Question

wymień kryteria oceny głównego planu produkcji.wyjaśnij na czym polega spójność w procesie planowania przepływu materiałow.

Answer 1

Pytania i odpowiedzi do egzaminu z organizacji i zarządzania,

na podstawie skryptu ‘Podstawy zarządzania organizacjami’

Wersja 2.1

 

 

1. Kiedy i dlaczego ludzie zaczęli odczuwać potrzebę naukowej organizacji pracy?

Potrzeba taka zrodziła się dopiero po rewolucji przemysłowej, czyli na przełomie XIX i XX wieku. Wcześniejszego przebiegu sztuki kierowania nie potrafimy opisać, ale możemy przyjąć hipotezę (Krzyżanowski) że człowiek ma wrodzone dążenie do używania metod jak najbardziej skutecznych w swoim działaniu po to, by je maksymalnie usprawnić i osiągnąć cel najmniejszym nakładem środków i najprostszą drogą.

Do czasu rewolucji przemysłowej technika rozwijała się w drodze powolnej ewolucji, a za nią zdolności organizacyjne ludzi. Gdy nastała rewolucja techniczna, zaczęły się rozwijać duże przedsiębiorstwa w miejsce małych zakładów i manufaktur. Nastąpiła duża mechanizacja pracy fizycznej i powstały nowe technologie. Duże zakłady zaczęły zatrudniać odpowiednią do swoich rozmiarów liczbę robotników i wtedy pojawił się problem: jak zarządzać tak dużą liczbą osób?

Jak wiemy rewolucja przemysłowa miała swoje źródło w Anglii, szybko rozszerzała się w Europie, a naprawdę dynamiczną postać przybrała w Stanach Zjednoczonych.

 

2. Wymień przedstawicieli i scharakteryzuj kierunki prac amerykańskich klasyków naukowego zarządzania.

Friderick W. Taylor, najwybitniejszy klasyk amerykańskiego naukowego zarządzania jako pierwszy do zagadnień organizacji zastosował ścisłe metody badania naukowego. Przeprowadził badania i dostosował kształt łopaty do pracy, 15 typów, do różnych materiałów o ładowności 9,75kg, dzięki czemu wydajność wzrosła o 40%. Jako pierwszy wprowadził specjalizację pracy kierowniczej - ośmiu wyspecjalizowanych mistrzów funkcjonalnych. Oddzielił przygotowanie produkcji od jej wykonania - specjalne biuro przygotowania robót. Zróżnicowany system stawek akordowych.

L. Gantt - współpracownik Taylora. Opracował czasowo-premiowy system płac (za wykonanie normy czasowej 30% premii) oraz graficzne metody planowania i kontroli pracy w czasie.

F.B.G. i Lillian Gilberthowie zajmowali się udoskonalaniem pracy robotników murarskich. Badali ruchy elementarne, zastosowali tzw. cyklografię.

H. Emerson - w 1912 roku wydał pracę „Dwanaście zasad wydajności” . Zaliczył do nich: #jasno określony cel #zdrowy sąd #kompetentną radę #dyscyplinę #sprawiedliwe postępowanie #dokładne sprawozdanie #porządek w przebiegu działania #wzorce i normy #warunki przystosowane #wzorcowe sposoby działania #instrukcje pisemne #nagrody za wydajność

Amerykańscy twórcy klasycznej szkoły zarządzania spotykali się z ostrą krytyką. Zarzucano im, że traktują robotnika jak bezduszne przedłużenie maszyny. W okresie nie istniała jeszcze psychologia przemysłowa.

M.P. Follet - jej głównie osiągnięcie to zasady koordynacji i opracowanie po raz pierwszy teorii konfliktów w organizacji. Główne zasady: @zindywidualizowany i bezpośredni udział kierownika w kontraktach @osobiste towarzyszenie wcielanym w życie projektom @uwzględnianie wszystkich czynników sytuacji, z psychologicznymi włącznie @nieprzerwane i permanentne oddziaływanie.

 

3. Omów główne kierunki badań prekursorów klasycznej teorii organizacji w Europie.

W Europie zaczęto analizować od góry, głównym przedmiotem badań była praca administracji, czyli zarządu firmy. Prekursor klasycznej teorii organizacji w Europie, francuski inżynier H. Fayol zapoczątkował problematykę struktury organizacyjnej i organizacji pracy kierowniczej. Sformułował 14 zasad zarzadzania: @podział pracy @autorytet @dyscyplina @jedność rozkazodawstwa @jednolitość kierownictwa @podporządkowanie interesów osobistych interesom ogółu @właściwe wynagrodzenie @centralizacja @hierarchia @ład @stałość personelu @ludzkie obchodzenie się  @inicjatywa @zgranie personelu. Za najważniejsze uznał jedność rozkazodawstwa i jednolitość kierownictwa.

Zaczął wydzielać funkcje realizowane przez przedsiębiorstwa: #techniczne #handlowe #finansowe #ubezpieczeniowe #rachunkowościowe #administracyjne. Każdy administrator wykonuje następujące grupy czynności: *przewidywanie *organizowanie *koordynowanie *rozkazodawstwo *kontrolowanie. Na podstawie swojej koncepcji zarządzania Fayol opracował też tablicę uzdolnień kierowniczych: na najwyższych stanowiskach decydują umiejętności związane z funkcjami zarządzania w węższym znaczeniu, inne umiejętności nabierają znaczenia na niższych szczeblach hierarchii.

H. Le Chatelier - zdefiniował tzw. cykl organizacyjny:

1.  Ustalić cel działania, który powinien być jasny, ścisły, ograniczony i użyteczny;

2.  Zbadać metody i środki prowadzące do celu aby znaleźć optymalny sposób działania;

3.   Przygotować środki działania uznane za niezbędne i uporządkować je w system organizacyjny, który zapewni najsprawniejsze wykonanie działań.

4.  Wykonać etap realizacyjny cyklu organizacyjnego, zapewniając ciągłą koordynację między faktycznym przebiegiem działania a przebiegiem planowanym.

5.  Przeprowadzić  niezwłocznie kontrolę wykonania poprzez porównanie z założonymi celami, co wymaga odpowiedniej ewidencji wyników działań.

Jest on również autorem tzw. „reguły przekory” która mówi, że system organizacyjny wytrącony ze stanu równowagi, wskutek działań organizatorskich, ma tendencje do powrotu do pierwotnego stanu. Wynika z tego koncepcja zanikającej kontroli przy wprowadzaniu zmian organizacyjnych.

M. Weber - biurokracja doskonała. Biurokracja - ujęcie w przepisy wszystkich zachowań w organizacji dopuszczalnych - tych, które powinny być przestrzegane. Pozwala to przewidywać działania innych. To pochłania środki i tworzy dość sztywną organizację, zabija własną inicjatywę pracowników.

 

4. Wymień najważniejszych prekursorów naukowej organizacji pracy w Polsce i scharakteryzuj ich najważniejsze osiągnięcia badawcze.

Prekursorem był Karol Adamiecki, który zajmował się harmonizacją pracy. W jego prawie harmonii, poza harmonią wyboru („wąskie gardło” w procesie produkcji) i harmonii działania (musimy harmonizować pracę w trakcie jej trwania), znajduje się też prawo harmonii czasowej (łączność intelektualna i emocjonalna między uczestnikami procesu).

Edwin Hauswald - wykroczył poza wszystkie konwencje naukowe dotyczące organizacji i zarządzania w swoim czasie (lata 30). Sformułował pojęcie „sprawności finansowej”, stanowiącej stosunek między ostateczną wartością wyniku pieniężnego a sumą nakładów poniesionych w celu osiągnięcia tego wyniku, co współcześnie określamy rentownością. Jest autorem praw dynamiki kosztów przedsiębiorstwa, analizował na wykresach ruch kosztów i przychodów okresowych.

