1 deklaracja praw narodu angielskiego ( wszystkie info) 2 skutki unii personalnej rzeczypospolitej z saksonią 3 życie kulturalne za panowania wettinów
ajdfnj
Ostatnio panujący król Jakub II przy pomocy użytych przezeń doradców, sędziów i ministrów usiłował obalić i wykorzenić religię protestancką oraz prawa i wolności tego królestwa, a to: 1. Przywłaszczając sobie władzę zwalnianą od praw, jako też zawieszania ich i wykonywania bez zgody parlamentu. 2. Wiążąc i prześladując różnych godnych prałatów, którzy w pokornych petycjach wymawiali się od współdziałania w zakresie tej przywłaszczonej władzy. 3. Wydając pod wielką pieczęcią i nakazując wykonać rozporządzenie względem ustanowienia trybunału, zwanego Trybunałem Komisarzy dla spraw Kościelnych. 4. Ściągając pieniądze na użytek Korony pod pozorem prerogatywo królewskiego, a za inny czas i w innym sposobie, aniżeli na to zezwolił parlament. 5. Powołując i utrzymując bez zgody parlamentu stałą armię, gdy królestwo pogrążone było w pokoju i wbrew prawu rozmieszczając żołnierzy po kwaterach. 6. Nakazując rozbroić wielu dobrych poddanych religii protestanckiej w tym samym czasie, gdy papiści zostali uzbrojeni i użyci wbrew prawu. 7. Gwałcąc wolność wyboru członków parlamentu. 8. Pociągając do odpowiedzialności przed forum Trybunału Ławy Królewskiej w sprawach i przypadkach, które mogą być rozpatrywane jedynie w parlamencie, jak również uciekając się do różnych innych samowolnych a nieprawnych trybunałów. 9. W ostatnich czasach powołano do służby w sądach osobników stronniczych, przedajnych i bez kwalifikacji, zwłaszcza zaś mianowano sędziami do spraw o zdradę stanu ludzi niewolnych'. 10. Żądano nadmiernie wysokich rękojmi od osób uwięzionych w sprawach karnych, wyszydzając w ten sposób dobrodziejstwo ustaw, zapewniających wolność poddanym. 11. Nakładano nadmiernie wysokie grzywny pieniężne jako też stosowano kary okrutne a niezgodne z prawem [...]. Kiedy indziej czyniono łaski i obietnice co do grzywien i konfiskat, przed ogłoszeniem winy i wyrokiem na osoby, od których miano je ściągnąć. Wszystko to pozostało w całkowitym i jawnym przeciwieństwie do znanych praw, statutów i wolności tego królestwa. Po abdykacji wspomnianego króla Jakuba II i opróżnieniu tronu Jego Wysokość Książę, Orański (którego spodobało się Wszechmogącemu Bogu uczynić sławnym narzędziem wyzwolenia tego królestwa spod władzy papistycznej i tyrańskiej), za radą lordów duchownych i świeckich, i różnych wybitnych członków Izby Gmin, rozkazał ogłosić listy do lordów duchownych i świeckich religii protestanckiej, inne zaś do wielu hrabstw, miast, uniwersytetów, grodów oraz do pięciu portów. W listach tych zlecił im obrać takich przedstawicieli, jak nakazywało prawo, i obesłać nimi parlament wyznaczony w Westminsterze na dzień 22 stycznia br. 1689, a to w celu stworzenia takich urządzeń, by ich religia, prawa i wolności nie znalazły się znowu zagrożone obaleniem. Wybory odbyły się zgodnie z listami. Przeto rzeczeni lordowie duchowni i świeccy oraz Izba Gmin, opierając się na odnośnych listach i wyborach, zebrali się obecnie jako pełne i wolne przedstawicielstwo tego narodu, rozważając najpoważniej najodpowiedniejsze środki osiągnięcia wyżej wymienionych celów. Na pierwszym miejscu oświadczają, jako to zwykli byli czynić ich przodkowie w podobnych wypadkach, gwoli obrony i zapewnienia swych starodawnych praw i wolności: 1. Że rzekoma władza zawieszania praw lub ich wykonywania na podstawie powagi królewskiej, a bez zgody parlamentu, jest bezprawiem. 2. Rzekoma władza zwalniania spod prawa lub wykonywania go na podstawie powagi królewskiej, a bez zgody parlamentu, jest bezprawiem. 