Question

1. Gdybym byla kobieta chcialabym mieszkac.. UZASADNIJ

2. Opisz zwyczaje pogrzebowe w wybranym panstwie.

PROSZE O JAK NAJSZYBSZA ODPOWIEDZ, TO NA JUTRO :)

Answer 1

1. gdybym byla kobietą chciałabym mieszkać w przepiękinym pałacu z cudownym wnętrzem, pięcioma najlepszymi samochodami oraz pełną obsługą, która jest w stanie sprzatać, pomagadać w pradsowaniu i ogolnie we wszystkim, Byłbyam wtedy panią domu! do tego wszystkiego cudownego bogatego męża.

2. zwyczaje pogrzebowe w Polsce:

ciało oboy która umarła myje prebiera spejclana firma dla ktorej się za to placi, oni zajmuja sie wszystkim trumną ubiorem myciem. 

kolejnym etapem jest zamówienie mszy za ciało, wykupienie grobu, w sensie miejsca gdzie ta osoba zostanie pochowana. Na ostatnim planie zostaje nam STYPA czyli tak zwana ostatnie pożeganie Zgromadzeni ludzie modlą się, składając dzieki temu hołd zmarłej osobie. Mówię róznaniec czy inne przyśpiewnki. 

 

MAM NADZIEJE ZE POMOGLAM

Answer 2

1. Sparta i Ateny to dwa potężne greckie polis. Życie i obyczaje jednak bardzo były w nich różne. Gdybym miała wybrać gdzie chciałabym mieszkać, zdecydowanie wybrałabym Ateny.
Sparta położona była w środkowej części półwyspu Peloponez Została założona ok. IX wieku przez plemiona doryckie. Mieszkańców podbitych ziem Spartanie uważali za niewolników, nie mających żadnych praw. Heloci, bo tak ich nazywano musieli pracować na utrzymanie swych panów. Oprócz nich polis zamieszkiwali periojkowie, którzy zajmowali się handlem i rzemiosłem. Od chwili narodzin każdy Spartanin i Spartanka należeli do państwa. Od dziecka w obawie przed buntem helotów Spartanie byli wychowywani na wojowników. Od 20-60 roku życia służyli w armii. Utrzymywali się z działek, które otrzymywali od państwa, a które uprawiali dla nich heloci
O życiu lub śmierci nowonarodzonych dzieci  decydowała rada starszych. Rodzice nie mieli nic do powiedzenia. O wychowaniu tez decydowała rada. W spartańskim wychowaniu nie dbano o równowagę miedzy rozwojem umysłu, a kształtowaniem ciała tak jak np. w Atenach.
Nie chodziło o rozwój jednostki, ale o zapewnienie bezpieczeństwa państwa. Spartanie nie potrafili też pięknie się wysławiać. Nie dbali o piękno architektury, ani o wygodę życia.
Jak widać ustrój Sparty może być przykładem na prototyp państwa totalitarnego-Państwo totalitarne to takie, które stara się kontrolować życie swoich obywateli. Władza w takim państwie jest w ręku jednego człowieka-przywódcy, Narzuca wszystkim jeden punkt widzenia i ten sam kierunek myślenia. Ważne, żeby wszystko było jednolite. Jedna religia, jeden naród i jeden wódź.. Jedną z elementarnych cech takiego państwa jest wszechobecność we wszystkich dziedzinach życia społecznego, w celu realizacji stawianych sobie celów. Państwo kontroluje obywateli, począwszy od ich działań gospodarczych, obywatelskich po życie osobiste. To jest właśnie dowód na to, że nie chciałabym żyć w Sparcie.
Niestety ten niezwykły ustrój Sparty na niewiele się przydał. W 371 roku p.n.e. armia spartańska została pokonana przez wojska innej greckiej polis –Teb. Ten moment wykorzystali heloci i utworzyli własne państwo. Sparta przetrwała jeszcze jakiś czas, ale jej świetność minęła. Sparta nie pozostawiła po sobie ani pięknych budowli, ani dzieł sztuki,nauki, czy literatury.
Zupełnie inaczej było w Atenach. Mieszkańcy tego miasta mieli ogromny wpływ na rozwójnauki filozofię, literaturę, teatr politykę, naukę i architekturę.
Już ze względu na dostępność tych wszystkich dziedzin wolałabym mieszkać w Atenach niż w Sparcie. 
Ustrój –arystokracja, który panował na początku w Atenach był niezbyt przyjazny dla obywateli. Był jednak podwaliną do początków ateńskiej demokracji
Polegał on na tym, że kilkuset arystokratów posiadało większość ziemi, niewiele przejmując się losem pozostałych obywateli. Ustrój ten zrodził liczne konflikty, które w początku Vi wieku p.n.e. doprowadziły prawie do wybuchu wojny domowej.
W 594 roku p.n.e. Solon nowy prawodawca przeprowadził reformy ustrojowe. Umorzył wszystkie długi, wykupił z niewoli ateńskich obywateli. Podzielił ich na 4 klasy majątkowe. Wszyscy odtąd mieli wpływ na losy państwa, nawet mężczyźni z najnizszej klasy. Nieco później Klejstenes dokonał kolejnej reformy państwa – wprowadził demokrację- władzę ludu-, która ostatecznie pozbawiła arystokratów uprzywilejowanej pozycji.
Ustrój ten był pierwszym znanym systemem demokratycznym świata. Jest to niewątpliwy argument na to, że życie w Atenach było lepsze, bardziej przyjazne dla obywateli i to tam właśnie chciałabym mieszkać.
Ateny były w V wieku najbogatszym polis Hellady. Nastąpiła tam swoista eksplozja talentów we wszystkich dziedzinach. Powstały budowle które przyćmiły urodą wszystkie miasta starożytnego świata. Np. Pantenon- świątynia poświęcona Atenie
W tym okresie tworzyli tacy wybitni artyści jak Fidiasz. Najwybitniejsze jego dzieła to posąg Ateny umieszczony wewnątrz Pantenonu czy posąg siedzącego na tronie Zeusa. Gdybym żyła w Atenach w tamtym okresie chciałabym poznać tego niezwykłego twórcę.
Również początki teatru-to właśnie czasy starożytnej Grecji. Do naszych czasów zachowały się 32 greckie tragedie. Najbardziej znaną jest Antygona - Sofoklesa. 
Umiłowanie mądrości to też cecha charakterystyczna starożytnych Greków Prawdy sformułowane przez takich filozofów jak Sokrates do dziś mają swoje zastosowanie. Inny filozof uczeń Sokratesa –Platon założył pierwszą na świecie szkołę filozofów- Akademię. Niestety kobiety ateńskie nie miały zbyt wielu praw. Zajmowały się dziećmi i prowadzeniem domu . Nie miały one żadnych praw politycznych.