Zygmunt Rytel - stworzył koncepcję tzw. esogramów - w opozycji do Gantta - pomocnych w rozliczaniu, kontroli skomplikowanch przedsięwzięć. Esogramy to wykresy funkcji pracochłonności w czasie. Największe znaczenie naukowe w dorobku Rytla ma „energetyczna” koncepcja oceny działań. Równanie pracy:  Eo + Em = R + Sn + Su + Sm + Sb, gdzie Eo - energia w czynniku osobowym, Em - energia materialnych czynników produkcji, R - wynik działalności, Sn - straty nieuniknione, Su - straty, których można było uniknąć przy zmianie warunków działania, Sm - straty wynikające z marnotrawstwa, Sb - straty bezczynności. Wydajność według Rytla to stosunek rzeczywistego wyniku do efektu maksymalnego.

Stanisław Bieńkowski - opracował metodę ustalania wartości koniunkturalnej zakładu przemysłowego. [Tu był fragment bezsensownego pieprzenia od rzeczy, bezwzględnie usunięty - GT] Jego teoretyczne rozważania są aktualne też dla współczesnych procesów transformacji rynkowej gospodarki polskiej.

 

5. Jakie zasady wypracowane przez przedstawicieli klasycznej szkoły pozostają nadal aktualne? Scharakteryzuj ich znaczenie we współczesnej praktyce zarządzania.

# Zasada hierarchii - dzieląca organizację na szereg szczebli zarządzania, pozostających w zależności służbowej od szczebli wyższych. Powstaje piramida organizacyjna z kierownictwem na czele i szczeblem wykonawczym na dole.

# Zasada delegowania uprawnień - zaleca przekazywanie uprawnień decyzyjnych w dół tak daleko, jak pozwalają na to kwalifikacje kadry oraz dostępność informacji niezbędnych do podjęcia decyzji.

# Zasada wyjątków - tylko wyjątkowe i niecodzienne problemy powinny być rozstrzygane na szczeblu wyższego kierownictwa, w przeciwieństwie do typowych i powtarzalnych.

# Zasada podziału pracy - jeżeli pracę podzielimy na cząstki i każdą powierzymy do wykonania odrębnemu wykonawcy, to wydajność pracy wzrośnie.

# Zasada harmonizacji - zaleca dbałość o harmonijny dobór składników każdego działającego zespołu oraz koordynację w czasie działań poszczególnych składników organizacji

 

6.  Kiedy i w jakich warunkach zrodziła się szkoła stosunków międzyludzkich?

Kierunek ten w zarządzaniu narodził się w oparciu o rozwijające się nauki o człowieku, zwłaszcza o psychologię i socjologię. Bezpośrednią przyczyną było powstanie psychologii przemysłowej. Prekursorem był Elton Mayo, który rozpoczął badania w zakładach w Hawthorne. Na początku badania opierały się na założeniach klasycznych, a polegały na badaniu wpływu oświetlenia na wydajność pracy. Z czasem wydajność rosła w pomieszczeniu doświadczalnym nawet przy zmniejszaniu natężenia światła. Było to spowodowane wytworzeniem się struktury nieformalnej, która była przedmiotem zainteresowania, itp. Wskutek tego nastąpił zwrot w kierunku problematyki zachowań ludzkich w organizacjach.

 

7. Przedstaw założenia teorii X i Y McGregora.

Są to dwa przeciwstawne modele zachowań pracowników, opracowane w 1960r.

Teoria X: #człowiek ma wrodzoną niechęć do pracy i będzie jej unikał, jak tylko może; #większość ludzi trzeba zmuszać do pracy, kontrolować, kierować nimi i grozić, aby wymusić na nich wysiłek; #większość ludzi chce, by nimi kierować, ma małe ambicje, chce unikać odpowiedzialności, chcą tylko bezpieczeństwa.

Teoria Y: #fizyczny i umysłowy wysiłek przy pracy jest dla człowieka równie naturalnym i potrzebnym, jak wypoczynek i zabawa; #człowiek jest zdolny do kierowania sobą i do samokontroli dla osiągnięcia celów, które uznał za swoje, kontrola i kary to nie wszystko; #uznanie celów za swoje jest funkcją związanych z ich osiągnięciem nagród; #w pewnych warunkach człowiek nie tylko akceptuje odpowiedzialność, lecz jej szuka, a jej unikanie jest związane z negatywnymi doświadczeniami z przeszłości; #wśród ludzi jest powszechny dość wysoki poziom wyobraźni, twórczego myślenia, pomysłowości i inicjatywy w rozwiązywaniu problemów organizacyjnych; #w warunkach współczesnego przemysłu intelektualne zdolności przeciętnego człowieka wykorzystywane są tylko częściowo.

 

8.  Przedstaw podstawowe założenia kierunku stosunków międzyludzkich i wyjaśnij, dlaczego przekształcił się on w nurt potencjału ludzkiego.

Kierunek stosunków międzyludzkich rozwinął się po eksperymentach Mayo. Jego podstawowe założenia:

#Potrzeby społeczne, a w szczególności potrzeba przynależności i uznania, są podstawowym źródłem pobudek organizacyjnego zachowania się człowieka; #Rozdrobnienie pracy, wynikające z nowych technologii, zmniejszyło zaspokojenie potrzeb społecznych pracownika, poszukuje więc on satysfakcji w stosunkach nieformalnych; #Uczestnictwo człowieka w organizacji jest tym bardziej niezawodne i wydajne, im wyższe jest jego morale (rozumiane jako pozytywny stosunek do organizacji) oraz im bardziej jest on zadowolony ze swojej sytuacji w pracy; #Wysokie morale i wysoki poziom zadowolenia pracowników można osiągnąć przez stosowanie określonych technik zarządzania, których wspólną cechą jest okazywanie życzliwego zainteresowania sprawami podwładnych.

Kierunek stosunków międzyludzkich przekształcił się w latach 50 w nurt potencjału ludzkiego, ponieważ odkryto, że przyjazna, harmonijna współpraca nie wystarcza do osiągnięcia wysokiej wydajności i rozwoju. Nurt potencjału ludzkiego przywiązuje wagę do prawidłowej struktury organizacyjnej, a poza tym stwierdza, że powstają napięcia między tradycyjnymi strukturami a potrzebami człowieka w organizacji, biurokratyczną sprawnością a nieracjonalnym zachowaniem się człowieka, między dyscypliną a autonomią uczestnika organizacji oraz między stosunkami formalnymi a nieformalnymi. Napięcia te prowadzą do marnowania potencjału ludzkiego. Dlatego McGregor, Argyris i Likert opracowali nowe struktury, które lepiej zaspakajały potrzeby uczestników organizacji łagodzących napięcia i ograniczających marnowanie potencjału ludzkiego. Szkoła stosunków międzyludzkich i nurtu potencjału ludzkiego pomija funkcję planowania i kontroli do lat 60, ponieważ do tego czasu niski poziom techniki i przetwarzania informacji odrzucał praktykę planowania.

 

9.  Wyjaśnij genezę powstania szkoły badań operacyjnych, podaj inne nazwy tej szkoły i przedstaw jej perspektywy.

Dopiero rewolucyjny rozwój elektronicznej techniki obliczeniowej (technika mikroprocesorowa) umożliwił stosowanie modeli i procedur matematycznych. To przyczyniło się do powstania tzw. management science, dyscypliny, która główne zadania zarządzania widziała w planistycznym przygotowaniu decyzji, które opierało się na metodach charakterystycznych dla nauk przyrodniczych i technicznych. Była to koncepcja matematyzowania procesów decyzyjnych. Prekursorami jej byli Taylor i Gantt, a w latach 40 modele matematyczne i algorytmy zaczęły wchodzić w użycie bezpośrednio w ekonomii i zarządzaniu. Była to geneza nowej szkoły w zarządzaniu, szkoły badań operacyjnych lub inaczej szkoły matematycznej. Cechami tej szkoły jest stosowanie aparatu matematycznego oraz określonego sposobu rozumowania, a konkretnie upraszczania rzeczywistości po to, aby uwydatnić najważniejsze zależności właściwe danemu problemowi. Model taki zawiera funkcję celu, która jest optymalizowana przy zachowanych określonych warunkach. Perspektywy: Szkołą ta wniosła ogromny wkład w rozwiązywanie problemów planowania, w dalszym ciągu intensywnie się rozwija, ale jej możliwości są ograniczone. Zdaje ona egzamin co do procesów ustrukturalizowanych, ponieważ dla innych stosowanie modeli i procedur matematycznych jest niemożliwe.

