To starożytne narzędzie tortur i haniebnej śmierci od czasu odkupionej Męki i Śmierci Zbawiciela stało się najważniejszym symbolem chrześcijańskiej tożsamości. Znak krzyża znany był od najdawniejszych czasów, w różnych kręgach kulturowych, dopiero jednak Chrystus odkrył jego najgłębszy sens. Dzisiaj krzyż jest kojarzony jednoznacznie z Ukrzyżowanym, który łączy ziemię z niebem (belka pionowa – wertykalna) oraz obejmuje cały świat i każdego człowieka (belka pozioma – horyzontalna). Symbol ten uświęca wszystkie ważniejsze chwile życia chrześcijanina, spotykamy go na rozstajach polnych dróg, nosimy go na piersiach, zawieszamy na ścianach naszych domów. Na planie krzyża wzniesiono wiele świątyń, widnieje na fasadach obiektów sakralnych i na ołtarzach. W wielu kościołach na tzw. belce tęczowej zobaczyć można krzyż triumfalny.
Baranek
Daleki Wschód uczynił z tych zwierząt przedmiot ofiary, m.in. ze względu na ich cierpliwość i pokorę. Owieczka symbolizowała niewinność, a baranek pobożność. I tak z krwawych ofiar baranków prowadzonych na rzeź wyłaniała się zapowiedź Tego, który – jako Baranek – złoży siebie w ofierze za grzechy świata. Prorok znad Jordanu, św. Jan Chrzciciel, tak właśnie nazwał Jezusa, a i On sam utożsamił się z barankiem Bożym podczas Ostatniej Wieczerzy. Powiadamy potulny jak baranek, ponieważ to sympatyczne zwierzę symbolizuje łagodność i gotowość uległości wobec Boga; wiadomo, że stado owiec nie odstępuje swojego pasterza, a on dba o nie jak o swoją własność. Z symbolem baranka wiąże się więc i obraz Dobrego pasterza, którym jest Chrystus. Ikonografia przedstawiała Go najczęściej siedzącego pośród stada, albo niosącego na ramionach owcę. Zbawiciel często przedstawiany jest jako baranek wielkanocny z krzyżem albo chorągiewką. Przekazując władzę Piotrowi Pan rzekł: Paś baranki moje... Symbolem władzy pasterskiej papieży i arcybiskupów jest paliusz, utkany z białej wełny poświęconych jagniąt. Księga Wyjścia kreśli nam obraz jednorocznego baranka, którego krew ocaliła pierworodnych synów Izraela, a Apokalipsa prezentuje opis weselnych godów Baranka, jednoczącego się z Oblubienicą-Kościołem. Baranek w wieńcu pór roku jest w sztuce religijnej symbolem centralnego punktu roku liturgicznego.
ryba Wiadomo, że Apostołowie byli rybakami, a sam Mistrz powołując ich na uczniów zapowiadał, że staną się rybakami ludzi. Pierwsi chrześcijanie często tatuowali sobie rybę na ciele i była ona dla nich znakiem rozpoznawczym w okresie prześladowań. Malowidła katakumbowe świadczą, że ryba symbolizowała również Eucharystię; w ewangelicznym cudzie to właśnie ryby zostały rozmnożone razem z chlebami.
gołąb Ptaki latające po niebie od dawna symbolizują świat powietrza i światła, a hagiografowie dobrze znają malownicze opisy śmierci różnych świętych, z których dusza ulatywała pod postacią ptaka (np. św. Scholastyka, albo św. Teresa z Avilla). Po potopie to właśnie gołąb przyniósł Noemu listek oliwkowego drzewa, a po latach św. Justyn –męczennik nazwał Chrystusa drugim Noe, w gołębicy zaś upatrywał symbol kolejnego potopu. Później para gołębi stanowiła popularną ofiarę ludzi ubogich. Podczas teofanii nad Jordanem, po chrzcie Jezusa, pod postacią gołębicy zstąpił sam Duch Święty. Godzi się przypomnieć, że – tak jak przedstawia to ikonografia – był On obecny jako gołąb również podczas stworzenia świata, w chwili Zwiastowania oraz w dniu Pięćdziesiątnicy. Gołąb, symbol Ducha Świętego, umieszczany był często na naczyniach z olejami świętymi – podczas namaszczenia Duch Święty udziela swych darów – a także nad ambonami, jako symbol mądrości. Jest również gołąb symbolem duszy ludzkiej i prostoty, bo u św. Mateusza znajdujemy wezwanie: Bądźcie prości jak gołębice...
