Miasto na granicy pomiędzy wschodem i zachodem, które Witold Gombrowicz opisywał jako "miejsce, gdzie zanikają kultury Wschodu i Zachodu" w niczym nie przypomina innych miast Europy. Katastrofa, jaką była dla stolicy II wojna światowa, zmiotła ją dosłownie z powierzchni ziemi. Do dziś sprawia wrażenie gigantycznego placu budowy, na którym zrekonstruowane ulice malowniczych dzielnic i barokowe kamienice sąsiadują z blokami z epoki stalinowskiej i ultranowoczesnymi wieżowcami. Panujący wśród warszawskiej zabudowy chaos nierzadko zbija z tropu gości i samych warszawiaków, ale jednocześnie stanowi materialny obraz wyjątkowej, poruszającej osobowości tego niezwykłego miasta. Warszawa jest rozległa aglomeracją, przeciętą wstążką Wisły, której biegu nie uregulowano na całej długości. Na lewym brzegu, w północnej części miasta leżą stare dzielnice z zabudową zrekonstruowaną po wojennych zniszczeniach: starówka i Nowe Miasto. Bardziej na południu znajduje się centrum, dzielnica biznesowa, skupiająca się wokół Pałacu Kultury i Nauki, oraz stare dzielnice mieszkaniowe - Żoliborz i Mokotów. Jeszcze bardziej na południu rozciągają się wielkie parki - Ujazdowski, Łazienkowski, które mija sie jadąc do pałacu w Wilanowie. Główna arteria miasta, zwana traktem królewskim, przecina miasto z północy na południe, od starówki aż po Wilanów. Na prawym brzegu Wisły leży robotnicza Praga, jedyna dzielnica nie zrównana z ziemią podczas wojny, która dziś rozpoczyna nowe życie dzięki artystom, obierającym ją sobie coraz częściej na miejsce pracy i zamieszkania. Warszawa weszła do historii dość późno: pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z X w., ale dopiero pod koniec XIII w powstał na wzgórzu na którym dziś wznosi sie zamek, pierwszy gród. W 1413 r. Miasto staje się stolicą księstwa mazowieckiego i zaczyna się szybko rozwijać, zarówno pod względem gospodarczym jak i kulturalnym. Po pożarze zamku na Wawelu król Zygmunt III postanawia sprawować rządy w miejscu położonym bliżej geograficznego centrum królestwa i w 1596r. Przenosi oficjalnie stolicę z warszawy do Krakowa. Nowy status miasta sprawi, że stanie sie ono centrum wydarzeń długiej, pełnej cierpień i klęsk epoki. Czasy od połowy XVII w. Do II wojny swiatowej to dla Polski, a wraz z nią i dla Warszawy nieprzerwane niemal pasmo problemów wewnętrznych i wojen.
Czymś absurdalnym może się wydawać mówienie o zabytkowych dzielnicach w mieście, które zostało niemal całkowicie zmiecione z powierzchni ziemi i odbudowane od nowa. A mimo to, zwiedzając niektóre z tych dzielnic, naprawdę można odnieść wrażenie, że spacerujemy po starych ulicach, pomiędzy wzniesionymi wiele wieków temu budowlami. Stare Miasto jest jednym z najpiękniejszych zespołów architektonicznych Warszawy. Stanowi jednak przede wszystkim jeden z najbardziej poruszających namacalnych dowodów siły woli polskiego społeczeństwa, które pragnęło znów stać z podniesioną głową po straszliwych doświadczeniach II wojny światowej. Zrównaną z ziemią zabudowę skrupulatnie zrekonstruowano m.in. na podstawie obrazów z XVIII w. Przy dużym wsparciu finansowym polskiej emigracji i dzięki wytrwałości ochotników biorących udział w pracach. Efekt tego bezprecedensowego przedsięwzięcia został wpisany na Listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO w 1982 r. We wzniesionym w XIV w. Zamku (przebudowanym później w stylu barokowym) mieszkali książęta mazowieccy i polscy królowie. Służył za siedzibę sejmu, a po 1918 r. stał się oficjalną rezydencją prezydenta Rzeczypospolitej. Po wojnie władze komunistyczne nieprzychylnie odnosiły się do idei jego odbudowy, rekonstrukcja obiektu rozpoczęła się dopiero w 1971 r., pod naciskiem elit intelektualnych. Otaczające Pałac Kultury i Nauki ekonomiczne i handlowe centrum Warszawy niezbyt przypomina typowe centrum miasta, to raczej coś na kształt wielkiego placu budowy, na którym trudno zorientować się w pierwszej chwili gdzie co jest. Pałac Kultury i Nauki, "dar narodu sowieckiego dla narodu polskiego" stał się punktem orientacyjnym i prawdziwym symbolem miasta. Wzniesione z rozkazu Stalina olbrzymie gmaszysko jest widoczne z odległości 30 km, jednak jego dominującą pozycję coraz bardziej przyćmiewają pnące się dość wysoko wieżowce, wznoszone w pobliżu. Warszawa to nie tylko malownicza starówka i nowoczesne centrum. Wielkie, pełne ciszy i spokoju parki stanowią jeden z najważniejszych atutów Warszawy. Dlatego też właśnie warszawiacy cenią sobie najbardziej drugą, położoną dalej od centrum część Traktu Królewskiego, która ciągnie się na przestrzeni 2,5 km nieprzerwanie wzdłuż zielonych płuc Warszawy od alei Ujazdowskich po park Łazienkowski bezapelacyjnie najpiękniejszy i najsłynniejszy w Polsce.
