Powstanie Spartakusa (73-71 p.n.e.) było największym powstaniem przeciwko Rzymowi w I w. p.n.e. W ciągu dwóch lat siły Spartakusa, składające się z tysięcy niewolników, gladiatorów i biednych wieśniaków, wznieciły powstanie na terenie niemalże całej Italii. Kres powstaniu położyły nieporozumienia w szeregach przywódców powstania oraz krwawa bitwa nad rzeką Silarus, w której zginął Spartakus
Do przyczyn powstania można zaliczyć dwie zasadnicze kwestie:
wyzysk niewolników w latyfundiach pozycja społeczna gladiatorów
Powstania wybuchały już wcześniej, ale były szybko tłumione przez armię rzymską. Tym razem jednak siły powstańców miały być zdecydowanie potężniejsze. Spartakus, prawdopodobnie z pochodzenia Trak, zawiązał spisek w Kapui. Na początku, wraz ze swoimi towarzyszami, ukrywali się na zboczach Wezuwiusza, skąd dokonywali napadów rabunkowych i walk z armią rzymską. Powodzenie w tych walkach doprowadziło do rozszerzenia powstania na Kampanię i Lukanię. Istotnym problemem był brak jedności w armii niewolników. W roku 72 p.n.e. odłączone plemiona celtycko-germańskie, pod dowództwem Kriksosa, zostały rozbite pod Apulią.
Jednak Spartakus rozbił w tym czasie obie armie konsularne. Udał się na północ, gdzie chciał opuścić Italię, jednak przekonano go, żeby zawrócił. Postanowił więc połączyć się z oddziałami na Sycylii, jednak korsarze nie dostarczyli obiecanych wcześniej statków. W międzyczasie Rzym zebrał armię pod przywództwem Krassusa i ostatecznie rozgromił Spartakusa pod Silarus. Od tej pory rola niewolników w państwie rzymskim zaczęła się stopniowo zmniejszać.
Ku przestrodze, ukrzyżowano wzdłuż głównej drogi prowadzącej do Rzymu około sześć tysięcy niewolników, którzy ocaleli z przegranej bitwy.
Powstanie to zostało zekranizowane w filmie: Spartakus. Ostatnio ukazał się również nowy, zbierający dobre recenzje serial produkcji Starz: Spartakus:Krew i Piach.
Powstanie Spartakusa (73-71 p.n.e.) było największym powstaniem przeciwko Rzymowi w I w. p.n.e. W ciągu dwóch lat siły Spartakusa, składające się z tysięcy niewolników, gladiatorów i biednych wieśniaków, wznieciły powstanie na terenie niemalże całej Italii. Kres powstaniu położyły nieporozumienia w szeregach przywódców powstania oraz krwawa bitwa nad rzeką Silarus, w której zginął Spartakus
Do przyczyn powstania można zaliczyć dwie zasadnicze kwestie:
wyzysk niewolników w latyfundiach pozycja społeczna gladiatorówPowstania wybuchały już wcześniej, ale były szybko tłumione przez armię rzymską. Tym razem jednak siły powstańców miały być zdecydowanie potężniejsze. Spartakus, prawdopodobnie z pochodzenia Trak, zawiązał spisek w Kapui. Na początku, wraz ze swoimi towarzyszami, ukrywali się na zboczach Wezuwiusza, skąd dokonywali napadów rabunkowych i walk z armią rzymską. Powodzenie w tych walkach doprowadziło do rozszerzenia powstania na Kampanię i Lukanię. Istotnym problemem był brak jedności w armii niewolników. W roku 72 p.n.e. odłączone plemiona celtycko-germańskie, pod dowództwem Kriksosa, zostały rozbite pod Apulią.
Jednak Spartakus rozbił w tym czasie obie armie konsularne. Udał się na północ, gdzie chciał opuścić Italię, jednak przekonano go, żeby zawrócił. Postanowił więc połączyć się z oddziałami na Sycylii, jednak korsarze nie dostarczyli obiecanych wcześniej statków. W międzyczasie Rzym zebrał armię pod przywództwem Krassusa i ostatecznie rozgromił Spartakusa pod Silarus. Od tej pory rola niewolników w państwie rzymskim zaczęła się stopniowo zmniejszać.
Ku przestrodze, ukrzyżowano wzdłuż głównej drogi prowadzącej do Rzymu około sześć tysięcy niewolników, którzy ocaleli z przegranej bitwy.
Powstanie to zostało zekranizowane w filmie: Spartakus. Ostatnio ukazał się również nowy, zbierający dobre recenzje serial produkcji Starz: Spartakus:Krew i Piach.