ZINTERPETUJ TEN WIERSZ .
KASZTAN - TADEUSZ RóżEWICZ
Najsmutniej jest wyjechać
z domu jesiennym rankiem
gdy nic nie wróży rychłego powrotu
Kasztan przed domem zasadzony
przez ojca rośnie w naszych oczach
matka jest mała
i można ją nosić na rękach
na półce stoją słoiki
w których konfitury
jak boginie ze słodkimi ustami
zachowały smak
wiecznej młodości
wojsko w rogu szuflady już
do końca świata będzie ołowiane
a Bóg wszechmocny który mieszał
gorycz do słodyczy
wisi na ścianie bezradny
i żle namalowany
Dziećiństwo jest jak zatarte oblicze
na złotej monecie która dżwięczy
czysto.
More Questions From This User See All
Może to oznaczać smutek przez opuszczane rzeczy, które nigdy do nas niepowrócą. Głównie chodzi tutaj o dzieciństwo, o stracone rzeczy, których nigdy już nie odnajdziemy. Tylko pamiątki, zabawki sprawią, że przez chwilę powrócimy do przeszłości/dzieciństwa.
Jakoś tak :o Napisałam to jak ja to odczuwam i będziesz musiała trochę to zmienić.