Question

Wierzenia Słowian

Answer 1

religia politeistyczna

Answer 2

Na czele panteonu słowiańskiego stali następujący bogowie
( w kolejności alfabetycznej):
Chors – bóg księżyca, światła nocnego;
Dadźbog – (Swarożyc), bóg ognia domowego i ofiarnego; jego imię oznacza dawcę bogactwa i pomyślności;
Łada – bogini wojny;
Perun – (Świętowit, Jarowit), władca piorunów i nieba;
Rod – symbolizujący los i przeznaczenie. Wyznaczał człowiekowi jego przyszły los w dniu narodzin;
Strzybóg – bóg wiatru;
Swaróg – bóg Słońca;
Weles – władca zaświatów, opiekujący się duszami umarłych, strzegący Nawi-krainy szczęśliwości; bóg magii i klątwy;
Ludzie czcząc swoich bogów, składali im ofiary ze zwierząt, płodów ziemnych a niekiedy także z jeńców. Wznosili posągi, świątynie, poświęcali im góry, rzeki, lasy. Do najsłynniejszych świątyń zalicza się świątynię Światowita w Arkonie na Rugii oraz świątynie w Retrze i Starogrodzie. Miejsca te, ozdobione posągami i rzeźbami stawały się celem pielgrzymek nawet z odległych terenów Słowiańszczyzny, odbywały się w nich wiece, zbierały się oddziały na wyprawy zbrojne.
Świat wierzeń słowiańskich to jednak nie tylko bogowie, lecz także szeroka gama innych postaci, stworzeń i demonów oraz liczne święta, obrzędy religijne. Najpopularniejsze postacie występujące w mitologii Słowian to demony i stworzenia im podobne. Wewnętrzny podział demonów przedstawiał się następująco: półdemony (czyli ludzie obdarzeni niesamowitymi mocami); demony domowe – z reguły przyjazne ludziom, wyobrażane pod postacią karła, skrzata czy krasnoludka; demony wywodzące się od ludzi zmarłych przedwcześnie lub gwałtowną śmiercią; demony doli, chorób i śmierci; oraz demony zła;
Elementem życia religijnego Słowian, któremu należy poświęcić oddzielne miejsce są z pewnością święta obchodzone ku czci bogów. Spośród bogatego katalogu słowiańskich uroczystości, wyróżniały się cztery, obchodzone w następujące dni:
21 Marzec – (Święto Jare), pierwszy dzień wiosny, święto poświęcone bogu Rodowi, z okazji narodzin nowego życia po mroźnej zimie;
21-22 Czerwiec – (Święto Kresu, kupała), pierwszy dzień lata, poświęcone bogu Dadźbóg Swarożycowi, Ładzie, Kupale i Marze; obchodzone ku czci ognia; w tę noc rósł legendarny kwiat paproci, puszczano wianki na wodę, palono ogniska;
23 Wrzesień - pierwszy dzień jesieni, poświęcone bogom Perunowi i Dadźbóg Swarożycowi, święto plonów poświęcone tegorocznym zbiorom zbóż;
21-22 Grudzień - pierwszy dzień zimy, święto zmarłych poświęcone bogu Weselowi;

Do wspomnianych świąt przywiązywano ogromną wagę, podobnie jak do obrzędów pogrzebowych. Działo się tak ze względu na fakt, iż śmierć była dla Słowian przejściem do lepszego świata. Ciała zmarłych zwykle palono a następnie urządzano poczęstunek na cześć zmarłego, który jednak nie był tożsamy z dzisiejszą stypą, lecz obejmował liczne zabawy, gonitwy, tańce.
Zgłębiając podstawy słowiańskich wierzeń, warto odnotować, iż niektóre z nich przetrwały do dnia dzisiejszego. Stały się kluczowym składnikiem kultury i obrzędów m.in. w Polsce, choć nie zawsze pamięta się o ich pogańskich korzeniach. Za przykład posłużyć może obchodzenie Sobótki (dawniej Święto Światowida), topienie Marzanny czy śpiewanie kolęd. Takich „ukrytych” przejawów pogańskiej religii przodków jest o wiele więcej, tworzą one to, co nazywamy tradycją, tożsamością kulturową i dziedzictwem naszych ojców.