W każdej strefie klimatyczno-roślinno-glebowej działają lokalne warunki zalegania wód gruntowych, rzeźby terenu i rodzaju podłoża skalnego, decydujące o powstawaniu określonych typów gleb, niezależnie od strefy klimatycznej. Są to gleby astrefowe, do których należą:
– gleby górskie – młode gleby o niewykształconym profi lu, w których poziom próchniczny położony jest bezpośrednio na zwietrzelinie. Żyzność gleb górskich jest niewielka;
– gleby aluwialne (mady) – powstają w dolinach rzecznych na skutek osadzania substancji organicznych i ilastych podczas wylewów rzek. Wody powodziowe nie dopuszczają do zakwaszenia, więc mady są glebami bardzo żyznymi. Największe obszary gleb aluwialnych znajdują się w deltach rzek;
– gleby bagienne – tworzą się na terenach o dużym uwodnieniu. Mają dużą ilość słabo rozłożonej substancji organicznej i silnie kwaśny odczyn. Bardzo wyraźnie zaznacza się w nich poziom glejowy. Gleby bagienne są mało żyzne nawet po osuszeniu;
– czarne ziemie – powstają w warunkach utrudnionego, powolnego odpływu wody na podłożu bogatym w węglan wapnia. Posiadają poziom próchniczny o dużej miąższości oraz poziom glejowy. Czarne ziemie są bardzo żyzne;
– rędziny – tworzą się na podłożu skał węglanowych lub siarczanowych. Poziom próchniczny zalega bezpośrednio na skale macierzystej. Rędzina posiada odczyn zasadowy. Jest bardzo żyzną glebą, lecz trudną w uprawie.
W każdej strefie klimatyczno-roślinno-glebowej działają lokalne warunki zalegania wód gruntowych, rzeźby terenu i rodzaju podłoża skalnego, decydujące o powstawaniu określonych typów gleb, niezależnie od strefy klimatycznej. Są to gleby astrefowe, do których należą:
– gleby górskie – młode gleby o niewykształconym profi lu, w których poziom próchniczny położony jest bezpośrednio na zwietrzelinie. Żyzność gleb górskich jest niewielka;
– gleby aluwialne (mady) – powstają w dolinach rzecznych na skutek osadzania substancji organicznych i ilastych podczas wylewów rzek. Wody powodziowe nie dopuszczają do zakwaszenia, więc mady są glebami bardzo żyznymi. Największe obszary gleb aluwialnych znajdują się w deltach rzek;
– gleby bagienne – tworzą się na terenach o dużym uwodnieniu. Mają dużą ilość słabo rozłożonej substancji organicznej i silnie kwaśny odczyn. Bardzo wyraźnie zaznacza się w nich poziom glejowy. Gleby bagienne są mało żyzne nawet po osuszeniu;
– czarne ziemie – powstają w warunkach utrudnionego, powolnego odpływu wody na podłożu bogatym w węglan wapnia. Posiadają poziom próchniczny o dużej miąższości oraz poziom glejowy. Czarne ziemie są bardzo żyzne;
– rędziny – tworzą się na podłożu skał węglanowych lub siarczanowych. Poziom próchniczny zalega bezpośrednio na skale macierzystej. Rędzina posiada odczyn zasadowy. Jest bardzo żyzną glebą, lecz trudną w uprawie.
Chyba o to chodziło. ;]