Question

Ułóż wiersz o oszczędzaniu wody. Nie z neta bo zbanuje...!!!

Answer 1

Opluta w twarz i zapomniana,

smutna, samotna, bez gracji, wyśmiana.

I godzi się na to, choć przecież nie musi.

Nie można jej jednak tak łatwo porzucić.

Bogini, zwiewną opasana sukienką,

kiedyś jej droga nie była udręką. 

Dla wszechstworzenia była życia darem,

miała swój ołtarz, kwiaty, krużganek.

Kobiety boginię bardzo lubiły, tak

że na głowie tę piekność nosiły. 

Woda, tak jej imię brzmiało.

Jej krople jak kryształy najcudniejsze

w słońca połyskiwały świetle.

Były świętością,  kolebką życia,

pracudem i posiłkiem sytym. 

Dziś, w poszarzałej chodzi sukience

i włosy jej jakby kruche i zmięte, 

Ludzie bezczeszczą jej boskie imię

twierdząc, że źródło jej nie wyginie. 

Ma być posłuszna, na zawołanie

z faruchem w ręku i wiadrem na pranie.

Pucować talerze i myć podłogi

dawać wytchnienie spragnionym w drodze. 

Szarpią za włosy, rwą na trzy sukienkę,

A ona płacze, truchleje i blednie.

 

Choć tylko, 

mieszek z jej włosów to życie

I nitka z sukienki to życie

I kropla z jej dłoni to życie.

 

Tak mało by spełnić bogini marzenia.

Skromne, o podróży

podróży w rodzinne strony 

do kobiet, które pamięta

bo nosiły ją na głowie.