Znajdź różne informacje dotyczące zakonu św.Franciszka. Czym zajmowali się franciszkanie w średniowieczu, z jaką działalnośc prowadzą w dzisiejszych czasach??? DAJĘ NAJ;D.;D.
nacia663
III Zakon św. Franciszka "Prócz pierwszego i drugiego zakonu franciszkańskiego duchowością św. Franciszka żyją jeszcze liczne inne męskie i przede wszystkim żeńskie wspólnoty zakonne, opierające się na Regule trzeciego zakonu. Niektóre wspólnoty męskie tego typu zostały w 1447 roku podniesione przez papieża do rangi zakonu o ślubach uroczystych. Tak powstał Trzeci Zakon Regularny (skrót: TOR). Najwięcej zgromadzeń zakonnych opartych na Regule trzeciego zakonu powstało w ciągu dwóch ostatnich stuleci. W XIX wieku, wobec nowych problemów społecznych wyłaniających się w związku z rozwojem przemysłu i odchodzenia Kościoła od mas robotniczych, zwrócono na nowo uwagę na osobę św. Franciszka z Asyżu. Ten święty pokorny i cierpliwy, ubogi i rycerski mógł stać się szczególnie bliski wyzyskiwanym, upokarzanym robotnikom. Nowe styuacje wymagały nowych, bardziej elastycznych form życia zakonnego, pozwalających na zbliżenie się do ubogich i potrzebujących, dzielenie z nimi losu, pójście nawet do fabryk, aby wszędzie świadczyć o Chrystusie i Jego Ewangelii. Istnieją dziś setki takich zgromadzeń franciszkańskich. Niektóre z nich używają habitu zakonnego, inne natomiast pozostają przy stroju świeckim. Osoby do nich należące obecne są w szpitalach, przytułkach, przedszkolach, bibliotekach, jadłodajniach; katechizują i pełnią posługi w kościołach.
Należy wspomnieć, że pragnienie naśladowania św. Franciszka istnieje nie tylko wśród katolików, ale i w niektórych innych wyznaniach chrześcijańskich: u anglikanów i protestatntów. Choć niegdyś, w XVI wieku, odrzucili oni życie zakonne, już od schyłku zeszłego stulecia powstają wśród nich zgromadzenia zakonne nawiązujące do franciszkańskiej duchowości; członkowie niektórych z nich doszli do pełnej jedności z Kościołem Katolickim." /Cytat ze strony franciszkańskiej/
Św. Franciszek zapoczątkował też, prawdopodobnie w 1221 roku, trzeci zakon dla ludzi żyjących w świecie. Nie wymaga on opuszczenia dotychczasowego środowiska, rezygnacji z małżeństwa czy z pełnienia zadań świeckich. Pierwszych świeckich naśladowców św. Franciszka zwano braćmi od pokuty, a dziś używa się nazwy Franciszkański Zakon Świeckich. Począwszy od XIII wieku świeccy tercjarze franciszkańscy zaznaczyli się w dziejach Kościoła, by wspomnieć tylko św. Ludwika (+1270), króla Francji, czy św. Elżbietę (+1231), córkę króla Węgier Andrzeja II. Do tercjarstwa należeli ludzie wszystkich stanów, mieszczanie i chłopi, rycerze i władcy, a także księża diecezjalni, biskupi, kardynałowie i papieże.
