oleczka3295Porównywane zagadnienieEpikaSkładnik dominującyfabuła aktualizująca się za pomocą narracjiPodmiot literackinazwanarratorrola ważna postawa * jest skupiony na relacjonowaniu zdarzeń i stanu rzeczy * przez swą relację wpływa na wygląd i charakter świata przedstawionego * może (ale nie musi) jawnie określać swój stosunek do odtwarzanych faktów i zdarzeń; na ogół sugeruje, że jest obiektywny wypowiedź zazwyczaj w 3. osobie l.poj. lub 1. os. l.poj. Konstrukcje stylistycznesytuacjasytuacja narracji (wyznacza ją stosunek podmiotu literackiego do przedmiotu wypowiedzi: faktów, bohaterów, przedmiotów itp.) funkcja dominuje funkcja poznawczaŚwiat przedstawionysamodzielność * stanowi wartość samodzielną, jest wysunięty na plan pierwszy * ukazywany jest jako w małym stopniu zależny od podmiotu (narratora) rola fabuły, akcji podstawowa czasdwa porządki czasowe: czas narracji, w którym toczy się opowiadanie narratora oraz czas fabuły, w którym toczą się opowiadane zdarzenia (zwykle ujęte jako zamknięta przeszłość); na ogół przeważa czas fabuły, realizowany formami czasu przeszłegoa Podstawowa forma przekazunarracja występująca w dwu podstawowych odmianach: opowiadania i opisu; * mowa postaci, ich dialogi i monologi występują tylko jako przytoczenia w narracji Rola sztuki słowa ważna Kontakt odbiorcy z dziełem zazwyczaj bezpośrednia lektura
Wybrane gatunki
Epika, jeden z trzech głównych rodzajów literackich, obok liryki i dramatu, obejmujący utwory, które charakteryzują się: narracją (dominująca forma językowa), fabułą (układ zdarzeń w obrębie świata przedstawionego i w stosunku do narratora). Przeciwieństwo do liryki.
Epika ukształtowała się z ustnych opowiadań ludowych o przeszłości, sag, podań, legend, mitów. Powstało szereg gatunków literackich, takich jak m.in.: epos, nowela, powieść. Rozróżnia się epikę wierszowaną (epos, poemat epicki, poemat heroikomiczny, powieść poetycka, poemat dygresyjny) i epikę prozaiczną (nowela, powieść, opowiadanie).
Utwór epicki ma strukturę dwupłaszczyznową (sytuacja narracyjna z narratorem i fabuła z dziejami postaci). Obie płaszczyzny egzystują w odrębnych czasach. Epika charakteryzuje się różnymi typami fikcji: od realistycznej (naturalistycznej) po fantastyczną. Niektóre formy epickie są ściśle skodyfikowane, inne dopuszczają rozmaite modyfikacje.
Między światem przedstawionym a narratorem zachodzi określony stosunek, gdy narrator jest albo niewidoczny, albo uwidacznia swoje stanowisko, lub w skrajnych przypadkach traktuje fabułę jako pretekst do własnych przemyśleń i wypowiedzi.
zagadnienieEpika Składnik
dominującyfabuła aktualizująca się za pomocą narracji Podmiot literackinazwanarrator rola ważna postawa * jest skupiony na relacjonowaniu zdarzeń i stanu rzeczy
* przez swą relację wpływa na wygląd i charakter świata przedstawionego * może (ale nie musi) jawnie określać swój stosunek do odtwarzanych faktów i zdarzeń; na ogół sugeruje, że jest obiektywny wypowiedź zazwyczaj w 3. osobie l.poj. lub 1. os. l.poj. Konstrukcje stylistycznesytuacjasytuacja narracji
(wyznacza ją stosunek podmiotu literackiego do przedmiotu wypowiedzi: faktów, bohaterów, przedmiotów itp.) funkcja dominuje funkcja poznawcza Świat przedstawionysamodzielność * stanowi wartość samodzielną, jest wysunięty na plan pierwszy * ukazywany jest jako w małym stopniu zależny od podmiotu (narratora) rola fabuły, akcji podstawowa czasdwa porządki czasowe:
czas narracji, w którym toczy się opowiadanie narratora oraz czas fabuły, w którym toczą się opowiadane zdarzenia (zwykle ujęte jako zamknięta przeszłość); na ogół przeważa czas fabuły, realizowany formami czasu przeszłegoa Podstawowa forma przekazunarracja występująca w dwu podstawowych odmianach: opowiadania i opisu; * mowa postaci, ich dialogi i monologi występują tylko jako przytoczenia w narracji Rola sztuki słowa ważna Kontakt odbiorcy z dziełem zazwyczaj bezpośrednia lektura
Wybrane gatunki
Epika, jeden z trzech głównych rodzajów literackich, obok liryki i dramatu, obejmujący utwory, które charakteryzują się: narracją (dominująca forma językowa), fabułą (układ zdarzeń w obrębie świata przedstawionego i w stosunku do narratora). Przeciwieństwo do liryki.
Epika ukształtowała się z ustnych opowiadań ludowych o przeszłości, sag, podań, legend, mitów. Powstało szereg gatunków literackich, takich jak m.in.: epos, nowela, powieść. Rozróżnia się epikę wierszowaną (epos, poemat epicki, poemat heroikomiczny, powieść poetycka, poemat dygresyjny) i epikę prozaiczną (nowela, powieść, opowiadanie).
Utwór epicki ma strukturę dwupłaszczyznową (sytuacja narracyjna z narratorem i fabuła z dziejami postaci). Obie płaszczyzny egzystują w odrębnych czasach. Epika charakteryzuje się różnymi typami fikcji: od realistycznej (naturalistycznej) po fantastyczną. Niektóre formy epickie są ściśle skodyfikowane, inne dopuszczają rozmaite modyfikacje.
Między światem przedstawionym a narratorem zachodzi określony stosunek, gdy narrator jest albo niewidoczny, albo uwidacznia swoje stanowisko, lub w skrajnych przypadkach traktuje fabułę jako pretekst do własnych przemyśleń i wypowiedzi.
baśń, epos, opowiadanie, powieść, pamiętnik
Epika – jeden z trzech rodzajów literackich . Ukształtowała się z ustnych sag, podań, legend i mitów o przeszłości.