 

10. Podaj podłoże powstania szkoły systemów społecznych i scharakteryzuj poglądy niektórych jej twórców.

Szkoła systemów społecznych ukształtowała się pod wpływem nurtu strukturalnego amerykańskiej teorii socjologii i psychologii postaci. Jako system społeczny rozumiemy tu dynamiczny zbiór uczestników organizacji wzajemnie współpracujących ze sobą ze względu na określony cel. Ch. I. Barnard wymienia trzy zasadnicze więzi międzyludzkie: #komunikacja - stanowi sposób pobudzania do działania poszczególnych części systemu oraz środek koordynacji i kontroli; #równowaga - utożsamiana z mechanizmem stabilizującym organizacyjną całość oraz umożliwiającym jej adaptację do zmieniających się warunków; #podejmowanie decyzji - stanowi środek regulowania i kierowania strategicznego.

Zagadnieniom podejmowania decyzji dużo uwagi poświęcali inni czołowi przedstawicieli tej szkoły - H.A. Simon i J.G. March. Trzeba podkreślić, że preferując analizę psycho-socjologiczną, pominęli oni aspekt materialny przedsiębiorstwa.

 

11. Scharakteryzuj podejście do problematyki zarządzania Petera Druckera, głównej postaci szkoły neoklasycznej.

Peter Drucker to ojciec duchowy szkoły neoklasycznej, wybitny amerykański teoretyk i praktyk zarządzania. Szkoła neoklasyczna (inaczej empiryczna) grupuje wokół siebie głównie praktyków, których cechuje podejście pragmatyczne i konsekwentne dążenie do tego, aby na podstawie badań sformułować ogólne zalecenia i reguły po to, aby je stosować w praktyce. Reprezentując różne podejścia (inżyniersko-techniczne, ekonomiczne, socjologiczne) postulują utworzenie nauki zarządzania jako samodzielnej dyscypliny naukowej, ponieważ kierownik potrzebuje kompleksowej teorii. Ma on do czynienia ze złożonym systemem funkcji kierowniczych - pewną całością, a nie poszczególnymi, odizolowanymi aspektami zarządzania.

 

12. Przedstaw genezę szkoły systemowej i omów główne nurty badawcze tej szkoły.

Stworzenie kompleksowej teorii zarządzania, proponowane przez neoklasyków, jest bardzo trudne, dlatego lepsza jest teoretyczna synteza nauk o organizacji i zarządzaniu, której autorami są przedstawiciele szkoły systemowej. Podejście systemowe zaproponowali L. von Bertalanffy i N. Wiener, oraz K. Boulding, który spopularyzował założenia ogólnej teorii systemów wśród ekonomistów i organizatorów. Podkreślał on konieczność porozumienia się ze sobą specjalistów wielu dziedzin nauki, co było podstawą tzw. ruchu interdyscyplinarnego. Główne nurty badawcze:

#systemowa teoria organizacji - organizacja jako system społeczny obejmujący role społeczne, wartości, cele, układy informacyjno-decyzyjne oraz metody i techniki zarządzania nawiązujące do całościowego, systemowego modelu organizacji

#badania operacyjne - zastosowanie metod modelowania matematycznego, heurystycznego i symulacyjnego pod warunkiem, że podstawą tego modelowania jest systemowa wizja wszechstronnych uwarunkowań procesów decyzyjnych.

#analiza systemowa - służy do rozwiązywania słabo ustrukturalizowanych problemów organizacji, które nie można modelować matematycznie. Musi się opierać na wszechstronnym rozpatrywaniu wszystkich istotnych aspektów funkcjonowania organizacji i całej wiedzy empirycznej o niej

#modele dynamiki przemysłowej - próby zastosowania serwomechanizmów cybernetycznych do sterowania w przedsiębiorstwie dynamiką produkcji, zatrudnienia i zapasów, zapoczątkowane w MIT w latach 60.

#cybernetyka ekonomiczna - wykorzystuje cybernetyczne modele sterowania i regulacji do uogólnionego opisu, analizowania i projektowania procesów oraz struktur zarządzania w organizacjach.

 

13. Przedstaw cechy organizacji traktowanej jako system.

Organizacje jako systemy mają pewne cechy wspólne: #są to systemy otwarte (prowadzą wymianę informacji i energii i materii z otoczeniem, nie posiadają sztywnych granic) #są jednocześnie systemami sztucznymi (tworzone przez ludzi) i naturalnymi (składnikami organizacji są ludzie - twory psychofizyczne ) #organizacje są uporządkowanymi systemami społeczno-technicznymi (elementy techniczne, struktura formalna, wyposażenie techniczno-technologiczne, procedury, itd., także systemy społeczne, zachowanie jednostek, funkcjonowanie grup społecznych, rzeczywiste cele itd.) #mają budowę hierarchiczną (systemy dzielą się na podsystemy, a podsystemy na podsystemy niższego rzędu) #mają zdolność samodoskonalenia się, czyli zwiększają swoją sprawność i stopień zorganizowania wprowadzając różne innowacje ekonomiczne, społeczne, techniczne, organizacyjne i inne. #cechuje je ekwifinalność (wiadomo o co chodzi) #duża zmienność w czasie, zdolność osiągania względnie stałych stanów równowagi dynamicznej, dzięki otrzymywania informacji z zewnątrz na temat własnego działania a z wewnątrz o zmianach zachodzących w systemie.

 

14. Omów „ujęcie sytuacyjne”, które powstało w teorii organizacji i zarządzania w latach 60. naszego stulecia.

Organizacja jest kompozycją subsystemów strategicznego, koordynacyjnego i operacyjnego. Subsytem strategiczny jest realizowany przez kierownictwo, które jest w ciągłym kontakcie z otoczeniem. Subsytem koordynacyjny jest reprezentowany przez pośrednie szczeble zarządzania, np.: szef zaopatrzenia. Subsystem operacyjny to maszyny i urządzenia. Subsystemy strategiczny i kooperacyjny  gwarantują stabilne funkcjonowanie podsystemu operacyjnego.

Patrzenie na organizację w ujęciu sytuacyjnym pozwala dostrzegać różnice między organizacjami, które wynikają po pierwsze z tego, że każda organizacja pozostaje w bezpośrednim oddziaływaniu ze swoim własnym instrumentem otoczenia zewnętrznego, które narzuca jej szczególne warunki, a po drugie organizacje są w różnym stopniu podatne na wpływ siły zewnętrznej, co zależy od ich typu. Organizacje mają też swoje własne podsystemy strategiczne, koordynacyjne i operacyjne i tu się między sobą różnią. Podstawowe założenia koncepcji sytuacyjnej: @organizacje różnią się między sobą i w związku z tym wymagają dostosowanych tylko do siebie zasad, technik zarządzania; @organizacja nie powinna kierować się jednym systemem filozofii, dlatego że poszczególne podsystemy różnią się między sobą i tylko jedna filozofia może nie dawać odpowiedzi na różne pytania związane z różnorodnymi podsystemami.

 

15. Omów specyficzne cechy szkoły systemowej i omów jej znaczenie.

Cechy szkoły systemowej: @baza teoretyczna, na którą składają się ogólna teoria systemów, cybernetyka, nauki inżynierskie, informatyka, teoria informacji, ekonomia, psychologia i socjologia; @podstawowe problemy w działaniach praktycznych: mała adaptacyjność systemu, trudności z jego rozwojem oraz ogólne zagrożenie trwania organizacji jako całości; @sposoby rozwiązywania problemów: za pomocą racjonalnych procesów informacyjno decyzyjnych, oraz projektowania struktur i procedur, które zapewniają optymalne funkcjonowanie całej organizacji; @najczęściej analizowane zmienne: procesy podejmowania decyzji, zakłócenia w kanałach informacyjnych i nośniki informacji.

