Question

WŁADCY PIERŚCIENI
Charakterystyka:
1)pleminona śródziemia
2)elfy
3)charakterystyka Frodo i Sam
4)postać Golluma
5)postać Gandalfa

proszę dam najj !!!!!

Answer 1

Frodo Baggins


Frodo był jedynym synem Drogo Bagginsa i Primuli Brandybuck. Po śmierci rodziców w 2980 roku Frodo został zaadaptowany przez swego kuzyna, już 99-letnirgo Bilba i zamieszkał wraz z nim w Bag End. W 3001 roku Bilbo opuszcza Shire podczas swych 111 urodzin, a Frodo stając się pełnoletnim dziedziczy cały jego majątek, w tym Jedyny Pierścień. Lecz Frodo nie długo mógł cieszyć się własną ciepła norką, gdyż, gdy Gandalf odkrywa znaczenie Pierścienia, Frodo wraz z przyjaciółmi: Meriadokiem Brandybuck, Samwise’em Gamgee i Peregrinem Tuk zmuszony jest opuścić rodzinne strony i pod pretekstem osiedlenia się w swojej dawnej siedzibie udaje się do Imladris - Rivendell. Jeszcze przed wyruszeniem z Bag End pojawiają się Czarni Jeźdźcy ścigający hobbita. Frodo przeczuwając zamiary Nazguli staje się bardzo ostrożny w poczynaniach. Zatrzymując się w Bree w karczmie „Pod Rozbrykanym Kucykiem” Hobbici spotykają Obieżyświata, który ofiarowuje im swoją pomoc w dotarciu do Rivendell. Pierwsze starcie z Nazgulami następuje dopiero na wzgórzu Wichry Czub, gdzie Frodo zostaje poważnie zraniony przez nóż najeźdźcy. Teraz było już pewne, czego chcą Jeźdźcy. Kolejna próba sił Froda następuje przy szaleńczym „biegu do Brodu” gdzie pojawiaj się Dziewięciu. Frodo opiera się woli najeźdźców, lecz mdleje po drugiej stronie brodu. Odzyskuje przytomność już w Imladris gdzie sam Elrond – Pan Ostatniego Przyjaznego Domu pielęgnuje upiorną ranę hobbita. Po odzyskaniu sił odbywa się narada mająca na celu ustalenie dalszych losów Pierścienia. Po czym decyzja zapadła:” Pierścień musi zostać zniszczony!” Frodo dobrowolnie przyjmuje na siebie to zadanie. W skład grupy śmiałków wchodzą: Frodo syn Droga, Boromir syn Denethorna z Gondoru, Legolas syn Thranduila, Aragorn syn Arathorna potomek Elendila, Gimli syn Gloina, Gandalf zwany Szarym, Meriadok Brandybuck syn Saradoka, Peregrin Tuk syn Paladina II oraz Samwise Gamgee syn Halfasta – odtąd tych Dziewięciu zwano Drużyną Pierścienia.

Po wyruszeniu z Rivendell Drużyna nie mogąc przeprawić się przez Caradhas obiera drogę przez Khazad-dum – Morię. Niegdyś siedziba krasnoludów, teraz miejsce łęgu orków. Tam tez „ginie” Gandalf Szary w morderczym starciu z Balrogiem. Frodo pozbawiony jedynej ostoi z góry skazuje swoje przedsięwzięcie na niepowodzenie. Po uwolnieniu się z Morii, Drużyna udaje się do Lorien, gdzie Frodo za pozwoleniem Galadrieli spogląda do zwierciadła gdzie po raz pierwszy ujrzał „oko” Czarnego Nieprzyjaciela. Po odetchnięciu w Lorien Frodo wraz z towarzyszami spławiają się łódkami otrzymanymi od elfów Anduiną w kierunku Wodogrzmotów Rauros. Ponieważ nie mogli przeprawić się przez wodogrzmoty obeszli je na około. Zatrzymując się na popas musieli zadecydować gdzie teraz mają podążyć: do Gondoru pomóc w obronie Minas Tirith czy wraz z Powiernikiem do Mordoru.? Ostateczny werdykt miał wydać Frodo, który udał się na spacer w celu głębszych rozważań. Nikt jednak nie zauważył ze w ślad za Frodem udał się Boromir- skuszony władzą Pierścienia próbuje odebrać mu go. Frodo, przerażony zakłada Jedyny i udaje się na Wierzę Czat skąd, próbuje wypatrzyć go Sauron. Hobbit widząc konflikt w Drużynie postanawia udać się do Czarnego Kraju w pojedynkę. Nie udaje mu się jednak niepostrzeżenie wymknąć z obozu. Drużyna zaniepokojona jego i Boromira długą nieobecnością wyruszają na poszukiwania. W tym czasie Frodo zabrał swoje rzeczy i już odpływał, kiedy do obozu wpadł Sam nie pozwalając na samotną wędrówkę swojemu Panu. W ten sposób drużyna została rozdzielona, aby już nigdy się nie połączyć.