Po Soborze Watykańskim II, który zwrócił szczególną uwagę na obecność i świadectwo katolików świeckich we wszystkich środowiskach, odnowił się także trzeci zakon. W 1978 roku Paweł VI zatwierdził jego obecnie obowiązujcą Regułę, a w 1990 Jan Paweł II - nowe Konstytucje. Wszyscy katolicy - dzieci, młodzież i dorośli - mogą, idąc za Bożym wezwaniem, wprowadzać w życie Ewangelię, żyjąc duchowością Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. W Europie Środkowo-Wschodniej tercjarze mają pięknie, wielowiekowe tradycje, sięgające średniowiecza. Na przełomie XIX i XX wieku trzeci zakon, odnowiony wówczas przez papieża Leona XIII, przyczynił się tam w dużej mierze do odrodzenia katolicyzmu. Tercjarzami franciszkańskimi byli bowiem ludzie świeccy, kapłani i biskupi, którzy cierpieli za wiarę w ostatnich dziesięcioleciach, między innymi kard. Alojzije Stepinac (+1960), arcybiskup Zagrzebia; kard. Stefan Wyszyński (+1981), prymas Polski, i kard. Frantisek Tomasek, arcybiskup Pragi. Kiedy po latach otwierano ponownie kościoły na terenach byłego Związku Radzieckiego, wśród pierwszych pamiątek, jakie się w nich pojawiały, były sztandary tercjarskie. Świadczą one o przetrwaniu idei franciszkańskiej pomimo prześladowań, które przez długie lata nie pozwalały na działalność trzeciego zakonu.
31 votes Thanks 14
sensuall91
Wędrujący początkowo, bez stałych siedzib bracia poczęli niebawem osiadać w klasztorach, jednakże bez charakterystycznego dla zakonów mniszych stabilitas loci. Jeszcze za życia św. Franciszka Zakon został podzielony na prowincje. Na czele każdej z nich stał minister prowincjalny.
Franciszkanie prowadzą bardzo zróżnicowaną działalność: pomoc ubogim, misje, kaznodziejstwo, prowadzenie parafii i sanktuariów, działalność naukowa (warto wspomnieć średniowieczny nurt filozoficzno-teologiczny (szkoła franciszkańska), do której zaliczani są m.in: św. Antoni Padewski, św. Bonawentura, bł. Jan Duns Szkot, William Ockham, Roger Bacon i inni). Jednak przed działalnością zewnętrzną pierwszeństwo posiada życie modlitwy. W Polsce pierwszy klasztor franciszkański powstał w 1236 we Wrocławiu, a następny w 1237 w Krakowie. Habity franciszkanów mogą się różnić w zależności od ich przynalezności. Cechą wspólną dla wszystkich jest sznur z trzema węzłami symbolizującymi rady ewangeliczne
"Prócz pierwszego i drugiego zakonu franciszkańskiego duchowością św. Franciszka żyją jeszcze liczne inne męskie i przede wszystkim żeńskie wspólnoty zakonne, opierające się na Regule trzeciego zakonu. Niektóre wspólnoty męskie tego typu zostały w 1447 roku podniesione przez papieża do rangi zakonu o ślubach uroczystych. Tak powstał Trzeci Zakon Regularny (skrót: TOR). Najwięcej zgromadzeń zakonnych opartych na Regule trzeciego zakonu powstało w ciągu dwóch ostatnich stuleci. W XIX wieku, wobec nowych problemów społecznych wyłaniających się w związku z rozwojem przemysłu i odchodzenia Kościoła od mas robotniczych, zwrócono na nowo uwagę na osobę św. Franciszka z Asyżu. Ten święty pokorny i cierpliwy, ubogi i rycerski mógł stać się szczególnie bliski wyzyskiwanym, upokarzanym robotnikom. Nowe styuacje wymagały nowych, bardziej elastycznych form życia zakonnego, pozwalających na zbliżenie się do ubogich i potrzebujących, dzielenie z nimi losu, pójście nawet do fabryk, aby wszędzie świadczyć o Chrystusie i Jego Ewangelii. Istnieją dziś setki takich zgromadzeń franciszkańskich. Niektóre z nich używają habitu zakonnego, inne natomiast pozostają przy stroju świeckim. Osoby do nich należące obecne są w szpitalach, przytułkach, przedszkolach, bibliotekach, jadłodajniach; katechizują i pełnią posługi w kościołach.