2 votes Thanks 0
becia0701
Krzyż- cierpienie, chrześcijaństwo baranek- początek Ryba-symobolizuje chrystusa Gołąb- ducha swietego
To starożytne narzędzie tortur i haniebnej śmierci od czasu odkupionej Męki i Śmierci Zbawiciela stało się najważniejszym symbolem chrześcijańskiej tożsamości. Znak krzyża znany był od najdawniejszych czasów, w różnych kręgach kulturowych, dopiero jednak Chrystus odkrył jego najgłębszy sens. Dzisiaj krzyż jest kojarzony jednoznacznie z Ukrzyżowanym, który łączy ziemię z niebem (belka pionowa – wertykalna) oraz obejmuje cały świat i każdego człowieka (belka pozioma
– horyzontalna). Symbol ten uświęca wszystkie ważniejsze chwile życia chrześcijanina, spotykamy go na rozstajach polnych dróg, nosimy go na piersiach, zawieszamy na ścianach naszych domów. Na planie krzyża wzniesiono wiele świątyń, widnieje na fasadach obiektów sakralnych i na ołtarzach. W wielu kościołach na tzw. belce tęczowej zobaczyć można krzyż triumfalny.
Baranek
Daleki Wschód uczynił z tych zwierząt przedmiot ofiary, m.in. ze względu na ich cierpliwość i pokorę. Owieczka symbolizowała niewinność, a baranek pobożność. I tak z krwawych ofiar baranków prowadzonych na rzeź wyłaniała się zapowiedź Tego, który – jako Baranek – złoży siebie w ofierze za grzechy świata. Prorok znad Jordanu, św. Jan Chrzciciel, tak właśnie nazwał Jezusa, a i On sam utożsamił się z barankiem Bożym podczas Ostatniej Wieczerzy.
Powiadamy potulny jak baranek, ponieważ to sympatyczne zwierzę symbolizuje łagodność i gotowość uległości wobec Boga; wiadomo, że stado owiec nie odstępuje swojego pasterza, a on dba o nie jak o swoją własność. Z symbolem baranka wiąże się więc i obraz Dobrego pasterza, którym jest Chrystus. Ikonografia przedstawiała Go najczęściej siedzącego pośród stada, albo niosącego na ramionach owcę. Zbawiciel często przedstawiany jest jako baranek wielkanocny z krzyżem albo chorągiewką. Przekazując władzę Piotrowi Pan rzekł: Paś baranki moje... Symbolem władzy pasterskiej papieży i arcybiskupów jest paliusz, utkany z białej wełny poświęconych jagniąt.
Księga Wyjścia kreśli nam obraz jednorocznego baranka, którego krew ocaliła pierworodnych synów Izraela, a Apokalipsa prezentuje opis weselnych godów Baranka, jednoczącego się z Oblubienicą-Kościołem. Baranek w wieńcu pór roku jest w sztuce religijnej symbolem centralnego punktu roku liturgicznego.
ryba
Wiadomo, że Apostołowie byli rybakami, a sam Mistrz powołując ich na uczniów zapowiadał, że staną się rybakami ludzi. Pierwsi chrześcijanie często tatuowali sobie rybę na ciele i była ona dla nich znakiem rozpoznawczym w okresie prześladowań. Malowidła katakumbowe świadczą, że ryba symbolizowała również Eucharystię; w ewangelicznym cudzie to właśnie ryby zostały rozmnożone razem z chlebami.
gołąb
Ptaki latające po niebie od dawna symbolizują świat powietrza i światła, a hagiografowie dobrze znają malownicze opisy śmierci różnych świętych, z których dusza ulatywała pod postacią ptaka (np. św. Scholastyka, albo św. Teresa z Avilla).
Po potopie to właśnie gołąb przyniósł Noemu listek oliwkowego drzewa, a po latach św. Justyn –męczennik nazwał Chrystusa drugim Noe, w gołębicy zaś upatrywał symbol kolejnego potopu. Później para gołębi stanowiła popularną ofiarę ludzi ubogich. Podczas teofanii nad Jordanem, po chrzcie Jezusa, pod postacią gołębicy zstąpił sam Duch Święty. Godzi się przypomnieć, że – tak jak przedstawia to ikonografia – był On obecny jako gołąb również podczas stworzenia świata, w chwili Zwiastowania oraz w dniu Pięćdziesiątnicy.
Gołąb, symbol Ducha Świętego, umieszczany był często na naczyniach z olejami świętymi – podczas namaszczenia Duch Święty udziela swych darów – a także nad ambonami, jako symbol mądrości. Jest również gołąb symbolem duszy ludzkiej i prostoty, bo u św. Mateusza znajdujemy wezwanie: Bądźcie prości jak gołębice...
baranek- początek
Ryba-symobolizuje chrystusa
Gołąb- ducha swietego