Frodo wraz z Samem spotykają na swej drodze nowego kompana a właściwie kompanów Smeagola -Golluma. ”Obłaskawia” go i postanawia skorzystać z umiejętności skorumpowanego hobbita jako przewodnika wśród Martwych Bagien. Po uciążliwej wędrówce docierają do końca moczarów i „lądują” wśród wysypisk żużlu na skraju Marannonu. Tam znajduje ich Faramir –brat Boromira, który zaprowadza ich do Henneth Annun. Po krótkich wyjaśnieniach Frodo wyrusza na powrót wcześniej obranym szlakiem. Mija Rozstaj i stamtąd obserwuje wymarsz wojsk z Morgulu. Tego dnia Gollum odwiedza pajeczyce Szelobę – potomka sławetnej Ungolianty, lecz obserwując uśpionego i w pełni powierzającego swój los Froda żałuje swojej zdrady. Obaj Hobbici wpadają w zasadzkę i w ostatku napływającej heroicznej odwagi straszliwie ranią Szelobę. Frodo zostaje ranny i wpada w ręce orków z Wieży na Cirith Ungol, skąd uwalnia go Sam. W ten sposób rozpoczyna się ostatni etap morderczego wyścigu. Hobbici wędrując przez gościniec prowadzący do Barad-dur skręcają z drogi kierując się na południe ku już dobrze widoczniej Górze Przeznaczenia.

Po forsownej peregrynacji osiągają Sammath Naur. Frodo stacza tam pojedynek z Gollumem, który nie chce pozwolić na zniszczenie „jego skarbu” i ostatecznie odgryzając Frodu palec spada w Szczeliny Zagłady. W ten sposób nastąpił upadek Barad-dur, Saurona i wszelkich niegodziwych istot, jakie kiedykolwiek zostały poczęte. Frodo spełnił misję i po tych chwalebnych wydarzeniach powraca do Shire, gdzie na krótki czas obejmuje godność burmistrza Michel Delving. W rocznice strasznych dla Froda wydarzeń stare ranny odżywają wpędzając hobbita w choroby. Dnia 21 września 3021 roku (1421 według kalendarza Shire’u) Frodo opuszcza Shire udając się do Szarej Przystani. W tej ostatniej wędrówce towarzyszą mu jego najwierniejsi przyjaciele: Sam, Pipin i Merry. 29 września osiągają cel podróży i Frodo „Dziewięciopalcy”, Bilbo wraz z Gandalfem, Galadrielą, Elrondem i innymi Elfami odpływają za Morze wraz z Trzema Pierścieniami. Tymi wydarzeniami następuje KONIEC TRZECIEJ ERY.


