Question

1. Co ułatwia rybom zmianę głębokości podczas pływania?

2.Wymień strefy życia organizmów w Bałtyku.

3.Podaj nazwę największej rośliny kwiatowej w Bałtyku

4. Zwierzę, którego ramiona posiadają komórki parzydełkowe służące do zdobywania pokarmu i obrony.

5. Jak nazywamy zwierzęta których ciało pokryte jest twardym pancerzykiem?

Answer 1

1.pęcherz pławny

2.

Najbardziej podstawowy podział wyróżnia
pelagial i bental. Pojęcie pelagialu odnosi się do całej toni wody, natomiast bentalu do
dna, niezależnie czy jest to płytka strefa pływów, czy głęboki rów oceaniczny. Tak w pelagialu, jak i w bentalu wydziela się strefy, których klasyfikacja oparta jest na uwzględnieniu wielu czynników takich jak: głębokość, odległość od brzegu, ilość światła w toni
wodnej, topografia dna i in. Pelagial dzieli się na strefę nerytczną i strefę oceaniczną.
Strefa nerytyczna obejmuje toń wodną nad szelfem kontynentalnym, który sięga do głębokości około 200–500 m. Strefa oceaniczna rozciąga się nad obszarami, na których dno usytuowane jest głębiej. Dno szelfowe dzieli się na supralitoral (strefę oprysku na granicy ląd-morze), litoral (obszar pomiędzy najwyższym a najniższym poziomem wody wyznaczającym granice pływów) i sublitoral (poniżej litoralu aż do końca szelfu). Fakt, że płytkie dno bałtyckie to obszar szelfu kontynentalnego, a największa głębia bałtycka
osiąga niewiele ponad 450 m i zajmuje nieznaczną powierzchnię Bałtyku, powoduje, że praktycznie nie używa się tu pojęcia strefy nerytycznej, a mianem pelagialu określa całą bałtycką toń wodną. Litoral ma w Bałtyku bardzo ograniczony zasięg, gdyż różnice
poziomu morza są bardzo małe i wywołane głównie spiętrzeniami wiatrowymi. Górna,
płytsza część sublitoralu do głębokości około 20 m oraz warstwa toni wodnej znajdującej
się nad nią określane są jako strefa przybrzeżna.

4.pARZYDEŁKA

5.sTAWONOGI