Należy wspomnieć, że pragnienie naśladowania św. Franciszka istnieje nie tylko wśród katolików, ale i w niektórych innych wyznaniach chrześcijańskich: u anglikanów i protestatntów. Choć niegdyś, w XVI wieku, odrzucili oni życie zakonne, już od schyłku zeszłego stulecia powstają wśród nich zgromadzenia zakonne nawiązujące do franciszkańskiej duchowości; członkowie niektórych z nich doszli do pełnej jedności z Kościołem Katolickim." /Cytat ze strony franciszkańskiej/
Św. Franciszek zapoczątkował też, prawdopodobnie w 1221 roku, trzeci zakon dla ludzi żyjących w świecie. Nie wymaga on opuszczenia dotychczasowego środowiska, rezygnacji z małżeństwa czy z pełnienia zadań świeckich. Pierwszych świeckich naśladowców św. Franciszka zwano braćmi od pokuty, a dziś używa się nazwy Franciszkański Zakon Świeckich.
Począwszy od XIII wieku świeccy tercjarze franciszkańscy zaznaczyli się w dziejach Kościoła, by wspomnieć tylko św. Ludwika (+1270), króla Francji, czy św. Elżbietę (+1231), córkę króla Węgier Andrzeja II. Do tercjarstwa należeli ludzie wszystkich stanów, mieszczanie i chłopi, rycerze i władcy, a także księża diecezjalni, biskupi, kardynałowie i papieże.
Po Soborze Watykańskim II, który zwrócił szczególną uwagę na obecność i świadectwo katolików świeckich we wszystkich środowiskach, odnowił się także trzeci zakon. W 1978 roku Paweł VI zatwierdził jego obecnie obowiązujcą Regułę, a w 1990 Jan Paweł II - nowe Konstytucje. Wszyscy katolicy - dzieci, młodzież i dorośli - mogą, idąc za Bożym wezwaniem, wprowadzać w życie Ewangelię, żyjąc duchowością Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. W Europie Środkowo-Wschodniej tercjarze mają pięknie, wielowiekowe tradycje, sięgające średniowiecza. Na przełomie XIX i XX wieku trzeci zakon, odnowiony wówczas przez papieża Leona XIII, przyczynił się tam w dużej mierze do odrodzenia katolicyzmu. Tercjarzami franciszkańskimi byli bowiem ludzie świeccy, kapłani i biskupi, którzy cierpieli za wiarę w ostatnich dziesięcioleciach, między innymi kard. Alojzije Stepinac (+1960), arcybiskup Zagrzebia; kard. Stefan Wyszyński (+1981), prymas Polski, i kard. Frantisek Tomasek, arcybiskup Pragi. Kiedy po latach otwierano ponownie kościoły na terenach byłego Związku Radzieckiego, wśród pierwszych pamiątek, jakie się w nich pojawiały, były sztandary tercjarskie. Świadczą one o przetrwaniu idei franciszkańskiej pomimo prześladowań, które przez długie lata nie pozwalały na działalność trzeciego zakonu.
Franciszkanie prowadzą bardzo zróżnicowaną działalność: pomoc ubogim, misje, kaznodziejstwo, prowadzenie parafii i sanktuariów, działalność naukowa (warto wspomnieć średniowieczny nurt filozoficzno-teologiczny (szkoła franciszkańska), do której zaliczani są m.in: św. Antoni Padewski, św. Bonawentura, bł. Jan Duns Szkot, William Ockham, Roger Bacon i inni). Jednak przed działalnością zewnętrzną pierwszeństwo posiada życie modlitwy. W Polsce pierwszy klasztor franciszkański powstał w 1236 we Wrocławiu, a następny w 1237 w Krakowie. Habity franciszkanów mogą się różnić w zależności od ich przynalezności. Cechą wspólną dla wszystkich jest sznur z trzema węzłami symbolizującymi rady ewangeliczne