1. Dokąd sięgały granice państwa Karola Wielkiego? 2. Co to było Marchia i Hrabstwo? 3. Dlaczego Karolowi Wielkiemu nie udało się zjednoczyć cesarstwa rzymskiego? 4. Jakie reformy w edukacji przeprowadził Karol Wielki?
1. Granice państwa Karola Wielkiego sięgały regionu północno-wschodniej Iberii (czyli dzisiejszej Hiszpanii), Neapolu (czyli dzisiejszych południowych Włoch), Czech, Austrii oraz Saksonii i Bawarii.
2. Marchią były terenami granicznymi państwa Karola Wielkiego o charakterze wojskowym. Hrabstwo natomiast, było okręgiem administracyjnym także w państwie Karola Wielkiego, i było dowodzone przez hrabię. Czyli krótko i na temat, Hrabstwo rządziło środkiem państwa, a Marchia zewnętrzem jakim były granice.
3. Karolowi Wielkiemu nie udało się zjednoczyć cesarstwa rzymskiego, ponieważ centrum nowego cesarstwa nie funkcjonowało w Rzymie, tylko w Akwizgranie. Sam Karol Wielki, nie chciał zostać Cesarzem, a został nim ze względu na nieświadomą koronacje przez papieża.
4. Karol Wielki podniósł poziom nauczania w klasztorach, tworząc sposób dwuetapowy, w którym najpierw było wykształcenie niższe, czyli gramatyka, retoryka i dialektyka, a potem wykształcenie wyższe, czyli geometria, astronomia i pieśni kościelne.
1. Granice państwa Karola Wielkiego sięgały regionu północno-wschodniej Iberii (czyli dzisiejszej Hiszpanii), Neapolu (czyli dzisiejszych południowych Włoch), Czech, Austrii oraz Saksonii i Bawarii.
2. Marchią były terenami granicznymi państwa Karola Wielkiego o charakterze wojskowym. Hrabstwo natomiast, było okręgiem administracyjnym także w państwie Karola Wielkiego, i było dowodzone przez hrabię. Czyli krótko i na temat, Hrabstwo rządziło środkiem państwa, a Marchia zewnętrzem jakim były granice.
3. Karolowi Wielkiemu nie udało się zjednoczyć cesarstwa rzymskiego, ponieważ centrum nowego cesarstwa nie funkcjonowało w Rzymie, tylko w Akwizgranie. Sam Karol Wielki, nie chciał zostać Cesarzem, a został nim ze względu na nieświadomą koronacje przez papieża.
4. Karol Wielki podniósł poziom nauczania w klasztorach, tworząc sposób dwuetapowy, w którym najpierw było wykształcenie niższe, czyli gramatyka, retoryka i dialektyka, a potem wykształcenie wyższe, czyli geometria, astronomia i pieśni kościelne.