Witam. Jako patrona na bierzmowanie wybralem sobie sw. Oskara. Prosze o napisanie zyciorysy tego swietego
-dlaczego wybralem tego swietego, w czym jest dla mnie przykladem, wzorem. Prosze o jak najszybsze rozwiazenie do godziny 20.00. Daje oczywiscie NAJ
More Questions From This User See All
Święty Oskar znany jest także pod imieniem Ansgar (Ansgary), będącym drugą formą imienia Oskar. Oba imiona są pochodzenia germańskiego. Imię Ansgar oznacza: Boży oszczep lub posiadający włócznię. Święty Oskar urodził się 8 września 801 roku na terenie dzisiejszej Francji, w pobliżu Korbei nad rzeką Sommą. W dzieciństwie oddano go do klasztoru benedyktyńskiego w Korbei, gdzie uczęszczał do miejscowej szkoły klasztornej. Najprawdopodobniej Oskarowi odpowiadał styl życia zakonnego, dlatego też wstąpił do Zakonu Benedyktynów. Był zdolnym człowiekiem, co dostrzegli przełożeni zakonni, mianując Oskara nauczycielem w szkole zakonnej w Korbei. W takim samym charakterze wysłano go w roku 823 do szkoły benedyktyńskiej w klasztorze w Nowej Korbei (inna nazwa: Korwey lub Höxter) w Westfalii na terenie dzisiejszych Niemiec, gdzie pełnił swoją funkcję przez cztery lata. Tak więc w odróżnieniu od wielu Świętych Oskar od dziecka czuł swoje powołanie. W roku 827, Oskar wraz z innymi braćmi zakonnymi wyruszył do Danii głosić Ewangelię. Okazało się, że misjonarze natrafili na silny opór ze strony pogańskich możnowładców. Dlatego też Oskar przebywał w Danii tylko przez osiemnaście miesięcy, po czym wrócił na dwór cesarski. Wkrótce cesarz wysłał Oskara w roku 829 na kolejną wyprawę misyjną, tym razem do Szwecji. W Szwecji, w miejscowości Birka, Oskar ufundował pierwszy na ziemi skandynawskiej kościół. Tu także, podobnie jak w Danii, praca misyjna napotykała na wielkie przeciwności. Z tego też powodu Oskar po dwu latach powrócił ponownie na dwór cesarski.
W roku 831 na sejmie w Diedenhofen tworzono nowe biskupstwa na terenie Niemiec. Wtedy to Oskara powołano na nowo utworzoną stolicę biskupią do Hamburga. Biskup Metzu konsekrował Oskara, a papież Grzegorz IV mianował go arcybiskupem i swoim legatem na kraje północne. W roku 858 arcybiskup Oskar objął diecezję w Bremie. Przez cały czas Oskar usilnie pracował nad chrystianizacją Danii i Szwecji. Wysyłał na głoszenie Ewangelii swoich towarzyszy: Gautberta i Nitharda, a także sam również udawał się do tych krajów z posługą misyjną. Dzięki pracy misyjnej arcybiskupa Oskara w latach 852-853 król szwedzki Olaf nawrócił się i przyjął chrzest (H. Fros, P. Kielar). Papież Mikołaj I w roku 864 wyłączył diecezję Bremę z metropolii kolońskiej i połączył z nową prowincją kościelną w Hamburgu-Bremie. Od tego czasu arcybiskup Oskar mógł już samodzielnie, bez żadnych przeszkód kierować pracą misyjną w Skandynawii. W Bremie dokończył budowę kamiennego kościoła oraz założył trzy klasztory. Zawsze słynął z pobożności i dzieł miłosierdzia. Pełen zasług, św. Oskar odszedł do Pana w Bremie, w dniu 3 lutego 865 roku. Nadano mu zaszczytny i zasłużony tytuł Apostoła Skandynawii. Liturgiczny obchód ku czci św. Oskara przypada na dzień jego narodzin dla nieba, czyli 3 lutego.
Zwalczał handel niewolnikami. "Na zewnątrz był apostołem, wewnątrz - mnichem" - tak opisał go jego biograf. Jest patronem Szwecji
Święty odznaczał się gorliwością i gotowością cierpienia w imię wiary w Chrystusa i choć nie został męczennikiem to wszyscy, któzy goznali wiedzieli, że był zawsze gotów na męczeńską śmierć w Imię Chrystusa.
Oskar w sposób szczególny troszczył się o przesiedleńców, wdowy i sieroty. Według przekazów, jeszcze za życia uczynił wiele cudownych uzdrowień, jednak będąc pokornym uważał siebie za grzesznika. Dobre uczynki oraz cuda dokonywał w tajemnicy. Cześć oddawana mu była na tyle duża, że już w dwa lata po śmierci Papież Mikołą I zaliczył go do grona świętych. Jego nieuległe rozkładowi relikwie do czasów reformacji były przechowywane w Hamburgu. Później złożono je w ziemi. Świadectwem jego skromności może być modlitwa do niego:
Boże wszechmogący, święty Oskar uczynił wiele, by nauki Twego Syna dotarły do najdalszych zakątków świata. Pozwól, aby moje serce i serca moich bliskich zawsze były otwarte na słowa Jezusa. Amen.
Zarówno jej treść jak i forma potwierdzają jego skromność i pokorę.
Wybrałem go jako swego patrona ze względu na jego skromność, pokorę, opiekę nad słabszymi, oraz to, że czyniąc wiele dobra robił to w ukryciu, nie myśląc o zaszczytach. Ponadto nadano mu tytuł Patrona Skandynawii, a bardzo cenię sobie kraje skandynawskie i ludzi, którzy tam zamieszkują, bo mieszkając w trudnych warunkach zachowali swoją odrębność i charakter