Witam ;) Bardzo proszę o pomoc w interpretacji wiersza "wieczór" przybosia, chodzi tylko o odpowiedź na 3 krótkie pytania
"Wieczór"
Te same gwiazdy
wyszeptały wieczór jak zwierzenie.
Latarnie wyszły z ciemnych bram na ulicę
i w powietrzu cicho stanęły.
Zmrok łagodnie przemienia przestrzenie.
Ogrody opuściły swoje drzewa,
szare domki znad rzeki- spłynęły.
W niskich brzegach śród olch płynie żal.
Tylko horyzont uchyla nieba
księżycem
i droga długo wiedzie we wspomnienie.
I twoje dłonie sieją między nami dal.
1 skojarzenia słowa w wierszu "wieczór" i "zmierzch"
2 Co sie dzieje w lirycznym pejzażu, walory dzwiękowe funkcje czasowników przykłady antropomorfizacji
3. uzasadnij że dla wyrażenia uczuć przyboś znalazł ekwiwalenty obrazowe
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
1 - wspomnienia. (Wieczór wywołuje wpomnienia)
2, - Utór jest w zasadzie bezrymowy, aczkolwiek można odnaleźć charakterystyczne dla poezji Przybosia rymy odległe - żal - dal.
epitety - "ciemnych bram", "szare domki" - pokazują kolorystykę charakterystyczną dla zmierzchu i wieczoru
personifikacja (inaczej uosobienie=antropomorfizacja) "gwiazdy wyszeptały wieczór", "latarnie wyszły" - Nocą kształty ożywają, unipersonifikowane przedmioty i zjawiska stanowią kontrast dla wygasającego uczucia.
metafory - "twoje dłonie sieją między nami dal", - Gesty wywołują uczucie obecności, dalekie są od tak niedawnej czułości, sieją dal jak sieje się zboże. "Tylko horyzont uchyla nieba/księżycem." - motyw pożegnania, horyzont uchyla nieba, jak uchyla się kapelusza na pożegnanie.
3. Dominującymi uczuciami są: smutek i żal ( W niskich brzegach śród olch płynie żal) Smutek przenikający wiersz jest skutkiem uczuć towarzyszących poecie w trakcie spotkania. Autor buduje nastrój za pomocą odpowiednich środków stylistycznych (epitety, personifikacje, metafory) : zapowiedzią wieczoru jest pojawienie się gwiazd oraz światło latarń. Gdy zapada zmrok zmienia się sposób postrzegania otaczającej rzeczywistości. To co widoczne za dnia, staje się niewidoczne w ciemności.