Paryż – stolica i największa aglomeracja Francji, położona w centrum Basenu Paryskiego, nad Sekwaną . Miasto stanowi centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju. Znajdują się tu liczne zabytki i atrakcje turystyczne, co powoduje, że Paryż jest co roku odwiedzany przez ok. 30 milionów turystów.
W granicach administracyjnych Paryża zamieszkuje ponad 2 mln osób , w tzw. Wielkim Paryżu ok. 10 mln, a w całym zespole miejskim ponad 12 mln (w 2007 paryską przestrzeń aglomeracji zamieszkiwało 12 067 000 osób). Aglomeracja paryska konkuruje tym samym pod względem liczby ludności w Unii Europejskiej z Londynem.
Paryż, który stanowi osobny departament o numerze 75, jest jednocześnie stolicą regionu administracyjnego Île-de-France. Oprócz departamentu paryskiego w jego skład wchodzą departamenty: Essonne (91), Hauts-de-Seine (92), Seine-Saint-Denis (93), Seine-et-Marne (77), Val-de-Marne (94), Val-d’Oise (95) oraz Yvelines (78).
Miasto ma układ koncentryczny z rozchodzącymi się gwiaździście bulwarami. Jego oś stanowi wcięta dolina Sekwany, która dzieli Paryż na dwie części: prawobrzeżną (północną) Rive Droite oraz lewobrzeżną (południową) Rive Gauche.
Miasto na granicy pomiędzy wschodem i zachodem, które Witold Gombrowicz opisywał jako "miejsce, gdzie zanikają kultury Wschodu i Zachodu" w niczym nie przypomina innych miast Europy. Katastrofa, jaką była dla stolicy II wojna światowa, zmiotła ją dosłownie z powierzchni ziemi. Do dziś sprawia wrażenie gigantycznego placu budowy, na którym zrekonstruowane ulice malowniczych dzielnic i barokowe kamienice sąsiadują z blokami z epoki stalinowskiej i ultranowoczesnymi wieżowcami. Panujący wśród warszawskiej zabudowy chaos nierzadko zbija z tropu gości i samych warszawiaków, ale jednocześnie stanowi materialny obraz wyjątkowej, poruszającej osobowości tego niezwykłego miasta. Warszawa jest rozległa aglomeracją, przeciętą wstążką Wisły, której biegu nie uregulowano na całej długości. Na lewym brzegu, w północnej części miasta leżą stare dzielnice z zabudową zrekonstruowaną po wojennych zniszczeniach: starówka i Nowe Miasto. Bardziej na południu znajduje się centrum, dzielnica biznesowa, skupiająca się wokół Pałacu Kultury i Nauki, oraz stare dzielnice mieszkaniowe - Żoliborz i Mokotów. Jeszcze bardziej na południu rozciągają się wielkie parki - Ujazdowski, Łazienkowski, które mija sie jadąc do pałacu w Wilanowie. Główna arteria miasta, zwana traktem królewskim, przecina miasto z północy na południe, od starówki aż po Wilanów. Na prawym brzegu Wisły leży robotnicza Praga, jedyna dzielnica nie zrównana z ziemią podczas wojny, która dziś rozpoczyna nowe życie dzięki artystom, obierającym ją sobie coraz częściej na miejsce pracy i zamieszkania. Warszawa weszła do historii dość późno: pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z X w., ale dopiero pod koniec XIII w powstał na wzgórzu na którym dziś wznosi sie zamek, pierwszy gród. W 1413 r. Miasto staje się stolicą księstwa mazowieckiego i zaczyna się szybko rozwijać, zarówno pod względem gospodarczym jak i kulturalnym. Po pożarze zamku na Wawelu król Zygmunt III postanawia sprawować rządy w miejscu położonym bliżej geograficznego centrum królestwa i w 1596r. Przenosi oficjalnie stolicę z warszawy do Krakowa. Nowy status miasta sprawi, że stanie sie ono centrum wydarzeń długiej, pełnej cierpień i klęsk epoki. Czasy od połowy XVII w. Do II wojny swiatowej to dla Polski, a wraz z nią i dla Warszawy nieprzerwane niemal pasmo problemów wewnętrznych i wojen.