Znaczenie szkoły systemowej: Przyjęcie systemowego trybu myślenia w teorii organizacji oraz uznanie organizacji za system miało dużo pozytywnych konsekwencji. Między innymi otworzyło organizację na wpływy otoczenia, ugruntowało tendencję całościowego badania przy rezygnacji ze szczegółowego zajmowania się pojedynczymi czynnikami w opisie i wyjaśnianiu funkcjonowania organizacji. Spowodowało uznanie badań interdyscyplinarnych w oparciu o systemową analizę organizacji. Podejście systemowe umożliwiło wykorzystanie modeli z innych dziedzin nauki, co umożliwiło modelowanie i symulację procesów organizacyjnych. Dzięki temu możliwe stało się przewidzenie rzeczywistego zachowania się tak złożonych całości jak organizacja. Podejście systemowe pozwoliło na czynne zastosowanie elektronicznej techniki obliczeniowej.

 

16. Jakim szkołom w naukach o zarządzaniu odpowiadają modele organizacji jako maszyny i organizmu?

Modelowi maszyny odpowiada szkoła klasyczna, ponieważ tam organizacja jest pewnym układem technicznym, który jest zdolny do osiągania celów i zadań wyznaczonych przez naczelne kierownictwo, ale odizolowanym od otoczenia. Organizacja jest tu podobna do maszyny, która działa według wcześniej opracowanego programu, który prowadzi do realizacji celu. Współczesne kierunki i szkoły w nauce organizacji i zarządzania, jak kierunek stosunków międzyludzkich, czy nurt potencjału ludzkiego, szkoła matematyczna, szkoła systemów społecznych, szkoła neoklasyczna, szkoła systemowa patrzą na organizację jak na organizm. Ten pogląd zdobył popularność wtedy, gdy głównym problemem organizacji stała się zdolność przystosowania do ciągle zmieniającego się otoczenia zewnętrznego.

 

17. Dlaczego dla organizacji współczesnej zaczęto przyjmować metaforę organizacji jako gry społecznej?

Gdy spostrzeżono, że wszyscy artyści to prostytutki i model organizacji jako organizmu ma dużo istotnych ograniczeń, rozwinął się nowy model organizacji jako gry społecznej. Na powstanie tego modelu miało też wpływ to, że otoczenie współczesnych organizacji jest złożone i dynamiczne i trudne do przewidzenia, oraz to, że ciągle rośnie różnorodność organizacji, zmienność ich oczekiwań, potrzeb i umiejętności. Model gry społecznej jako gra odbywająca się w kolejnych rundach, w której wynik z każdej rundy kształtuje sytuację graczy w następnej rundzie. Przegrana jednego uczestnika nie musi oznaczać wygranej drugiego. Poza tym pula wypłat jest zmienna w czasie.

 

18. Omów całościowy model organizacji jako gry społecznej w koncepcji Croziera i Friedberga.

Crozier i Friedberg przedstawili organizację w sposób całościowy według koncepcji gry społecznej: organizacja - niepewność - gra - władza - gracz. Według nich organizacja to konkretny system działania, silnie ustrukturalizowany, mający wyraźne cele, wokół których toczą się sformalizowane gry. Niektórzy uczestnicy organizacji, głównie kierownicy przyjmują częściową odpowiedzialność za procesy regulacyjne. Organizacja to system konfliktowy, którego funkcjonowanie to rezultat zderzenia się działań dużej ilości samodzielnych aktorów. Aktorzy wykorzystują dostępne źródła władzy.

 

19. Jakie są podstawowe zalety i braki koncepcji gry społecznej z punktu widzenia jej wpływu na rozwój teorii nauk o organizacji i zarządzaniu?

Zalety: we własnym zakresie. 

Braki: koncepcja gry społecznej nie ujmuje kompleksowo problemów zarządzania organizacjami, ponieważ pomija aspekt materialno - techniczny. Kierownicy określają przepisy określające strukturę organizacyjną oraz przebieg procesów w niej, ale przepisy te ograniczają swobodę działania uczestników, różnicują uczestników gry społecznej, tworzą sztuczne sfery niepewności.

 

20. Jakie założenia stoją u podstaw koncepcji równowagi organizacyjnej we współczesnej teorii zarządzania?

Założenia (wg Koźmińskiego): #traktowanie procesu zarządzania jako procesu mającego na celu utrzymanie równowagi organizacyjnej; #równowaga to trwały, zmienny tylko w wyznaczonych granicach układ relacji organizacja - otocznie; #organizacja wykonuje oczekiwania swych uczestników i otoczenia, za co w zamian dostaje zasoby z zewnątrz, niezbędne wkłady od jednostek i grup będących w jej składzie; #równowaga określona jest przez wartości progowe przyjętych wskaźników równowagi; #kryteria, wskaźniki równowagi i wartości progowe ustalane są podczas negocjacji między otoczeniem organizacji, kierownictwem organizacji oraz pozostałymi jej uczestnikami. Są one po to, aby odróżnić to, co jest pożądane od niepożądanego.

 

21. Objaśnij pojęcia równowagi globalnej organizacji i cząstkowej równowagi materialnej i społecznej.

Organizacja jest dynamicznym układem utrzymującym rodzaj globalnej równowagi, która jest trwałym, zmiennym tylko w określonych granicach układem relacji organizacja - otoczenie, oraz wewnątrz samej organizacji. Koźmiński i Obłój pod pojęciem równowagi globalnej wprowadzają pojęcie równowagi cząstkowej, które są osiągane w czterech obszarach: materialnym zewnętrznym / wewnętrznym, społecznym zewn./wewn. Materialna równowaga organizacji istnieje gdy zasoby są ekonomicznie optymalnie użytkowane (maksymalizacja zysku). Równowaga społeczna to pojęcie oparte na stwierdzeniu, że aby organizacja funkcjonowała musi mieć minimum poparcia społecznego (wewnątrz i na zewnątrz).

 

22. Przedstaw cechy doskonałych przedsiębiorstw wg twórców amerykańskiej nowej fali w zarządzaniu: Petersa i Watermana.

Zastosowali oni słynną formułę 7s koncentrując się na siedmiu najważniejszych elementów zarządzania: strategii, strukturze, sformalizowanych procedurach, pracownikach, stylu zarządzania, umiejętnościach i talentach menedżerów, podstawowych ideałach i wartościach w organizacji. W rezultacie sformułowali osiem cech doskonałych przedsiębiorstw: @obsesja działania, polegająca na szybkiej analizie problemu i formułowaniu rozwiązań oraz wdrażaniu ich; @bezpośredni kontakt z klientem prowadzący do maksymalnego zadowolenia odbiorcy ; @autonomia i przedsiębiorczość polegająca na stworzeniu optymalnych warunków samodzielnego działania jednostek i działania; @wydajność i efektywność przez ludzi, co oznacza uznanie kadry za najważniejszy podsystem organizacji; @koncentracja na wartościach - realizacja filozofii działania organizacji; @przestrzeganie zajebistej zasady „trzymaj się tego, co umiesz najlepiej”; @niewielki sztab o prostej strukturze, to oznacza odchudzenie czapy kierowniczej; @symbioza luźnych i sztywnych form organizacyjnych w jednej strukturze.

