wychowanie: system wychowawczy, obowiązujący w Sparcie według tradycji, od czasów Likurga. Podlegały mu formalnie przede wszystkim dzieci płci męskiej w wieku od 7 do 30 lat, czyli w okresie agoge. Ponieważ w Sparcie praktycznie nie było czegoś, co dziś nazwalibyśmy życiem prywatnym, wychowanie spartańskie trwało przez całe życie. Kolejne jego etapy jedynie przygotowywały do pełnienia nowych funkcji w państwie i zawsze był ktoś stojący wyżej, kto obserwował, kontrolował lub nakazywał. Przepisy państwowe oraz obyczaje regulowały każdy szczegół życia i za każde odstępstwo wymierzały surowe kary. Mówiąc o wychowaniu spartańskim, zwykle pomija się ten jego aspekt, mając jedynie na myśli olbrzymi patriotyzm i poświęcenie dla własnego państwa, współobywateli oraz skuteczność i bohaterstwo w boju.
obyczaje:
W Sparcie panowała zasada równości majątkowej wszystkich obywateli. Dlatego obowiązywał zakaz posiadania cennych przedmiotów,pięknych naczyń i ozdobnych sprzętów domowych. Spartanie nie chcieli dopuścić,aby bogactwo było przyczyną sporów między nimi. Poczucie jedności wśród obywateli pogłębiały również wspólne posiłki,regularnie spożywane w piętnastoosobowych grupach. Spartanie uważali,że inne kultury są niebezppieczne dla ustroju panującego w ich polis. Dlatego starali się ograniczyć napływ obcych obyczajów do swojego państwa. Z podejrzliwością odnosili się do wszystkich cudzozoemców odwiedzających Spartę. Podczas wypraw wojennych do innych części Grecji rzołnierzom spartańskim nie wolno nawiązywać bliskich kontaktów z ludnością tamtych krain. Mieszkańcy Sparty nie przywiązywali dużej wagi do rozwoju kultury i sztuki. Ich dokonania wyglądają niezwykle ubogo w porównaniu z osiągnięciami Ateńczyków. Ludność Lakonii słyneła również z małomówności. Świadczy o ty następująca historia. Podczas oblężenia Sparty władca Macedonii-Filip ll - zagroził,że jeżeli zdobędzie miasto,to je zniszczy. Spartanie,wątpiąc w zwycięstwo Macedończyków,krótko wówczas odpowiedzieli:"Jeżeli". Dlatego obecnie związłe,oszczędne wypowiedzi określane są jako lakoniczne.
wychowanie: system wychowawczy, obowiązujący w Sparcie według tradycji, od czasów Likurga. Podlegały mu formalnie przede wszystkim dzieci płci męskiej w wieku od 7 do 30 lat, czyli w okresie agoge. Ponieważ w Sparcie praktycznie nie było czegoś, co dziś nazwalibyśmy życiem prywatnym, wychowanie spartańskie trwało przez całe życie. Kolejne jego etapy jedynie przygotowywały do pełnienia nowych funkcji w państwie i zawsze był ktoś stojący wyżej, kto obserwował, kontrolował lub nakazywał. Przepisy państwowe oraz obyczaje regulowały każdy szczegół życia i za każde odstępstwo wymierzały surowe kary. Mówiąc o wychowaniu spartańskim, zwykle pomija się ten jego aspekt, mając jedynie na myśli olbrzymi patriotyzm i poświęcenie dla własnego państwa, współobywateli oraz skuteczność i bohaterstwo w boju.
obyczaje:
W Sparcie panowała zasada równości majątkowej wszystkich obywateli. Dlatego obowiązywał zakaz posiadania cennych przedmiotów,pięknych naczyń i ozdobnych sprzętów domowych. Spartanie nie chcieli dopuścić,aby bogactwo było przyczyną sporów między nimi. Poczucie jedności wśród obywateli pogłębiały również wspólne posiłki,regularnie spożywane w piętnastoosobowych grupach.
Spartanie uważali,że inne kultury są niebezppieczne dla ustroju panującego w ich polis. Dlatego starali się ograniczyć napływ obcych obyczajów do swojego państwa. Z podejrzliwością odnosili się do wszystkich cudzozoemców odwiedzających Spartę. Podczas wypraw wojennych do innych części Grecji rzołnierzom spartańskim nie wolno nawiązywać bliskich kontaktów z ludnością tamtych krain. Mieszkańcy Sparty nie przywiązywali dużej wagi do rozwoju kultury i sztuki. Ich dokonania wyglądają niezwykle ubogo w porównaniu z osiągnięciami Ateńczyków. Ludność Lakonii słyneła również z małomówności. Świadczy o ty następująca historia. Podczas oblężenia Sparty władca Macedonii-Filip ll - zagroził,że jeżeli zdobędzie miasto,to je zniszczy. Spartanie,wątpiąc w zwycięstwo Macedończyków,krótko wówczas odpowiedzieli:"Jeżeli". Dlatego obecnie związłe,oszczędne wypowiedzi określane są jako lakoniczne.