3. Rozporządzenie, nakazujące stworzyć Trybunał Komisarzy dla spraw Kościelnych, jako też wszystkie inne komisje i trybunały o podobnym charakterze, jest bezprawne i zgubne. 4. Ściąganie pieniędzy na użytek Korony pod pozorem prerogatywy królewskiej, a bez zezwolenia parlamentu, na dłuższy czas lub w inny sposób, aniżeli on zezwolił lub ma zezwolić, jest bezprawiem. 5. Poddani mają prawo zanosić do króla petycje: wszelkie areszty i prześladowania za wnoszenie petycyj są bezprawiem. 6. Tworzenie i utrzymywanie stałych armii w czasie pokoju bez zgody parlamentu jest sprzeczne z prawem. 7. Poddanym protestanckiej religii wolno mieć broń gwoli własnej obrony, stosownie do ich stanu i jak zezwala na to prawo. 8. Wybór członków parlamentu ma być swobodny. 9. Wolność mów, rozpraw lub postępowania w parlamencie nie ma być oskarżana ani badana przed jakimkolwiek trybunałem lub w jakimkolwiek miejscu poza parlamentem. 10. Nie wolno żądać nadmiernie wysokiej rękojmi, nakładać nadmiernych grzywien ani zadawać kar okrutnych, a nie będących w użyciu. 11. Sędziowie przysięgli winni być należycie losowani, zaprzysięgani i wybierani, ci co zasię, którzy sądzą w sprawach o zdradę stanu, muszą być wolnymi ludźmi. 12. Wszelkie łaski i obietnice co do grzywien i konfiskat osób prywatnych przed stwierdzeniem winy są bezprawne i nieważne. 13. W celu wyrównania wszystkich krzywd, jako też naprawy, wzmocnienia i utrzymania praw, należy często zwoływać parlament... Wnosząc tę prośbę o prawa, lordowie i Gminy czują się szczególnie zachęceni deklaracją J.W.Ks. Orańskiego [...]. Żywiąc, przeto pewne zaufanie, że J.Ks. Wysokość zechce szczęśliwie dokonać tak daleko już przezeń posuniętego dzieła wyzwolenia [...] postanawiają ogłosić Wilhelma i Marię, księcia i księżnę Drańskich, królem i królową Anglii, Szkocji i Irlandii, jako też dominiów do nich należących...
2. Wiążąc i prześladując różnych godnych prałatów, którzy w pokornych petycjach wymawiali się od współdziałania w zakresie tej przywłaszczonej władzy.
3. Wydając pod wielką pieczęcią i nakazując wykonać rozporządzenie względem ustanowienia trybunału, zwanego Trybunałem Komisarzy dla spraw Kościelnych.
4. Ściągając pieniądze na użytek Korony pod pozorem prerogatywo królewskiego, a za inny czas i w innym sposobie, aniżeli na to zezwolił parlament.
5. Powołując i utrzymując bez zgody parlamentu stałą armię, gdy królestwo pogrążone było w pokoju i wbrew prawu rozmieszczając żołnierzy po kwaterach.
6. Nakazując rozbroić wielu dobrych poddanych religii protestanckiej w tym samym czasie, gdy papiści zostali uzbrojeni i użyci wbrew prawu.
7. Gwałcąc wolność wyboru członków parlamentu.
8. Pociągając do odpowiedzialności przed forum Trybunału Ławy Królewskiej w sprawach i przypadkach, które mogą być rozpatrywane jedynie w parlamencie, jak również uciekając się do różnych innych samowolnych a nieprawnych trybunałów.
9. W ostatnich czasach powołano do służby w sądach osobników stronniczych, przedajnych i bez kwalifikacji, zwłaszcza zaś mianowano sędziami do spraw o zdradę stanu ludzi niewolnych'.
10. Żądano nadmiernie wysokich rękojmi od osób uwięzionych w sprawach karnych, wyszydzając w ten sposób dobrodziejstwo ustaw, zapewniających wolność poddanym.
11. Nakładano nadmiernie wysokie grzywny pieniężne jako też stosowano kary okrutne a niezgodne z prawem [...]. Kiedy indziej czyniono łaski i obietnice co do grzywien i konfiskat, przed ogłoszeniem winy i wyrokiem na osoby, od których miano je ściągnąć. Wszystko to pozostało w całkowitym i jawnym przeciwieństwie do znanych praw, statutów i wolności tego królestwa.
