1. co oznacza słowo "impresja"? 2. N aczym polegał impresjonizm w malarstwie, a na czym w muzyce? 3. Kto byłn najwybitniejszym przedstwicielem impresjonizmu w muzyce?
2. Impresjonizm muzyczny, przełom XIX i XX wiek, powstał około 15 lat po pojawieniu się tego kierunku w malarstwie - jeden z obrazów C. Moneta wystawiony w Paryżu w 1874 roku ( pt. „Impresja – wschód słońca” ) dał nazwę i początek temu ruchowi, który reprezentowali, poza Monetem, tacy malarze jak : Cezanne, Degas czy Renoir. Impresjonistom chodziło głównie o malowanie w plenerze, gdzie łatwo uzyskuje się grę świateł i cieni, a barwy zastępują linie. Obrazy impresjonistyczne miały nastrój i atmosferę, trudno było mówić o precyzji linii i formy, liczyło się jedynie wrażenie. Podobnie kompozytorzy, których nazwano impresjonistami, dbali bardziej o barwność muzyki, niż o jej kontury oraz o uzyskanie wrażenia, niż o przekaz formy.
C. Debussy jest pierwszym kompozytorem, który – zrywając z romantyczną tradycją – pchnął rozwój muzyki na nowe tory. Posługując się swobodnie skalą pentatoniczną i całotonową, akordami septymowymi i nonowymi, szeregami równoległych kwint i kwart, skomplikowanymi strukturami rytmicznymi, nie tyle burzył system harmoniki klasycznej i zrywał z jego konwencjami, co po prostu zaczął w całkowicie nowy sposób kształtować materiał dźwiękowy. Wyzwolił muzykę z form klasycznych i stworzył nowe, porzucił tonalność, zrewolucjonizował technikę orkiestralną i pianistyczną. Przenosząc główny akcent z jakości harmonicznych na jakości brzmieniowe, odkrył nowe środki ekspresji i możliwość przeobrażenia całej struktury dźwiękowej dzieła muzycznego.
3. Impresjonizm w muzyce: C. Debussy, częściowo M. Ravel, K. Szymanowski.
1. Impresja - z fr. wrażenie.
2. Impresjonizm muzyczny, przełom XIX i XX wiek, powstał około 15 lat po pojawieniu się tego kierunku w malarstwie - jeden z obrazów C. Moneta wystawiony w Paryżu w 1874 roku ( pt. „Impresja – wschód słońca” ) dał nazwę i początek temu ruchowi, który reprezentowali, poza Monetem, tacy malarze jak : Cezanne, Degas czy Renoir. Impresjonistom chodziło głównie o malowanie w plenerze, gdzie łatwo uzyskuje się grę świateł i cieni, a barwy zastępują linie. Obrazy impresjonistyczne miały nastrój i atmosferę, trudno było mówić o precyzji linii i formy, liczyło się jedynie wrażenie. Podobnie kompozytorzy, których nazwano impresjonistami, dbali bardziej o barwność muzyki, niż o jej kontury oraz o uzyskanie wrażenia, niż o przekaz formy.
C. Debussy jest pierwszym kompozytorem, który – zrywając z romantyczną tradycją – pchnął rozwój muzyki na nowe tory. Posługując się swobodnie skalą pentatoniczną i całotonową, akordami septymowymi i nonowymi, szeregami równoległych kwint i kwart, skomplikowanymi strukturami rytmicznymi, nie tyle burzył system harmoniki klasycznej i zrywał z jego konwencjami, co po prostu zaczął w całkowicie nowy sposób kształtować materiał dźwiękowy. Wyzwolił muzykę z form klasycznych i stworzył nowe, porzucił tonalność, zrewolucjonizował technikę orkiestralną i pianistyczną. Przenosząc główny akcent z jakości harmonicznych na jakości brzmieniowe, odkrył nowe środki ekspresji i możliwość przeobrażenia całej struktury dźwiękowej dzieła muzycznego.
3. Impresjonizm w muzyce: C. Debussy, częściowo M. Ravel, K. Szymanowski.
Pozdrawiam.