Question

Wybierz i opisz przez siebie wybraną sylwetkę władcy absuletnego min 1 str Naa jutro prosze o szybkie rozwiązanie

Answer 1

Okres klasycyzmu mieścił się w ramach panowania Ludwika XIV (1661-1715). Młody król oświadczył po śmierci kardynała Mazariniego, że będzie sam swoim pierwszym ministrem. Podwaliny systemu monarchii absolutnej stworzył Richelieu; za rządów Ludwika system ten osiągnął swój punkt kulminacyjny. Według teoretyków władza królewska była dana od Boga a król był jego zastępcą na ziemi. Dzięki niezwykłej inteligencji Ludwik XIV potrafił uniknąć niebezpieczeństw, jakie kryła w sobie taka pozycja. Oparł się na mądrych doradcach wybieranych spośród stanu mieszczańskiego. Zdołał unieszkodliwić feudałów, ściągając ich do swojej rezydencji w Wersalu i uzależniając od siebie wysokimi pensjami. Utwierdził potęgę Francji w Europie, prowadząc, początkowo zwycięskie wojny przeciw Habsburgom.

Mimo wszystkich tych sukcesów król nie dostrzegał, że jego polityka prowadziła powoli kraj do ruiny. Arystokracja i stan duchowny, podobnie jak bogate i wpływowe mieszczaństwo, nie stanowiły nawet połowy społeczeństwa. Dobrobyt i wysoka pozycja stanów wyższych opierały się na nędzy niższego. Rzemieślnicy gnębieni bezlitosnym, jeszcze średniowiecznym prawem cechowym, chłopi, na których barkach spoczywał ciężar coraz to większych podatków, cierpieli nędzę. Słuszna wydaje się opinia historyków, którzy twierdzą, że w potędze siedemnastowiecznej Francji kryła się już zapowiedź upadku starego porządku.

Dla kultury francuskiej lata rządów Ludwika XIV były okresem wspaniałego rozkwitu. Majestatowi królewskiemu odpowiadał ideał sztuki i literatury „klasycznej”, pełnej umiaru, porządku, dostojeństwa. Po niespokojnych latach frondy nastąpiło czterdzieści lat, podczas których wewnątrz kraju minister Colbert zaprowadził ład w gospodarce, a król budował Wersal - symbol swego dostojeństwa, opiekował się artystami i poetami, nie szczędząc pieniędzy. Absolutyzm Ludwika XIV nie zaciążył na rozwoju sztuki i literatury, nie hamował swobodnego działania artysty, owszem, dawał mu warunki do swobodnych poszukiwań własnych środków ekspresji.