 

23. Jakie grzechy główne najczęściej popełniają menedżerowie według Petersa?

#Firmy zbyt często szukają idealnego produktu, przywiązując małą wagę do kontroli jakości jego wytwarzania; #przedsiębiorstwa nie doceniają dodatkowych wartości związanych z produktem, jak bezawaryjność i serwis; #Japońcy pracują dużo w serwisie, aby śledzić na bieżąco potrzeby klienta, Amerykanie są mało zainteresowani tym, co się dzieje na zewnątrz firmy; #zbyt mało inwestuje się w sprzedaż i obsługę serwisową; #za dużo uwagi przywiązuje się do pieniędzy, za mało do personelu; #drobne zmiany i ulepszenia są najbardziej zyskowne, nie można polegać na „epokowych pomysłach”; #zwlekanie z decentralizacją, zbyt długo się utrzymuje sztywne struktury; #zbyt słabo firmy wykorzystują rynki międzynarodowe; #z rozwojem firmy zbyt szybko rośnie biurokracja;

 

24. Wymień najważniejsze subdyscypliny występujące obecnie w nauce o organizacji i zarządzaniu.

W procesie swego rozwoju teoria nauk o organizacji i zarządzaniu czerpie wiedzę z osiągnięć takich dziedzin nauk jak: #nauki przyrodnicze i techniczne; #nauki matematyczne; #informatyka i cybernetyka; #nauki ekonomiczne i społeczne; #nauki humanistyczne i prawne. Dziedziny te wykształciły następujące nauki podstawowe, szczególnie wymagające teorie organizacji i zarządzania: @ekologię i fizjologię; @teorię eksperymentu, projektowania i eksploatacji; @teorię informacji, sterowania, gier i systemów; @teorię analizy matematycznej, rachunku prawdopodobieństwa; @finanse i rachunkowość; @socjologię; @psychologię; @teorię polityki, państwa i prawa.

 

25. Jakie szczególne nauki stosowane wspomagają subdyscypliny nauk o organizacji i zarządzaniu?

Nauki podstawowe zapewniają stały rozwój wielu szczegółowych nauk stosowanych bezpośrednio, wspomagających subdyscypliny nauk o organizacji i zarządzaniu. Można do nich zaliczyć: fizjologię pracy i ergonomię, technologię produkcji, inżynierię systemów, statystykę i modelowanie matematyczne, ekonometrię, politykę gospodarczą, ekonomiki szczegółowe (przedsiębiorstw, pracy, produkcji i obrotów), psychologię społeczną, socjologię pracy, prawo administracyjne, cywilne i państwowe.

 

26. Jakie dziedziny nauki i dyscypliny nauk podstawowych szczególnie wspierają rozwój teorii o organizacji i zarządzania?

Wymieniamy: sterowanie produkcją, organizację systemów produkcyjnych, organizację i normowanie pracy, badanie pracy, ekologię organizacji, techniki organizatorskie i kierownicze, teorię podejmowania decyzji kierowniczych, analizę systemową organizacji, ekonomiczne instrumenty zarządzania, projektowanie systemów informacyjno-decyzyjnych i systemów zarządzania; prognozowanie, programowanie i planowanie; badania marketingowe i operacyjne; psychologię i socjologię organizacji, naukę administracji; prawne instrumenty zarządzania i rządzenia.

 

27. Co to jest organizacja i jakie główne zbiory elementów można w niej wyróżnić?

Organizacja to zbiór elementów wewnętrznie uporządkowanych i powiązanych ze sobą, wyodrębnionych z otoczenia. Tworzą ją ludzie w celu realizowania wyznaczonych przez nich celów, zadań i funkcji. Elementy organizacji: #ludzie - tworzywo organizacji, powiązane ze sobą jednostki i grupy, zdążające do jednego celu tworzą podsystem społeczny organizacji; #urządzenia techniczne, metody, techniki, technologie, procesy działania - podsystem techniczny organizacji.

 

28. Dlaczego organizację możemy uznać za system otwarty i adaptujący się?

Organizacja jest systemem otwartym, ponieważ czerpie zasoby: ludzi, surowce, urządzenia z otoczenia, a dostarcza mu w zamian swoje produkty. Organizacja jest systemem adoptującym się, ponieważ musi się regularnie dostosowywać do zmian zachodzących w otoczeniu i obserwować je. Gdyby tego nie robiła, to mogłoby to zagrozić jej trwaniu, ponieważ otoczenie jest dla organizacji zbiorem szans i zagrożeń.

 

29. Dlaczego struktura organizacyjna zajmuje centralne miejsce w czteroczłonowym modelu organizacji?

Ponieważ wszelkie możliwe relacje między członami (cele, systemy/podsystemy społeczne i techniczne, struktura, otoczenie) zwarte są w członie struktury. Struktura jest spoiwem łączącym człony organizacji.

 

30. Scharakteryzuj pojęcia: cel, zadania i misja organizacji.

Cel - jest to przyszły, pożądany stan lub rezultat działania organizacji. Jest określony przedmiotowo i podmiotowo oraz przewidziany do osiągnięcia w czasie ujętym przez plan wieloletni lub krótkoterminowy. Zadanie - jest to część celu, którego wykonanie przewidziane jest w określonym okresie lub konkretnym terminie. Zadanie musi mieścić się w okresie czasu przewidzianym na osiągnięcie celu, w ramach którego będzie wykonywane. Jest wyodrębnione przedmiotowo, podmiotowo, przestrzennie, czasowo i często proceduralnie. Misja - to przedmiot trwałych dążeń organizacji, zwykle określony w statucie jako zakres działalności organizacji społecznie pożądanej.

 

31. Scharakteryzuj typową wiązkę celów organizacji.

Każda organizacja ma wiązkę celów, do których dąży. Są to wielorakie cele, które chce równolegle realizować. To rodzi pewnie trudności, ponieważ zasoby są ograniczone i istnieje rozbieżność pomiędzy uczestnikami organizacji a otoczeniem. To zmusza organizację do dokonywania trudnych wyborów między często rywalizującymi ze sobą lub nawet wykluczającymi się dążeniami. Doprowadzi to do wyboru uwzględniającego największą zbieżność dążeń, spójność celów i najefektywniejszych działań.

 

32. Zdefiniuj pojęcie efektywność i określ jej rolę w organizacji.

Wskaźnik efektywności to stosunek korzyści osiągniętych w wyniku konkretnych działań do poniesionych nakładów. Poprawa efektywności to jeden z celów ekonomicznych przedsiębiorstwa. Można przez to osiągnąć większą nadwyżkę w przedsiębiorstwie. Część tej nadwyżki jest odprowadzania jako podatki do budżetu państwa, reszta zostaje w organizacji. Przeznacza się ją na rozwój, wzrost płac, nagrody i premie, dywidendy, fundusze socjalne. Tutaj dokonuje się wyborów między potrzebami bieżącymi a przyszłymi, indywidualnymi i zbiorowymi.

 

33. Co to jest i od czego zależy hierarchia celów organizacji?

Hierarchia celów ustalana jest, gdy poważnie zachwiana jest równowaga w organizacji i trzeba ją przywrócić. Wyróżniamy cele: #ekonomiczne - maksymalizacja zysku, poprawa efektywności; #produkcyjno-marketingowe - formułowane w kategoriach rzeczowych i wartościowych. Chodzi tu o osiągnięcie wielkości sprzedaży dóbr i usług mających społeczną aprobatę przy ich sprzedaży na określonych rynkach; #społeczne - zapewnienie psychologicznych, socjalno-bytowych i społeczno-politycznych potrzeb pracowników, a także ich potrzeby udziału w sprawowaniu władzy. Do celów społecznych związanych z oddziaływaniem organizacji na otoczenie możemy zaliczyć dbanie o środowisko oraz życie społeczno-gospodarcze i kulturalne regionu.

 

34. Omów różnice znaczeniowe kategorii: system społeczny i organizacja społeczna.

 

System społeczny to dystrybutywny zbiór elementów materialno-teoretycznych, społecznych i kulturowych uporządkowanych relacją w trzy podsystemy: warstwę podłoża materialnego, warstwę społeczną w węższym znaczeniu i warstwę kultury. System społeczny to tworzywo, z którego ludzie tworzą organizację. Organizacje to zbiory elementów materialno-technicznych i społecznych powołane do realizacji danych celów. Organizacja składa się z elementów odpowiednio dobranych z warstwy podłoża materialnego i warstwy społecznej systemu społecznego.

