Moim zdaniem „Zemsta” jest komedią. Po pierwsze. W „Zemście” występuje komizm sytuacyjny. Przekonuje mnie o tym sytuacja, gdy Papkin oświadcza się Klarze. Zalotnik bardzo kocha dziewczynę i okazuje jej swoje uczucia. Klara natomiast kpiła sobie z jego oświadczyn i postawiła mu warunki, których spełnienie jest niemożlwie. Kolejnym argumentem niech będzie fakt, że w utworze ukazany jest komizm postaci. Ilustruje to postać Papkina. Jest on bardzo barwną postacią, która rozwesela cały utwór. Jego poczucie humoru bardzo mi się podoba. Podoba mi się również jego tchórzostwo, co może wydawać się dziwne. Jednak gdyby nie ten tchórz to utworu by nie było. Mimo, że jest trochę egoistyczny to i tak jest najzabawniejszą postacią z „Zemsty” . I jeszcze jeden niezwykle ważny argument. W książce występuje również komizm słowny. Przykładem na to jest monolog przy piasniu testamentu przez Papkina. Józef myśląc, że został otruty przez Rejenta Milczka, napisał testamęt, w którym wszystko przeznaczył Klarze. Jego majątek nie był jednak wielki. W jego posiadłości była kolekcja motyli i Artemiza. Jednakowoż Papkin naprawdę nie został otruty. Z analizy powyższych rozważań, wynika że „Zemsta” jest komedią.
Zemsta zachowuje trzy klasyczne jedności: czasu, miejsca i akcji. Akcja rozgrywa się w ciągu jednego dnia, w tym samym miejscu, koncentruje się wokół sporu o mur uzupełnionego o wątek miłości Wacława i Klary oraz starań Podstoliny o zamążpójście. Konstrukcja akcji jest bardzo wyrazista: od ekspozji, poprzez jej zawiązanie i rozwój, punkt kulminacyjny, az do szybkiego rozwiązania . Dzięki nadzwyczaj żywej akcji, pełnej konfliktów, sytuacji komicznych, groteskowych Zemsta ma wielkie walory widowiskowe, wzmocnione przez doskonale naszkicowane postaci, dające aktorom mośliwość stworzenia znakomitych ról. „Zemsta” jest komedią, dlatego że zawiera elementy komunizmu językowego, a także sytuacyjnego postaci. Ukazuje kontrast między postaciami negatywnymi a pozytywnymi, schematycznie ujmuje postacie, upraszcza ich charakter, łączy bohaterów w kontrastowe pary oraz zachowuje jedność miejsca, czasu i akcji. Komedia A. Fredry przedstawia świat i ludzi w sposób pogodny. Potrafi ona rozbawić czytelnika lub widza. W „Zemście” występuje komizm sytuacyjny, postaciowy oraz parodia językowa. Szczególnie śmieszą niektóre, bardzo wyolbrzymione cechy charakterów postaci na tle nieistotnych w gruncie rzeczy konfliktów, jakie się pomiędzy nimi rozgrywają. Równie zabawne są sercowe kłopoty bohaterów. Starania Wacława o rękę Klary, zabiegi Cześnika o małżeństwo z Podstoliną czy wreszcie niecne intrygi Rejenta wplątuję bohaterów w szereg niezwykłych sytuacji, choć ostatecznie wszystko szczęśliwie się kończy. Źródłem ogromnej wesołości jest język „Zemsty”, zaś jako przykład nich posłużą rozmowy Klary z Papkinem lub sytuacja, kiedy to Cześnik dyktuje lis Dyndalskiemu do Wacława. Dialogi są niezwykle żywe i barwne, język postaci zróżnicowany. Często zdarzają się zaskakujące bądź niekonwencjonalne wyrażenia. Komedia to zabawne zdarzenie, widowisko, śmieszny zbieg okoliczności. Właśnie taka jest „Zemsta” Aleksandra Fredry.
