

Nacjonalizacja przemysłu:

Oznaczała przejęcie przez państwo prywatnych przedsiębiorstw i sektorów przemysłowych w celu kontrolowania i planowania gospodarki.

Nacjonalizacja miała na celu zwiększenie kontroli państwa nad strategicznymi gałęziami gospodarki, redystrybucję zysków oraz wprowadzenie równości społecznej.

Była charakterystyczna dla krajów o silnym kierowniczym systemie politycznym, takich jak ZSRR, Chiny czy Kuba.

Oba procesy miały na celu przekształcenie struktury gospodarczej i społecznej w kierunku kolektywnego zarządzania i kontroli państwowej. Ich skutki i rezultaty były różne w zależności od kontekstu, a w wielu przypadkach wiązały się z kontrowersjami i trudnościami w realizacji gospodarczych celów.

Reglamentacja była praktyką stosowaną w okresach wojennych lub kryzysowych w celu kontrolowania i ograniczenia dostępu do określonych dóbr, towarów lub usług. Dotyczyła różnych aspektów życia społecznego i gospodarczego. Oto jej kluczowe aspekty:

Reglamentacja mogła dotyczyć żywności, paliw, surowców, dóbr luksusowych, usług czy wymiany walut.

Jej celem było zaspokojenie potrzeb strategicznych państwa w czasach kryzysu, wojny lub trudności gospodarczych.

Reglamentacja polegała na wprowadzeniu ograniczeń i kontroli, na przykład poprzez system kartkowy, ograniczenia ilościowe, cenowe lub czasowe.

Reglamentacja była stosowana zarówno w czasach wojennych, jak i w okresach gospodarczych kryzysów, aby zapewnić równomierne rozdziałanie dóbr, ograniczyć spekulacje i utrzymać kontrolę państwa nad sektorami strategicznymi.

Przykładem reglamentacji był system kartkowy w czasie II wojny światowej, gdy określone ilości żywności, paliwa i innych dóbr były przydzielane obywatelom na podstawie kuponów. Reglamentacja mogła być również stosowana w okresach kryzysów ekonomicznych, aby zapobiec przewlekłym brakom i spekulacjom.

Prześladowania religijne to działania mające na celu ucisk, dyskryminację lub prześladowanie jednostek lub grup na podstawie ich przekonań religijnych. Miały miejsce w różnych okresach i na różnych obszarach świata. Oto kilka przykładów prześladowań religijnych:

Inkwizycja: W okresie średniowiecza i wczesnej nowożytności Kościół katolicki założył instytucję inkwizycji, która miała za zadanie zwalczać herezje i narzucenie jednolitej doktryny katolickiej. W wyniku tego wielu ludzi zostało prześladowanych, torturowanych i skazywanych na śmierć za herezję.

Pogromy żydowskie: W historii wiele miejsc na świecie doświadczyło pogromów żydowskich, szczególnie w Europie. Prześladowania te miały różne przyczyny, w tym antysemityzm, stereotypy i nienawiść względem społeczności żydowskiej.

Czerwony Khmer: W latach 70. XX wieku w Kambodży rząd Czerwonych Khmerów prowadził brutalną politykę prześladowań religijnych, w wyniku której wielu buddystów, muzułmanów, chrześcijan i osób praktykujących inne religie zostało zmuszonych do opuszczenia klasztorów, świątyń i miejsc kultu, a niektórzy zginęli.

Prześladowania w Chinach: W Chinach, zarówno w przeszłości, jak i współcześnie, miały miejsce prześladowania religijne. Przykładem jest kampania przeciwko buddyzmowi w czasach rewolucji kulturalnej lub prześladowania grup religijnych, takich jak Falun Gong.

Należy zauważyć, że te to tylko przykłady i prześladowania religijne miały miejsce na różnych obszarach świata i były wynikiem różnych czynników politycznych, społecznych i kulturowych.

Powstanie Izraela było wynikiem kilku czynników i okoliczności. Główne z nich to:

Holocaust i prześladowania Żydów: Okropności Holocaustu i prześladowania Żydów przez nazistowskie Niemcy w czasie II wojny światowej spowodowały narastające napięcie i potrzebę znalezienia bezpiecznego miejsca dla ocalałych.

Syjonizm: Ruch syjonistyczny, który powstał na początku XX wieku, dążył do utworzenia państwa żydowskiego na ziemi Izraela, która miała być domem narodu żydowskiego.