Czymś absurdalnym może się wydawać mówienie o zabytkowych dzielnicach w mieście, które zostało niemal całkowicie zmiecione z powierzchni ziemi i odbudowane od nowa. A mimo to, zwiedzając niektóre z tych dzielnic, naprawdę można odnieść wrażenie, że spacerujemy po starych ulicach, pomiędzy wzniesionymi wiele wieków temu budowlami. Stare Miasto jest jednym z najpiękniejszych zespołów architektonicznych Warszawy. Stanowi jednak przede wszystkim jeden z najbardziej poruszających namacalnych dowodów siły woli polskiego społeczeństwa, które pragnęło znów stać z podniesioną głową po straszliwych doświadczeniach II wojny światowej. Zrównaną z ziemią zabudowę skrupulatnie zrekonstruowano m.in. na podstawie obrazów z XVIII w. Przy dużym wsparciu finansowym polskiej emigracji i dzięki wytrwałości ochotników biorących udział w pracach. Efekt tego bezprecedensowego przedsięwzięcia został wpisany na Listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO w 1982 r. We wzniesionym w XIV w. Zamku (przebudowanym później w stylu barokowym) mieszkali książęta mazowieccy i polscy królowie. Służył za siedzibę sejmu, a po 1918 r. stał się oficjalną rezydencją prezydenta Rzeczypospolitej. Po wojnie władze komunistyczne nieprzychylnie odnosiły się do idei jego odbudowy, rekonstrukcja obiektu rozpoczęła się dopiero w 1971 r., pod naciskiem elit intelektualnych. Otaczające Pałac Kultury i Nauki ekonomiczne i handlowe centrum Warszawy niezbyt przypomina typowe centrum miasta, to raczej coś na kształt wielkiego placu budowy, na którym trudno zorientować się w pierwszej chwili gdzie co jest. Pałac Kultury i Nauki, "dar narodu sowieckiego dla narodu polskiego" stał się punktem orientacyjnym i prawdziwym symbolem miasta. Wzniesione z rozkazu Stalina olbrzymie gmaszysko jest widoczne z odległości 30 km, jednak jego dominującą pozycję coraz bardziej przyćmiewają pnące się dość wysoko wieżowce, wznoszone w pobliżu. Warszawa to nie tylko malownicza starówka i nowoczesne centrum. Wielkie, pełne ciszy i spokoju parki stanowią jeden z najważniejszych atutów Warszawy. Dlatego też właśnie warszawiacy cenią sobie najbardziej drugą, położoną dalej od centrum część Traktu Królewskiego, która ciągnie się na przestrzeni 2,5 km nieprzerwanie wzdłuż zielonych płuc Warszawy od alei Ujazdowskich po park Łazienkowski bezapelacyjnie najpiękniejszy i najsłynniejszy w Polsce.
Paryż – stolica i największa aglomeracja Francji, położona w centrum Basenu Paryskiego, nad Sekwaną . Miasto stanowi centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju. Znajdują się tu liczne zabytki i atrakcje turystyczne, co powoduje, że Paryż jest co roku odwiedzany przez ok. 30 milionów turystów.
W granicach administracyjnych Paryża zamieszkuje ponad 2 mln osób , w tzw. Wielkim Paryżu ok. 10 mln, a w całym zespole miejskim ponad 12 mln (w 2007 paryską przestrzeń aglomeracji zamieszkiwało 12 067 000 osób). Aglomeracja paryska konkuruje tym samym pod względem liczby ludności w Unii Europejskiej z Londynem.
Paryż, który stanowi osobny departament o numerze 75, jest jednocześnie stolicą regionu administracyjnego Île-de-France. Oprócz departamentu paryskiego w jego skład wchodzą departamenty: Essonne (91), Hauts-de-Seine (92), Seine-Saint-Denis (93), Seine-et-Marne (77), Val-de-Marne (94), Val-d’Oise (95) oraz Yvelines (78).
Miasto ma układ koncentryczny z rozchodzącymi się gwiaździście bulwarami. Jego oś stanowi wcięta dolina Sekwany, która dzieli Paryż na dwie części: prawobrzeżną (północną) Rive Droite oraz lewobrzeżną (południową) Rive Gauche.