 

35. Omów zjawisko autonomizacji celów organizacji.

Autonomizacja celów to oderwanie się przedsiębiorstwa od jego podstawowej funkcji. Zazwyczaj jest to naturalne dążenie organizacji do ochrony własnych interesów. Interesy to szanse lub zagrożenia pochodzące z otoczenia. Zazwyczaj organizacja stara się wykorzystywać szanse i neutralizować zagrożenia. Autonomizacja celów daje szansę organizacji dostosowywania się do otoczenia, w przypadku dużych zagrożeń dla ich istnienia. Zwiększa ona też elastyczność organizacji w zakresie dostosowywania się do otoczenia, dlatego jest korzysta społecznie. Niesłusznie zarzuca się przedsiębiorstwom szukającym nowych szans, że gonią tylko za zyskiem, gdyż tylko ta organizacja, która potrafi odnaleźć i zrealizować swoje interesy jest w stanie dobrze spełniać swe zewnętrzne funkcje i przy okazji realizować interes społeczny w warunkach demokracji i gospodarki rynkowej [?! - GT].

 

36. Scharakteryzuj pojęcie efektu synergicznego i organizacyjnego.

Efekt synergiczny to różnica między łącznym wzrostem działania zbioru przedmiotów, między którymi zachodzi współdziałanie, a sumą efektów jednostkowych, jakie mogłyby osiągnąć te przedmioty w pojedynkę. Jeśli różnica jest dodatnia, to jest to synergia, a jeśli ujemna - antysynergia. Efekt organizacyjny to odmiana efektu synergicznego polegająca na łączeniu przedmiotów osobowych i sprzętu więziami organizacyjnymi w jedną zorganizowaną całość, mającą wspólny człon kierowniczy. Np.: są to zakłady, urzędy, komórki organizacji politycznych łączone z większymi zorganizowanymi całościami pod wspólnym zarządem w celu większego efektu współdziałania niż efekt, który byłby osiągnięty gdyby te zakłady czy urzędy działały pojedynczo.

 

37. Zdefiniuj pojęcia sterowanie i kierowanie.

Sterowanie, wg. Janusza Gościńskiego - wszelkie celowe oddziaływanie jednego systemu na inny w celu otrzymania takich zmian przebiegu procesu, lub w stanie sterowanego systemu w określonej chwili, które jest pożądane. To proces decyzyjny, który opiera się na informacji początkowej oraz roboczej, uzyskanej w trakcie procesu sterowania. Kierowanie, wg. Krzyżanowskiego - odziaływanie informacyjno-decyzyjne aparatu zarządzającego przekazywane kanałami informacyjnymi (które ukształtowały się przez reguły organizacyjne) do komórek sfery realnej. Powoduje to emitowanie przez te komórki oddziaływania materialno-energetycznego, co prowadzi do osiągania celów organizacji.

 

38. Przedstaw definicje i istotę zarządzania we współczesnym świecie.

Według B. Glińskiego zarządzanie to działalność kierownicza polegająca na ustalaniu celów i powodowania ich realizacji w organizacjach podległych zarządzającemu na podstawie własności środków produkcji lub dyspozycji nimi. Międzynarodowy Słownik Zarządzania: zarządzanie to skutecznie wykorzystywanie i koordynowanie zasobów takich jak: kapitał, urządzenia, materiały, praca dla osiągnięcia określonych celów.

 

39. Przedstaw rozwiniętą definicję organizacji w zapisie matematycznym.

ORG = [G, KOr, Qme, APz, Sorg, Qid] | OT

Na organizację składają się następujące człony:

#cele G - rozumiane jako pożądane stany lub rezultaty przewidziane do osiągnięcia w określonym przedziale czasu

#komórki organizacyjne sfery realnej KOr - reprezentujące potencjał podsystemu wykonawczego, tj. zdolność transformacji zasileń w wyroby;

#transformacyjne oddziaływanie materialno-energetyczne Qme  - emitowane przez komórki organizacyjne sfery realnej na przedmioty przepływające przez organizację lub znajdujące się w jej otoczeniu;

#aparat zarządzający APz - obejmujący człony kierownicze K nadbudowane wielopoziomowo nad sferą realną

#stosunki organizacyjne Sorg - określające reguły formowania i łączenia komórek, ich uporządkowania i współdziałania;

#kierownicze oddziaływanie informacyjno-decyzyjne Qid - aparatu zarządzającego na sferę realną, a także jego interakcje z otoczeniem organizacji.

Między organizacją ORG i otoczeniem OT zachodzą liczne wzajemne relacje.

 

40. Uzasadnij rosnącą rolę profesjonalnych menedżerów we współczesnym świecie.

Obecnie powstaje coraz więcej wielkich korporacji, ogromnych spółek akcyjnych, firm ponadnarodowych, gdzie dyspozycja kapitałem przechodzi w ręce specjalistów o wysokich kwalifikacjach zajmujących się zawodowo zarządzaniem, czyli profesjonalnych menedżerów. Podejmują oni decyzje operacyjne decydujące o funkcjonowaniu operacji, ale też decyzje strategiczne, które determinują jej rozwój. Równorzędne miejsce obok kwalifikacji tych ludzi zajmują przywódcze cechy, ponieważ ich posiadanie pozwala na tworzenie klimatu dogodnego dla twórczej aktywności i przyciągania podległych im ludzi do realizacji innowacji, zmian, zapewniających przetrwanie, rozwój i sukces organizacji. Są one potrzebne szczególnie, gdy otoczenie organizacji staje się niestabilne i potrzebne są decyzje strategiczne podjęte bardzo szybko i z wyczuciem.

 

41. Omów systemowe spojrzenie na organizację.

W spojrzeniu systemowym na organizację zachodzi wymiana między nią a otoczeniem. Polega ona na tym, że otoczenie zasila organizację w czynniki materialne (ludzie, materiały, urządzenia, pieniądze) i niematerialne (informacje, metody, technologie i inne) a organizacja zaopatruje otoczenie w dobra i usługi materialne, niematerialne i inne wartości. Jeżeli organizacja nie zaspakaja potrzeb otoczenia, czyli wymiana jest pasożytnicza , to powinna przestać istnieć. Jeżeli organizacja nie przynosi zysku, powinna zostać zreorganizowana i poddana działaniom naprawczym, w wyniku czego mogą nastąpić dwa efekty - bankructwo lub rentowność.

 

42. Na czym polega i do czego służy cybernetyczny model rozpatrywania przedsiębiorstwa jako „czarnej skrzynki”?

Według teorii tej przedsiębiorstwo jest transformującym T, przetwarzającym wartości wejściowe (Inputs) i wyjściowe (Outputs) - X, Y w czasie: Y = T(X,t). W tym ujęciu procesy transformacji (tj. formułowanie strategii i planów przedsiębiorstwa, procesy innowacyjne i produkcyjne, marketing, zarządzanie zasobami ludzkimi, rachunkowość zarządcza) traktujemy pobieżnie, a swoją uwagę skupiamy wyłącznie na wielkościach we/wy. Ponieważ taka analiza nie wnika w proces zarządzania, to może być jedynie podstawą oceny przedsiębiorstwa, a nie diagnozy organizacyjnej.

 

43. Co należy rozumieć pod pojęciem proces zarządzania?

Proces zarządzania to złożony proces opierający się na podejmowaniu powiązanych ze sobą działań i decyzji przez aparat kierowniczy. Działania te zmierzają do spowodowania takiego funkcjonowania organizacji, by sprawnie osiągała cel. Kierownicy w praktyce spotykają problemy cyklicznie lub stale powtarzające się, które wymagają rozwiązania. Tworzą one logiczny ciąg kwestii dotyczących funkcji zarządzania: planowania, organizowania, motywowania, kontrolowania.

 

44. Wymień podstawowe funkcje zarządzania i przedstaw zależności między nimi.

Funkcje zarządzania - zbiory typowych, powtarzalnych czynności i decyzji kierowniczych, które wykształciły się w obliczu konieczności rozwiązywania powtarzających się problemów. Funkcje zarządzania to planowanie, organizowanie, motywowanie, kontrola. W angielskiej literaturze jest wyróżnionych pięć funkcji zarządzania: planning, organizing, staffing, directing, controlling. Zależności: funkcje są wzajemnie powiązane. Wszystkie są podporządkowanie realizacji jakiegoś celu. Planowanie wyznacza ten cel, organizowanie zapewnia środki do jego realizacji, motywowanie skłania do przyjęcia je za własne, zaś kontrolowanie sprawdza przebieg i wynik jego realizacji.

