Question

Twórcze życie Jana Sebastiana Bacha. Jego utwory. Charakterystyka

FAST PLIS !!!!!!!!

Z GÓRY THX

Answer 1

JOHANN SEBASTIAN BACH ( ur. w 1685 w Eisenach, zm. w  1750 w Lipsku ) to genialny kompozytor niemiecki i organista. Był najmłodszym, a jednocześnie najwybitniejszym z sześciu synów Johanna Ambrosiusa, muzyka miejskiego w Eisenach. Sam również miał liczną rodzinę: z pierwszą żoną Barbarą – siedmioro dzieci, z drugą – Anną Magdaleną – trzynaścioro. Jednakże dziesięcioro z nich zmarło w okresie niemowlęctwa lub we wczesnych latach dziecięcych. Mając na utrzymaniu liczną rodzinę musiał przenosić się w poszukiwaniu większych zarobków.

W latach:

1703 – 1707 – był organistą w Arnstadt  i Muhlhausen;

1708 – 1714 – był muzykiem i organistą na dworze księcia Wilhelma Ernesta w Weimarze; do jego obowiązków należała gra na organach i klawesynie oraz działalność w kapeli dworskiej. Miał też obowiązek komponowania dla owej kapeli jednego utworu w ciągu miesiąca. Rozpoczął też działalność pedagogiczną ucząc muzyki członków rodziny książęcej.

1714 – 1717 – był koncertmistrzem kapeli weimarskiej; komponował wiele utworów klawesynowych o charakterze dydaktycznym dla swojego licznego potomstwa.

1717 – 1723 – był organistą na dworze księcia Leopolda w Kothen;

1723 – 1750 – był kantorem szkoły

św. Tomasza w Lipsku. W latach1723 – 1741  prowadził tam koncerty Collegium Musicum. Do jego obowiązków należało  prowadzenie nabożeństw i gra w kościele w czasie uroczystości. Kontynuował swą pracę

pedagogiczną, wyjeżdżał też do innych miast niemieckich , gdzie występował jako wirtuoz – organista.

Pod koniec życia cierpiał na chorobę oczu, która doprowadziła go do całkowitej ślepoty. Pochowany został w Lipsku przy Kościele św. Jana, a w 1949 roku przeniesiono jego prochy do Kościoła św. Tomasza.

 

Twórczość J. S. Bacha

Utwory wokalno – instrumentalne

-         Kantaty (ok. 200)

-         Pasje ( do dziś przetrwały tylko dwie: według św. Mateusza i św. Jana )

-         Motety

-         Oratoria ( największe z nich to Oratorium na Boże Narodzenie )

-         Msze ( m.in. Wielka Msza h – moll )

-         Magnifikat

Utwory instrumentalne

-         muzyka organowa:

opracowania chorałowe, wariacje, preludia, fantazje, toccaty, fugi, sonaty

-         muzyka klawesynowa:

preludia, fugi, tańce, toccaty, partity, inwencje dwugłosowe i trzygłosowe, suity angielskie, suity francuskie, 2 zbiory preludiów i fug we wszystkich tonacjach pt. Das Wohltemperierte Klavier”, „Musikalisches Opfer” oraz „Kunst der Fuge”

-         muzyka kameralna:

sonaty i partity na skrzypce solo, suity wiolonczelowe, 6 sonat skrzypcowych, 6 sonat fletowych

-         muzyka orkiestrowa:

koncerty na instrumenty solowe, concerti grossi ( VI koncertów brandenburskich ), 4 suity orkiestrowe.

 

Po śmierci Bacha (1750 r. – data jego śmierci zamyka w symboliczny sposób epokę baroku), jego twórczość pozostawała w cieniu, powszechnie nie była doceniana. Harmonika funkcyjna, będąca konsekwencją bachowskiej polifonii, wyprzedzała barok, a nawet klasycyzm. Jednak z całą pewnością wiadomo, że preludia i fugi Bacha studiowali Mozart, Beethoven, Chopin i inni kompozytorzy. Dlatego utwory Bacha w pełni zostały zrozumiane dopiero przez romantyków. Renesans twórczości Jana Sebastiana zapoczątkowany został u progu XIX wieku przez niemieckiego kompozytora Feliksa Mendelssohna (1809-1847). Doprowadził on do realizacji pierwszego, od śmierci Bacha, wykonania Pasji według św. Mateusza. Miało to miejsce 11 marca 1829 roku w Berlinie, w setną rocznicę prawykonania. Od tego czasu datuje się ciągłe zainteresowanie dorobkiem twórczym J. S. Bacha. Wykonywane są zarówno jego monumentalne dzieła wokalno-instrumentalne, jak i klawesynowe, fortepianowe, organowe, kameralne. Na utworach tych opiera się edukacja muzyczna na całym świecie.

Historyczna rola twórczości Bacha polega na syntezie (połączeniu) dorobku epok minionych. Warsztat kompozytorski stanowi podsumowanie i szczyt technicznych osiągnięć muzyki barokowej, zwłaszcza w dziedzinie konstrukcji polifonicznej. Dla przyszłych pokoleń kompozytorów stał się niedoścignionym wzorem i mistrzem.

Witold Lutosławski, wybitny polski kompozytor XX wieku, powiedział:

„Gdyby jakimś przewrotnym cudem odjęto nam to, co zbudowała w nas twórczość największego z geniuszów muzycznych ludzkości, nie moglibyśmy w tym spustoszeniu poznać samych siebie”.

 

Pozdrawiam.