2.  

Do tradycyjnych form pożegnania zmarłego przyjętych w kulturze europejskiej jest towarzyszenie trumnie ze zmarłym (lub urnie z jego prochami) w pochodzie pogrzebowym (kondukcie żałobnym) w drodze na cmentarz, miejsca złożenia doczesnych szczątków. Osoby towarzyszące niosą ze sobą zwykle wieńce i wiązanki kwiatów, które na koniec składane są na grobie zmarłego. Obrzędy towarzyszące grzebaniu lub paleniu zwłok zależą od lokalnych tradycji i zwyczajów.

Od tradycyjnych form pogrzebu odstępuje się w sytuacjach wyjątkowych, takich jak wojny czy masowe klęski żywiołowe, gdy wielka liczba zmarłych nie pozwala na ich identyfikację, względnie nie ma środków finansowych i czasu na organizowanie pojedynczych pogrzebów. W takich sytuacjach stosuje się grzebanie zmarłych w mogiłach zbiorowych.

Przyjęty jest powszechny zwyczaj we wszystkich kulturach zawiadamiania znajomych i przyjaciół o fakcie pogrzebu bliskiej osoby. Odbywa się to w postacinekrologów publikowanych w prasie oraz rozwieszanych w miejscach publicznych. Ogłoszenia takie zawierają często elementy graficzne, wskazujące na przynależność religijną zmarłej osoby lub jej bezwyznaniowość.

Rodzinie zmarłych zwyczajowo składa się kondolencje, czyli wyrażone w uroczystych słowach współczucie i żal z powodu śmierci ich bliskiej osoby. Kondolencje składane są osobiście, tuż po pogrzebie lub korespondencyjnie, gdy nie było możliwości uczestniczenia w pogrzebie lub nie ma możliwości spotkania się z rodziną zmarłego w krótkim czasie po tej uroczystości.