 

45. Omów szczeblowy podział funkcji w strukturze hierarchicznej przedsiębiorstwa.

Rodzaj organizacji i szczebla hierarchii kierowniczej ma wpływ na udział poszczególnych funkcji zarządzania. Na najniższych szczeblach hierarchii dominuje motywowanie i kontrola, a działania kierownicze są szczegółowe i rutynowe. Na wyższych szczeblach dominuje planowanie i organizowanie, a działalność kierownictwa jest szeroka i twórcza. Na szczeblach średnich działania kierownika są dostatecznie szerokie i twórcze, ale przy tym często ograniczone i częściowo zrutynizowane. Dominuje tu motywowanie i kontrolowanie nad organizowaniem i planowaniem, jednakże można powiedzieć, że najważniejsze jest tu motywowanie.

 

46. Co stanowi treść funkcji planowania?

Planowanie – formułowanie celów organizacji, to rozważanie co się chce osiągnąć i jaka jest droga. Powinna być ona rozwiązaniem optymalnym. Przy formułowaniu celów konfrontowane są interesy jednostek i grup działających w organizacji. Wybór drogi osiągnięcia celu musi się opierać na ocenie potencjału wytwórczego i możliwości dostosowania go do wyznaczonych celów. Tutaj wybieramy niejako technologię działania osiągnięcia celu. Aparat zarządzający podejmuje decyzje i czynniki planistyczne dotyczące celów, programu pożądanych działań materialno-energetycznych prowadzących do celu, a także decyzje co do wielkości i rodzaju potrzebnych zasobów osobowych i aparatowych. Planowanie to punkt wyjścia dla organizowania.

 

47. Co stanowi treść funkcji organizowania?

Organizowanie to kształtowanie struktury organizacyjnej, która zapewnia realizację opracowanego wcześniej planu i tym samym obranego wcześniej celu. To podejmowanie przez aparat rządzący czynności i decyzji organizacyjnych, które zmierzają do określenia pozycji oraz indywidualnych i zbiorowych ról członków organizacji. Poza tym mają na celu określenie kanałów informacyjnych. Konstruowanie struktury organizacyjnej to ustanawianie reguł poziomego i pionowego podziału pracy i zasobów potrzebnych do realizacji zadań, ustalanie przepływów informacji i dostępu do niej oraz zasad umiejscowienia uprawnień do podejmowania decyzji. Organizowanie to więc ustalanie procedur pełnienia ról organizacyjnych. Utworzona struktura tak sprzęga działania, że realizacja celów jest zapewniona.

 

48. Co stanowi treść funkcji motywowania i kontroli?

Motywowanie polega na zaznajomieniu uczestników organizacji z jej celami, zadaniami i sposobami ich realizacji, przyjętymi regułami i procedurami oraz na stymulacji skłaniając do respektowania wzorców zachowań właściwych organizacji. Kanały komunikacyjne powinno się wypełniać strumieniem informacyjno-decyzyjnym. Ogólnie mówiąc motywowanie jest to ważna funkcja zarządzania, właściwa niższym szczeblom hierarchii kierowniczej polegająca na przekazywaniu oddziaływań motywujących przez kierownictwo komórkom organizacyjnym sfery realnej.

Kontrola – porównywanie osiąganych wyników z założonymi planami, czyli w jakim stopniu udało się wykonać plan i osiągnąć założone w nim cele. Po porównaniu orzeka się o odchyleniach i formułuje się zalecenia sprowadzające je do minimum. Mamy trzy rodzaje kontroli: prospektywna (sprawdzająca poprawność struktury operacyjnej i organizacyjnej, w której dane zadanie ma być realizowane), bieżąca (sprawdza realizację zadania w czasie trwania procesu pod względem jakościowym, ilościowym i czasowym) i retrospektywna (sprawdzanie osiągnięć z założonymi celami).

 

49. Omów zasadę substytucji organizacji Gutenberga.

Określa ona stopień w jakim powinno się zastosować znormalizowane procedury postępowania (uregulowania ogólne) w organizacji. Mówi ona, aby je wprowadzać dotąd, dokąd nie zostanie osiągnięta równowaga między zmiennością sytuacji a stopniem uregulowań ogólnych. Wmyśl tej zasady, gdy sytuacje powtarzalne w organizacji nie są uregulowane przepisami ogólnymi, to mamy niedoorganizowanie. Natomiast przeorganizowanie jest wtedy, gdy organizacja chce uregulować przepisami ogólnymi sytuacje powtarzalne. Z tego wynika, że stopień sformalizowania struktury organizacyjnej zależy od rodzaju organizacji (im więcej sytuacji zmiennych tym mniej powinno być przepisów ogólnych) i od rodzaju otoczenia (im bardziej zmienne tym mniej przepisów formalnych).

 

50. Na czym polegają organizacyjne możliwości poprawy efektywności produkcji?

Jedną z możliwości jest poprawa technologii, ponieważ to ona w znacznym stopniu warunkuje rozwiązania organizacyjne pozostawiając im jednak pewien margines swobody, zwłaszcza tam, gdzie operacje technologiczne są wykonywane równolegle. W przemyśle zmiana, a raczej udoskonalenie technologii jest skuteczne, ponieważ występuje tam wiele procedur o charakterze technologicznym. Jeżeli zniwelujemy zakłócenia powstające na wejściu lub wyjściu organizacji poprzez zastosowanie procedur prewencyjnych, to wpłynie to na poprawę efektywności, ponieważ wyizolowanie procesu wytwórczego od zakłóceń (procedury buforujące) powoduje spokojny przebieg produkcji. Procedury buforujące to np. stałe odnawianie zapasów materiałów, podzespołów, itd., co zapewnia ciągłość i rytmiczność produkcji przy zakłóceniach dostaw.

 

51. Dlaczego w klasycznym ujęciu funkcji zarządzania możemy mówić o zarządzaniu zdeterminowanym planem?

Możemy mówić, że zarządzanie w klasycznym ujęciu jest zdeterminowane planem, ponieważ wszystkie funkcje zarządzania nastawione są na osiąganie zaplanowanych celów. Funkcje zarządzania, oprócz planowania, nie mają cech kreatywnych i samodzielnej mocy kierowniczej, ponieważ są podporządkowane planowi. Wg klasycznego poglądu funkcje zarządzania nie stoją na jednym poziomie w hierarchii ważności, a na pierwszym miejscu jest osiąganie celów i zdobywanie środków do ich realizacji, czyli funkcja planowania. Plan jest podstawą osiągnięcia celu, ponieważ trzeba mieć według czego działać. Jednak w obecnych czasach zarządzanie nie może być zdeterminowane planem, ponieważ otoczenie jest zmienne, a organizacja musi umieć dostosować się do jego zmian w krótkim czasie i czasami może nawet odbiegać od wcześniej założonego planu.

 

52. Jakie warunki musiałyby być spełnione, aby idee zarządzania zdeterminowanego planem stosować w przedsiębiorstwach?

Aby wprowadzić te idee w życie plan musiałby być tak doskonały, by móc wychwycić wszystkie problemy z otoczenia i przedsiębiorstwa i uwzględnić je w sobie. Takie doskonałe planowanie, uwzględniające wszystkie możliwe warianty zmian byłoby możliwe przy spełnionych dwóch warunkach: 1. Gdyby otoczenie nie wykazywało zmian, których nie można przewidzieć a jego powiązania z przedsiębiorstwem poznawalne; 2. Gdyby przedsiębiorstwo i jego system działania było opisane i możliwe do opanowania w całości, wtedy mamy możliwość zaplanowania każdego elementu i czynności na działanie optymalne. 3. Gdyby przedsiębiorstwo było „centralą instalacyjną” kierującą nieograniczenie wszystkimi elementami systemu. Spełnienie obecnie tych warunków jest praktycznie niemożliwe, a doświadczenie życiowe mówi całkiem co innego.