Po abdykacji wspomnianego króla Jakuba II i opróżnieniu tronu Jego Wysokość Książę, Orański (którego spodobało się Wszechmogącemu Bogu uczynić sławnym narzędziem wyzwolenia tego królestwa spod władzy papistycznej i tyrańskiej), za radą lordów duchownych i świeckich, i różnych wybitnych członków Izby Gmin, rozkazał ogłosić listy do lordów duchownych i świeckich religii protestanckiej, inne zaś do wielu hrabstw, miast, uniwersytetów, grodów oraz do pięciu portów. W listach tych zlecił im obrać takich przedstawicieli, jak nakazywało prawo, i obesłać nimi parlament wyznaczony w Westminsterze na dzień 22 stycznia br. 1689, a to w celu stworzenia takich urządzeń, by ich religia, prawa i wolności nie znalazły się znowu zagrożone obaleniem. Wybory odbyły się zgodnie z listami.
Przeto rzeczeni lordowie duchowni i świeccy oraz Izba Gmin, opierając się na odnośnych listach i wyborach, zebrali się obecnie jako pełne i wolne przedstawicielstwo tego narodu, rozważając najpoważniej najodpowiedniejsze środki osiągnięcia wyżej wymienionych celów. Na pierwszym miejscu oświadczają, jako to zwykli byli czynić ich przodkowie w podobnych wypadkach, gwoli obrony i zapewnienia swych starodawnych praw i wolności:
1. Że rzekoma władza zawieszania praw lub ich wykonywania na podstawie powagi królewskiej, a bez zgody parlamentu, jest bezprawiem.
2. Rzekoma władza zwalniania spod prawa lub wykonywania go na podstawie powagi królewskiej, a bez zgody parlamentu, jest bezprawiem.
3. Rozporządzenie, nakazujące stworzyć Trybunał Komisarzy dla spraw Kościelnych, jako też wszystkie inne komisje i trybunały o podobnym charakterze, jest bezprawne i zgubne.
4. Ściąganie pieniędzy na użytek Korony pod pozorem prerogatywy królewskiej, a bez zezwolenia parlamentu, na dłuższy czas lub w inny sposób, aniżeli on zezwolił lub ma zezwolić, jest bezprawiem.
5. Poddani mają prawo zanosić do króla petycje: wszelkie areszty i prześladowania za wnoszenie petycyj są bezprawiem.
6. Tworzenie i utrzymywanie stałych armii w czasie pokoju bez zgody parlamentu jest sprzeczne z prawem.
7. Poddanym protestanckiej religii wolno mieć broń gwoli własnej obrony, stosownie do ich stanu i jak zezwala na to prawo.
8. Wybór członków parlamentu ma być swobodny.
9. Wolność mów, rozpraw lub postępowania w parlamencie nie ma być oskarżana ani badana przed jakimkolwiek trybunałem lub w jakimkolwiek miejscu poza parlamentem.
10. Nie wolno żądać nadmiernie wysokiej rękojmi, nakładać nadmiernych grzywien ani zadawać kar okrutnych, a nie będących w użyciu.
11. Sędziowie przysięgli winni być należycie losowani, zaprzysięgani i wybierani, ci co zasię, którzy sądzą w sprawach o zdradę stanu, muszą być wolnymi ludźmi.
12. Wszelkie łaski i obietnice co do grzywien i konfiskat osób prywatnych przed stwierdzeniem winy są bezprawne i nieważne.
13. W celu wyrównania wszystkich krzywd, jako też naprawy, wzmocnienia i utrzymania praw, należy często zwoływać parlament...
Wnosząc tę prośbę o prawa, lordowie i Gminy czują się szczególnie zachęceni deklaracją J.W.Ks. Orańskiego [...]. Żywiąc, przeto pewne zaufanie, że J.Ks. Wysokość zechce szczęśliwie dokonać tak daleko już przezeń posuniętego dzieła wyzwolenia [...] postanawiają ogłosić Wilhelma i Marię, księcia i księżnę Drańskich, królem i królową Anglii, Szkocji i Irlandii, jako też dominiów do nich należących...