Question

Wyobraź sobie, że za pomocą wehikułu czasy przenosisz się w przeszłość. Napisz opowiadanie o przeżytych tam przygodach.

Answer 1

 U mojej babci było super. Pewnego dnia zeszłam do jej piewnicy i ujżałam tam piękną maszynę, nie wiedziałam do czego służy pociągnęłam zielony spust  i zaczęłam wirować.

  Było fantasycznie nagle znalazłam się w innym miejscu. Na wybrzeżu jakiejś wysepki. Nim zdżryłam zareagować podbiegł do mnie pewien chłopak, chyba w moim wieku powalił się na mnie i gestep pokazał, że mam być cicho. Spytałam

-O co chodzi?

-Ciiiiiiii-wskazał gestem na plaże-Niemcy.

Przeraziłam się, doszłam do wniosku, że jest to II wojna światowa.

-Chodż tędy, trzeba iść do kścioła i zawiadomić wszystkich- powiedział chłopiec.

Poszłam za nim,  po drodzę uznaliśmy, że lepiej będzie pobiec do miasta, po drodzę spotkaliśmy panią Żwaczek, która jechała w stroną plaży oznajmiła nam, że miasto zostało zaatakowane już przez najeźdzców. Pobiegliśmy do kściła, gdzie byli już niemcy.

-Dajce sygnał kiedy nie będą patrzeć a wtedy wkrocze-oznajmiła nam pani Żwaczek.

Weszła ,chwile później weszliśmy my, po sekundzie okazało się, że owa pani jest w zmowie z nieprzyjacielem. Związali mnie i mojego towarzysza, którego prawie nie znałam, wymierzyli w nas strzelbą, na szczęście wróciłam już do babcinej piewnicy. Widocznie wehikuł miał limit czasowy.

  Po powrocie do moich czasów wszystkim opowiadałam swoją historie, ale nikt i tak mi nie wierzył. Długo też rozmyślałam o tym chłopcu, co się z nim stało i tak dalej

 

 

 

 

Myślę,że pomogłam ta praca zasługuje na 4 chyba że popracujesz trochę nad nią szczególnie nad ortami bo robię ich wiele

Answer 2

                                                              ''Wehikuł czsu''

                   Był piękny , zimowy wieczór,a ja rozmyślałam o tym jak postąpiłam z Natalką.''Jaka ja byłam głupia''-pomyślałam.Jesteśmy przyjaciółkami i Natalka tak mnie lubi , a ja pokóciła się z nią o miejspe na ławce. Było mi bardzo przykro z tego powodu.                        

                         Ale zaraz...przecież niedawno znalazłam w lesie wehikuł  czasu, ''dlaczego od razu na to nie wpadłam. Zerwałam się z fotela i podeszłam do półki ,w której znajdował się wehikuł. Miał on wiele dziwnych guzików, przycisków  i nie wiadomo co jeszcze, ale miał kształt laptopa.Po dłuższej chwili rozpracowałam go. Musiałam wpisać datę dnia, do którego chciałam się cofnąć.Od razu wiedziałam kiedy pokłóciłam się z Natalką o miejsce na ławce.Było to bardzo niemiłe wręcz chamskie.Żałowałam  tego i chciałm nawet przeprosić Natalkę , ale ona już  nie chciała z mną rozmawiać.Wpisałam date:''5 grudzień 2012 roku i nacisnełam czerwony guzik. Poczułam jakieś dziwne ukłucie i czułam się tak jakbym leciała  samolotem. Nagle znalazłam się w swoim łóżku i czułam się tak jakbym dobiero otworzyła  oczy.Usłyszałam głos mamy:''Marta wstawaj! Śniadanie na stole''.Udało się- pierwsze moje słowo po przebudzeniu.Poszłam na śniadanie i szybko ubrałam się do szkoły.Tam zobaczyłam Natalkę-ładnie wyglondała w nowym, czerwonym swetrze.Podeszłam do niej i powiedziałam:

-Hej. Co u Ciebie? Ładnie dziś wyglondasz..

Natalka była chyba zaskoczona  tym , że podeszłam.

- O hej. A dobrze, a u Ciebie? Hmm... Dziękujkę.

                                               Nasza rozmowa była wtedy długa  więc do końca nie będę jej przectawiała, ważne co działo się potem.Wramach przeprosin zaprosiłam Natalkę na lody do nowej otwartej lodziarni-było super.Ja i Natalka zrozumielismy, że prawdziwi przyjaciele nie kłucą się, tylko rozmawiają ze sobą i szukają dobrego rozwiązania z trudnych sytuacji.Następnie obudziłam się był ten sam dzień ,kiedy cofnęłam się w czsie, czyli 15 rudzień 2012. Zadzwoniłam szybko do Natalki i zapytałm czy smakują jej lody, a ona odpowiedziała , że bardzo jej smakowały. A jednak  to nie był sen- pomyślałam.