Sam

Sam był najmłodszym synem Hamfasta Gamgee i podobnie jak ojciec trudnił się ogrodnictwem. Przejmując po ojcu pieczę nad ogrodem w Bag End, Sam poznaje Bilba, który opowiada mu o swoich przygodach w dalekich krajach. To właśnie Bilbo nauczył Sama czytać, a ten całe życie marzył o podróżach. Największym marzeniem Samwise’a było spotkanie Elfów. Kiedy do Bilba wprowadził się jego kuzyn Frodo, Sam stał się wspaniałym kompanem i przyjacielem dla młodego hobbita. Zawsze żądny wiedzy i wiadomości młody ogrodnik podsłuchał rozmowę Froda z Gandalfem i w ten przypadkowy sposób wplątał się w rzeczy, które przewyższały jego małą szarą rzeczywistość. Sam był oddanym, dobrodusznym i prostolinijnym hobbitem zawsze skłonnym pomóc swemu panu. Wyruszają wraz z Frodem wiedział, że wyprawa nie będzie ani bezpieczna ani pozwalająca na „beztroskie” poznawanie krajów ościennych.

Dobre serce Sama demaskuje się między innymi przy zakupie kucyka od Billa Ferny’ego – wygłodzone i skatowane zwierzę stało się ukochanym towarzyszem i przyjacielem dla dobrodusznego Sama; gdy musiał go zostawić pod Bramą Morii jego przywiązanie do Billa przemieniło się w gorzką rozpacz. Po uciążliwej i stratnej drodze przez Morię Drużyna dochodzi do Lorien, gdzie Samwise zauroczony roślinami, które go otaczały na zawsze rozkochał się w drzewach- mallaronach. Przy opuszczaniu tej cudownej krainy otrzymał w darze od Galadrieli szkatułkę z ziemią Lorien, którą już po ukończeniu misji rozsypał w swym ogrodzie, co uczyniło go najwspanialszym kwietnikiem Shire. Nadzwyczajne przywiązanie i oddanie swojemu panu ukazał również odgadując zamierzenie Froda o opuszczeniu drużyny i bez względu na dalsze wypadki postanawia mu towarzyszyć w drodze do Krainy Cienia – Mordoru. Tam też wykazał się heroiczną odwagą ratują Froda najpierw z macek okrutnej Szeloby raniąc ja dotkliwe, a później z drapieżnych rąk orków. Pomagając Frodu w ostatnich trudach podróży przez równinę Czarnego Kraju ostatecznie w znacznym stopniu przyczynił się do zniszczenia Jedynego.

Po wojnie Sam powrócił do Shire, gdzie poślubia Różę Cotton, która dała mu trzynaścioro dzieci w tym Złotogłówkę, która w późniejszych latach zaślubia Faramira Tuka (syna thana Peregrina I) oraz Elanor Piękną, która została dwórką królowej Arweny. W 1427 Sam zostaje po raz pierwszy mianowany na urząd burmistrza ( to stanowisko piastował aż siedmiokrotnie).Po wyjeździe Froda za Morze, Sam osiada wraz z żoną w Bag End. W 1482 roku po śmierci Róży, Samwise odwiedza córkę Elanor i powierza jej Czerwoną Księgę, która odtąd przechowywana jest w rodzie Fairbairnsów a następnie udaje się do Szarej Przystani by jako ostatni z Powierników Pierścienia odpłynąć za Morze.

Gollum

Gollum zwany początkowo Smeagol był Hobbitem ze szczepu Stoorów. Około roku 2463 jego kuzyn Deagol łowiąc ryby, znalazł Jedyny Pierścień. Deagol ginie z rąk Golluma, który pożąda Pierścienia uznając go za swój urodzinowy prezent. Wykluczony wkrótce ze swojej społeczności zamieszkuje w Górach Mglistych i coraz bardziej ulega władzy Pierścienia. To waśnie przez jego moc zmienia się jego wygląd - skrajnie wychudzony, miał czarną skórę, płaskie stopy, wielkie blade oczy. Znienawidził słońce oraz wszelkie piękne rzeczy jak kwiaty, owoce. Żywił się surowym mięsem np. ryb.

