September 2018 1 20 Report

Zad.1

Bok trójkąta ma 8 cm, a odpowiadająca mu wysokość ma 7 cm.

Drugi bok tego trójkąta ma 10 cm. Oblicz wysokość odpowiadającą drugiemu bokowi.

Zad.2

a)Dwa boki trójkąta mają odpowiednio 6 cm i 12 cm . Która z wysokości poprowadzonych do tych boków będzie krótsza?

b)Jakie będą te wysokości, jeśli pole trójkąta wynosi 18cm(kwadratowych)to to 2 u góry.

Zad.3

Oblicz pole trapezu, w którym jedna podstawa i wysokość mają po 14 cm, a druga podstawa jest dwa razy krótsza.

Zad.4

Oblicz wysokość trapezy, którego podstawy mają 13 cm i 8 cm, a pole równa się 63

(kwadratowych)to to 2 u góry.


More Questions From This User See All

Skróć to jak najkrócej się da:W architekturze końca XVIII i poł. XIX w. dominował klasycyzm; przedstawicielami tego stylu byli m.in.: F.W. von Erdmannsdorff i C.G. Langhans (Berlin), L. von Klenze (Monachium) i K.F. Schinkel, który jednocześnie reprezentował historyzm, charakterystyczny dla dalszego rozwoju architektury XIX w. Tendencje klasycyst. w malarstwie prezentowali D. Chodowiecki (malarstwo rodzajowe), rodzina Tischbeinów (portrety), M. Carstens (tematy mitol.). Malarstwo romant. znalazło swój świetny wyraz w twórczości C.D. Friedricha i P.D. Runge, w malarstwie biedermeieru (A.L. Richter). Z malarstwem biedermeieru ściśle wiążą się tendencje realist. w sztuce niem., które pojawiły się w poł. XIX w. (A. von Menzel, W. Leibl). Idealistyczne i symbol. poglądy przeważały w malarstwie A. Böcklina, M. Klingera, H. von Maréesa. Ku impresjonizmowi zwrócili się L. Corinth, M. Slevogt, M. Liebermann. Na przeł. XIX i XX w. rozwinęła się na krótko niem. odmiana secesji (Jugendstil) z gł. ośr. w Berlinie, Monachium i Darmstadt (H. Obriest, A. Endell).W pierwszym 30-leciu XX w. narastał stopniowo ekspresjonizm, którego gł. ośr. było ugrupowanie Die Brücke i częściowo Der Blaue Reiter. Tendencje ekspresjonistyczne były widoczne również w twórczości E. Barlacha, M. Beckmanna, K. Kollwitz, W. Lehmbrucka. Na pocz. XX w. racjonalny modernizm w architekturze zaprezentował P. Behrens, potem H. Muthesiusi, H. van de Velde. Dzięki nowocz. ideom uczelni artyst. Bauhaus, architektura niem. zdobyła międzynar. znaczenie (W. Gropius). Bardziej ekspresjonistyczne tendencje w architekturze reprezentowali H. Poelzig, M. Berg, E. Mendelsohn. Konstruktywizm i funkcjonalizm rozwijał L. Mies van der Rohe. Po I wojnie świat. pojawiły się w Niemczech: dadaizm (K. Schwitters), surrealizm (M. Ernst), ruch Neue Sachlichkeit (m.in. G. Grosz, O. Dix). W czasach III Rzeszy kierunki nowocz., określane jako „sztuka zwyrodniała” (wystawa Entartete Kunst w Monachium, 1937), zostały wyeliminowane, sztuce narzucono cele propagandowe; obowiązywał neoklasycyzm w architekturze (A. Speer) i monumentalny naturalizm w malarstwie. Wybitni twórcy, którzy wówczas wyemigrowali z Niemiec, wywarli duży wpływ na sztukę powojennych generacji artystów RFN i Berlina Zachodniego. Oprócz Ernsta, W. Kandinsky'ego, P. Klee należeli do nich również Wols i H. Hartung — czołowi przedstawiciele taszyzmu, który wraz z rozwijającym się po wojnie malarstwem abstrakc. (W. Baumeister, J. Bissier) włączyły się w nurt sztuki informelu lat 50. (E. Schumacher).W latach 60. i 70. sztuka w zachodnich Niemczech żywo reagowała na różne międzynar. kierunki artyst., np.: op-art (grupa Zero), pop-art (K. Klapheck), sztuka akcji i happening (W. Vorstell, J. Beuys), fotorealizm (grupa Zebra, G. Richter). Berlińscy realiści (J. Grützke, P. Sorge) stali się wówczas prekursorami neoekspresjonizmu, którego gł. przedstawicielami w latach 80. byli: G. Baselitz, K. Hödicke, M. Lüpertz, A.R. Peuck, J. Immendorf i A. Kiefer. Jeden z nurtów stylistycznych neoekspresjonizmu reprezentowała grupa Neue Wilde. Po II wojnie świat. w architekturze RFN i Berlina Zachodniego dominował styl międzynar., osiągający swe apogeum na berlińskiej wystawie Interbau (1956–58). Nawrót do ekspresjonizmu zapowiadał styl gmachu filharmonii w Berlinie Zachodnim (H. Scharoun). W NRD sztukę zdominował realizm socjalist.; architektura, która początkowo dość konwencjonalnie prezentowała jego założenia, z czasem przeszła do rozwiązań bardziej nowocz. technicznie i formalnie. Do gł. przedstawicieli realizmu socjalist. należeli: malarze — O. Nagel, M. Lingner, grafik H. Tucholski, i rzeźbiarz W. Lammert; odejście od doktryny w latach 70. wpłynęło na poszerzenie środków mal. i tematów; znaczne sukcesy mal. odnieśli W. Sitte, W. Tübke i W. Mattheuer. Po zjednoczeniu Niemiec otwarto granice kraju dla twórców z całego świata. Na terenie byłej NRD podjęto szeroko zakrojoną akcję kompleksowej odbudowy zabytkowych miast (m.in. rekonstrukcja kościoła NMP w Dreźnie).
Answer

Recommend Questions



Life Enjoy

" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "

Get in touch

Social

© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.