 

53. Jak rozwiązują problem nieokreśloności i zmienności otoczenia współcześne koncepcje zarządzania przedsiębiorstwem?

Przedsiębiorstwa dokonują uproszczenia otoczenia nie przyjmując wszystkich sygnałów, które wysyła, tylko selekcjonując je. To niesie ryzyko pominięcia niektórych szans i zagrożeń. W tych warunkach ryzyko to podstawowa cecha procesu zarządzania. Musi być możliwość kompensacji skutków ryzyka w procesie zarządzania. Jest to wyznaczanie nowych granic organizacji (by zapewnić stabilną pracę systemu). Nazywamy to rozwojem systemu. Rozwój systemu to naturalny sposób kompensacji ryzyka w zarządzaniu przedsiębiorstwem.

 

54. Jak zdefiniowana jest granica między przedsiębiorstwem a jego otoczeniem na gruncie podejścia systemowego?

Granica między przedsiębiorstwem a jego otoczeniem to redukcja złożoności między przedsiębiorstwem jako systemem działania a otoczeniem. Kształtuje ją samo przedsiębiorstwo, prowadząc wymianę informacji oraz komunikację z otoczeniem. Różnica nieokreśloności otoczenia i powiązań między nimi w porównaniu do określoności elementów i relacji wewnątrz przedsiębiorstwa jest sednem umownej granicy organizacja – otoczenie. Otoczenie jest po prostu bardziej złożone, a stosunki z nim mniej znane, niż przedsiębiorstwo i stosunki wewnątrz niego panujące.

 

55. Uzasadnij koncepcję przyjęcia trzech abstrakcyjnych funkcji systemu: selekcja, kompensacja i rozwój jako bazy procesu zarządzania przedsiębiorstwem.

By przedsiębiorstwo mogło funkcjonować w dzisiejszych czasach przy tak skomplikowanym i zmiennym otoczeniu, które wysyła ogromną ilość informacji musi stosować selekcję sygnałów. Nie byłoby bowiem w stanie przyjąć wszystkich. Niestety selekcja sygnałów wiąże się z niedostrzeżeniem  niektórych szans oraz niebezpieczeństw. To ryzyko, a raczej jego skutki muszą być kompensowane najczęściej poprzez zmianę granic organizacji. Z kolei zmiana granic, wytyczanie nowych to nic innego, jak rozwój systemu. Wniosek z tego taki: J rozwój systemu to naturalny sposób kompensacji.

 

56. Wyjaśnij relacje między funkcjami systemu: selekcja, kompensacja i rozwój a funkcjami zarządzania: planowanie, organizowanie, motywowanie i kontrola.

Funkcje systemu są ściśle powiązane z funkcjami zarządzania. W odniesieniu do klasycznego układu funkcji, funkcje zarządzania zawierają w sobie funkcje systemu. W funkcji planowania mieści się selekcja sygnałów (ryzyk, fizyk i szans), w funkcji kontroli kompensowane jest ryzyko, natomiast funkcje organizowania i motywowania zapewniają rozwój systemu.

 

57. Wyjaśnij istotę rozwarstwienia procesu zarządzania na poziom strategiczny i operacyjny.

W nowych warunkach treść czynności, które są wykonywane w zakresie funkcji zarządzania musi się zmienić w stosunku do ujęcia klasycznego. Zmiana ta polega na rozpadzie zarządzania na dwa poziomy: strategiczny i operacyjny. Funkcje zarządzania nie zostały zmienione z nazwy, lecz uległa zmianie ich konstrukcja. Strategiczny poziom zarządzania określa ogólną orientację przedsiębiorstwa w otoczeniu, określa jego misję, cele, wyroby i rynki, poza tym rozdysponowuje zasoby na podstawowe obszary działania przedsiębiorstwa. Poziom operacyjny zarządzania zapewnia ciągłe warunki bytowania przedsiębiorstwu i odpowiada za jego bieżące funkcjonowanie.

 

58. Objaśnij zawartość treściową funkcji planowania i kontroli na strategicznym poziomie zarządzania.

Na strategicznym poziomie największej modyfikacji uległy funkcje planowania i kontroli. Mimowolnie przejęto formę planowania strategicznego, zawierającego czynności planistyczne: analizę szans i zagrożeń w otoczeniu, silnych i słabych stron przedsiębiorstwa, budowę opcji strategicznych, przyjęcie założeń strategicznych określające hipotetyczne kierunki zmian w otoczeniu, ocena opcji strategicznych i wybór zapewniających najwyższy stopień realizacji głównych celów, opracowanie planu implementacji strategii. Czyli czynne formułowanie strategii nazywamy planowaniem strategicznym. Kontrola strategiczna zapewnia kompensacje ryzyka, ubezpiecza proces planowania od początku jego realizacji. Do najważniejszych funkcji kontroli strategicznej należy bieżąca weryfikacja aktualności założeń strategicznych, które zostały przyjęte wraz z wyborem opcji strategicznej. Kontrola strategiczna obejmuje też obszary pominięte przez założenia zagrażające kursowi strategicznemu obranemu przez firmę.

 

59.  Przedstaw zadania funkcji planowania i kontroli na operatywnym poziomie zarządzania przedsiębiorstwem.

Gdy mamy już podjęte decyzje strategiczne przechodzimy na operatywny poziom zarządzania. Operatywny poziom zarządzania zapewnia sprawną realizację strategii oraz rozwiązuje wiele szczegółowych problemów, które nie zostały ujęte w planie strategicznym. Planowanie na poziomie operatywnym to detalizacja ustaleń planowania strategicznego pod konkretne plany działania umiejscowione w przestrzeni i czasie. Plan musi zawierać plany procesów rzeczowych (zaopatrzenia, zakupów) i finansowych (kosztów, wpływów). Planowanie musi zabezpieczać podstawowe warunki bytu przedsiębiorstwa, czyli rentowność i płynność płatniczą. Kontrola operatywna   sprawdza czy istnieją podstawowe warunki bytu przedsiębiorstwa, a zwłaszcza czy jest rentowne i wypłacalne. Widać z tego, że kontrola operatywna nie koncentruje się tylko na realizacji planu. Jednakże jest ona podporządkowana w większej mierze osiąganiu celów.

 

60. Zdefiniuj formalną strukturę organizacyjną.

Formalna struktura organizacyjna to zbiór stosunków organizacyjnych określony na zbiorze komórek organizacyjnych sfery realnej i aparacie zarządzającym.

 

S - zbiór stosunków organizacyjnych. Struktura organizacyjna to zbiór reguł określających możliwe lecz jeszcze nie rzeczywiste związki miedzy składowymi organizacji. Taka formalna struktura organizacyjna to podstawa do zaistnienia prawdziwych więzi organizacyjnych.

 

61. Zdefiniuj pojęcie rzeczywistej struktury organizacyjnej.

Rzeczywista struktura organizacyjna = struktura w ujęciu dynamicznym to zbiór więzi organizacyjnych faktycznie występujący w zbiorze komórek organizacyjnych sfery realnej i/w aparacie zarządzający

 

V- więzi organizacyjne rzeczywiste

 

62. Scharakteryzuj pojęcie „komórka organizacyjna”.

Komórka organizacyjna to elementarna jednostka działania. Jest to zwykle jednostka posiadająca wyodrębniony człon kierowniczy bez względu na jej wielkość. Człon kierowniczy jest zazwyczaj jednoosobowy posiadający uprawnienia władcze, które wykorzystuje do realizacji działania czasowego przydzielonego komórce. W dzisiejszych organizacjach ze względu na ogromną liczbę komórek łączy się je w zespoły pod wspólnym kierownictwem (oddziały, wydziały). Następnie te wydziały lub oddziały łączy siew jeszcze większe całości, też pod wspólnym kierownictwem - zakłady. Zakłady nieraz łączy się w przedsiębiorstwa wielozakładowe (kombinaty).

 

63. Jakie funkcje pełnią komórki usługowe i sztabowe w aparacie zarządczym organizacji?

Komórki usługowe mają za zadanie gromadzenie lub przetwarzanie informacji, albo też wypełnianie innych prostych funkcji usługowych. Komórki sztabowe także pozyskują, gromadzą i przetwarzają informacje, ale też oceniają je opracowują warianty strategii, najlepsze sposoby rozwiązania danych problemów.