Moim zdaniem „Zemsta” jest komedią.
Po pierwsze. W „Zemście” występuje komizm sytuacyjny. Przekonuje mnie o tym sytuacja, gdy Papkin oświadcza się Klarze. Zalotnik bardzo kocha dziewczynę i okazuje jej swoje uczucia. Klara natomiast kpiła sobie z jego oświadczyn i postawiła mu warunki, których spełnienie jest niemożlwie.
Kolejnym argumentem niech będzie fakt, że w utworze ukazany jest komizm postaci. Ilustruje to postać Papkina. Jest on bardzo barwną postacią, która rozwesela cały utwór. Jego poczucie humoru bardzo mi się podoba. Podoba mi się również jego tchórzostwo, co może wydawać się dziwne. Jednak gdyby nie ten tchórz to utworu by nie było. Mimo, że jest trochę egoistyczny to i tak jest najzabawniejszą postacią z „Zemsty” .
I jeszcze jeden niezwykle ważny argument. W książce występuje również komizm słowny. Przykładem na to jest monolog przy piasniu testamentu przez Papkina. Józef myśląc, że został otruty przez Rejenta Milczka, napisał testamęt, w którym wszystko przeznaczył Klarze. Jego majątek nie był jednak wielki. W jego posiadłości była kolekcja motyli i Artemiza. Jednakowoż Papkin naprawdę nie został otruty.
Z analizy powyższych rozważań, wynika że „Zemsta” jest komedią.
licze na naj
Zemsta zachowuje trzy klasyczne jedności: czasu, miejsca i akcji. Akcja rozgrywa się w ciągu jednego dnia, w tym samym miejscu, koncentruje się wokół sporu o mur uzupełnionego o wątek miłości Wacława i Klary oraz starań Podstoliny o zamążpójście. Konstrukcja akcji jest bardzo wyrazista: od ekspozji, poprzez jej zawiązanie i rozwój, punkt kulminacyjny, az do szybkiego rozwiązania . Dzięki nadzwyczaj żywej akcji, pełnej konfliktów, sytuacji komicznych, groteskowych Zemsta ma wielkie walory widowiskowe, wzmocnione przez doskonale naszkicowane postaci, dające aktorom mośliwość stworzenia znakomitych ról.
„Zemsta” jest komedią, dlatego że zawiera elementy komunizmu językowego, a także sytuacyjnego postaci. Ukazuje kontrast między postaciami negatywnymi a pozytywnymi, schematycznie ujmuje postacie, upraszcza ich charakter, łączy bohaterów w kontrastowe pary oraz zachowuje jedność miejsca, czasu i akcji. Komedia A. Fredry przedstawia świat i ludzi w sposób pogodny. Potrafi ona rozbawić czytelnika lub widza. W „Zemście” występuje komizm sytuacyjny, postaciowy oraz parodia językowa. Szczególnie śmieszą niektóre, bardzo wyolbrzymione cechy charakterów postaci na tle nieistotnych w gruncie rzeczy konfliktów, jakie się pomiędzy nimi rozgrywają. Równie zabawne są sercowe kłopoty bohaterów. Starania Wacława o rękę Klary, zabiegi Cześnika o małżeństwo z Podstoliną czy wreszcie niecne intrygi Rejenta wplątuję bohaterów w szereg niezwykłych sytuacji, choć ostatecznie wszystko szczęśliwie się kończy. Źródłem ogromnej wesołości jest język „Zemsty”, zaś jako przykład nich posłużą rozmowy Klary z Papkinem lub sytuacja, kiedy to Cześnik dyktuje lis Dyndalskiemu do Wacława. Dialogi są niezwykle żywe i barwne, język postaci zróżnicowany. Często zdarzają się zaskakujące bądź niekonwencjonalne wyrażenia. Komedia to zabawne zdarzenie, widowisko, śmieszny zbieg okoliczności. Właśnie taka jest „Zemsta” Aleksandra Fredry.