W 2941 roku do jego siedziby trafia Bilbo, przypadkiem znajduje i zabiera Pierścień. Gollum spotykając Hobbita zadaje mu zagadki, które mają przesądzić o jego życiu. Baggins oszukuje poczwarę i wymyka się z jego macek. Gollum opuszcza swoją siedzibę i rozpoczyna poszukiwanie sssskarbu. Wkrótce potem Sauron schwytał Golluma, a ten wyjawił mu nazwisko złodzieja jego prezentu urodzinowego. W ten sposób Czarny Władca trafia na trop Pierścienia i zaczyna prowadzić swe czarne myśli w kierunku małego kraiku Shire. Po uwolnieniu przez Saurona, Golluma schwytał Aragorn i przekazał go Gandalfowi. Ten wyciąga z Golluma prawdę o Pierścieniu. W 3018 Gollum ucieka spod pieczy Elfów i rusza w drogę, poszukując Pierścienia. W końcu trafia na trop Forda i Drużyny. Obłaskawiony przez Powiernika staje się jego przewodnikiem przez Martwe Bagna a później w drodze do Mordoru. Tam Gollum dopuszcza się zdrady zastawiając pułapkę na Froda wydając go wprost w macki podłej Szeloby. Żywot Smeagol dopełnia się, kiedy odgrywa decydującą rolę w zniszczeniu Jedynego Pierścienia, spadając wraz ze swym skarbem w Szczeliny Zagłady, ginąc w ogniu Góry Przeznaczenia.


Gandalf

Gandalf Szary, bo pod takim imieniem był znany ludziom, przybył do Śródziemia w tysięcznym roku Trzeciej Ery na okręcie Elfów przypłynąwszy z Wielkiego Morza Zachodu. Na pokładzie prócz niego było jeszcze czterech a wszyscy należeli do rasy starszej niż sam świat- do Istarich. Gandalf będąc Majarem w Nieśmiertelnych Krainach nosił imię Olorin, tam też uznano go za najmądrzejszego wśród swej nacji. W Śródziemiu zwany był różnymi imionami przez różne plemiona: Mithrandirem – przez Elfów, Tharkunem – przez Krasnoludów, Inkanusem- przez Haradrimóm, oraz Szarym Pielgrzymem we Wspólnej Mowie. Zjawiając się wśród Śmiertelnych Krain nie mógł korzystać z mocy Ainurów, lecz tylko z Mocy Śmiertelnego Świata. W jego dokonaniach wspomagała go Narya – Pierścień Ognia, jeden z Trzech Wielkich, który Gandalf otrzymał w darze od Kiradana, pana Szarej Przystani. Pierścień miał moc czynienia ludzi dzielnymi i nieustraszonymi.

Od czasu zjawienia się wśród ludzi nieustannie walczył z Sauronem. Gandalf zmusił Thorina do zabrania Bilba w daleką podróż, której celem było zdobycie skarbu Smauga. Hobbit odnajduje Jedyny Pierścień. Podejrzenia Gandalfa, co do mocy Pierścienia okazują się słuszne. W 3001 Gandalf namawia Bilba do opuszczenia rodzinnych stron i przekazania Pierścienia wraz z całym Bag End Frodowi. W czasie Wojny o Pierścień był przewodnikiem Drużyny aż do kopalni Khazad – dum, gdzie stacza morderczy bój z istotą dorównująca mu siłą – Balrogiem, Majarem Ognia. Pokonując swego przeciwnik w otchłaniach Ardy ginie, aby następnie powrócić na czas Wojny jako Gandalf Biały obejmując przywództwo Białej Rady, i tym samym wykluczając Sarumana z bractwa.

Podczas Wojny znany również jako Biały Jeździec, gdyż „zdobiły go” śnieżnobiałe szaty a dosiadał on Księcia wśród koni z Rohanu, Mearasa Gryfa (Cienistogrzywy) – dar dla Istariego od króla Rohirrimów Theodena, któremu tak jak namiestnikowi Gondoru służył radą. W bitwach pełnił również funkcję dowódcy wojsk, wzywając mocnych duchem do walki. Orężem Gandalfa była nieodzowna różdżka oraz miecz wykonany przez Elfów –Glamdring. Po obaleniu Saurona i oczyszczeniu Mordoru misja Mithrandira dobiegła końca. Odpłynął on 29 września 3021 roku wraz z Powiernikiem Pierścienia oraz innym Elfami za Morze do Nieśmiertelnych Krain.



Więcej nie wiem mam nadzieję że pomogłam:)