Mandat Palestyny: Po zakończeniu I wojny światowej, Palestyna przeszła pod kontrolę brytyjską na mocy mandatu Ligi Narodów. W tym czasie żydowska imigracja do Palestyny wzrosła.

Podział ONZ: W 1947 roku ONZ przyjął rezolucję w sprawie podziału Palestyny, zgodnie z którą miały powstać dwa państwa - żydowskie i arabskie.

Wojna o niepodległość: W 1948 roku proklamowano niepodległość Izraela, co wywołało konflikt z sąsiednimi państwami arabskimi, które odrzuciły podział ONZ i zaatakowały nowo powstałe państwo.

Następstwa powstania Izraela były skomplikowane i trwają do dzisiaj. Wywołało to trwający konflikt izraelsko-palestyński, migracje i ucieczki ludności, zmiany granic i trudności w relacjach międzynarodowych. Konflikt ten jest jednym z najtrudniejszych i najbardziej skomplikowanych problemów politycznych i społecznych na świecie.

Polityka Wielkiego Skoku była inicjatywą gospodarczą wprowadzoną w Chinach przez Mao Zedonga w latach 1958-1961. Główne założenia tej polityki to:

Industrializacja: Mao dążył do szybkiego przyspieszenia rozwoju przemysłu w celu dogonienia i prześcignięcia gospodarczego Zachodu. Duże inwestycje zostały skierowane w kierunku rozbudowy sektora przemysłowego, w tym budowy hut, fabryk i elektrowni.

Kolektywizacja rolnictwa: Mao dążył do zorganizowania rolników w duże kolektywy rolnicze, zwane komunami, w celu zwiększenia produkcji rolnej i umocnienia kolektywnego zarządzania.

Przemysł w gospodarstwach wiejskich: W ramach Wielkiego Skoku Mao promował rozwój przemysłu w gospodarstwach wiejskich, takich jak małe huty żelaza czy warsztaty tkackie, aby przyspieszyć proces industrializacji i zwiększyć produkcję towarów.

Konsekwencje polityki Wielkiego Skoku były jednak katastrofalne. Polityka ta spowodowała masowe niedobory żywności, klęski głodu i śmierć milionów ludzi. Ostatecznie polityka ta została porzucona w 1961 roku, a Mao stracił część władzy politycznej. Wielki Skok pozostawił trwały ślad w chińskiej historii i przyczynił się do wielu dyskusji i kontrowersji dotyczących polityki gospodarczej i społecznej w Chinach.

Druga okupacja sowiecka w Polsce miała miejsce po zakończeniu II wojny światowej, gdy Polska znalazła się w strefie wpływów Związku Radzieckiego. Sowieci zastosowali różne metody i środki, aby ugruntować swoje wpływy polityczne i militarne w Polsce. Oto kilka przykładów metod działania sowieckiej okupacji:

Stworzenie rządu marionetkowego: Sowieci utworzyli tzw. Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego (PKWN), który stał się marionetkowym rządem kontrolowanym przez ZSRR. PKWN przeprowadził szybkie reformy polityczne i społeczne zgodnie z radzieckimi wytycznymi.

Represje polityczne: W okresie drugiej okupacji sowieckiej miały miejsce represje polityczne, a osoby uznawane za wrogów reżimu były prześladowane, aresztowane, więzione i poddawane represjom.

Nacjonalizacja przemysłu: Sowieci przeprowadzili proces nacjonalizacji przemysłu w Polsce, podobnie jak miało to miejsce w ZSRR. Wiele przedsiębiorstw i zakładów przemysłowych zostało przejętych przez państwo.

Kontrola nad siłami zbrojnymi: Sowieci wpływali na polskie siły zbrojne, kontrolując ich strukturę, dowództwo i politykę obronną. Doprowadziło to do sowieckiej dominacji w polskiej armii.

Przykładem konkretnych działań sowieckiej okupacji było aresztowanie i wywózka na Syberię polskich żołnierzy, którzy walczyli w II wojnie światowej po stronie aliantów, a następnie byli uznawani przez władze sowieckie za wrogów. Innym przykładem były kampanie represji politycznych, takie jak tzw. "Akcja Wisła", która polegała na wysiedleniu i przymusowym przesiedleniu ludności ukraińskiej z terenów Polski.

Sowiecka okupacja miała głęboki wpływ na politykę, gospodarkę i społeczeństwo Polski, której skutki odczuwalne były przez wiele lat po zakończeniu okupacji.

Wyjaśnienie: