Temat: "Dzieła artystów epoki realizmu" - referat (dłuższy) Pilnie.Z góry dziękuje...
Zgłoś nadużycie!
Realizm jest używany w odniesieniu dla dzieł sztuki różnych epok, takich które pełnią funkcję od twórczą w stosunku do rzeczywistości; dlatego mówi się o realizmie cechującym sztukę renesansu włoskiego, czy XVII-wieczne malarstwo holenderskie i flamandzkie. Realizm jako kierunek artystyczny pojawił się ok. połowy XIX w. we Francji obejmując swym zasięgiem inne kraje europejskie. Był prądem głównie malarskim w mniejszym stopniu przejawiał się w rzeźbie, co wynikało z faktu, że począwszy od romantyzmu malarstwo stało się sztuką prowadzącą i w jego obrębie dokonywały się najistotniejsze przemiany i poszukiwania artystyczne. Czynnikiem doniosłej wagi była sytuacja, w jakiej znajdowała się sztuka w połowie XIX w. Pierwsza połowa wieku jest okresem, w którym rodzi się głęboki konflikt między artystą i odbiorcą sztuki, będącym nowego układu w stosunków społecznych. Burżuazja, największy odbiorca sztuki popiera artystów tworzących w duchu akademizmu, naśladowców sztuki dawnej, elektryków, epigonów klasycyzmu i romantyzmu. Ta oficjalna, pompatyczna sztuka rezygnuje z odkrywczości i zatraca związek z rzeczywistością; elementem decydującym o wartości dzieła staje się anegdota- temat religijny, antyczny, historyczny, zaś wartości czysto plastyczne schodzą na plan dalszy. Zainteresowanie współczesnością i pogłębienie obserwacji zaznacza się sporadycznie już u artystów formacji klasycystycznej, co ze szczególną siłą uzewnętrzni się w portrecie mieszczańskim, zapoczątkowując żywotny nurt tzw. realizmu akademickiego, rozwijającego się równolegle z realizmem programowym o zabarwieniu znacznie bardziej radykalnym. Ten typ realizmu in statu nascendi reprezentuje np. Ingres’a portret Nicolas Bertin z 1832r. Dużą rolę w kształtowaniu się w połowie XIX w. tendencji realistycznych odegrała wcześniejsza twórczość malarzy generacji romantycznej, a szczególnie malarzy rodzajowych i pejzażystów. Przełomowym momentem w rozwoju nowego widzenia i ujęcia krajobrazu było malarstwo Anglika Johna Constable’a (1776-1837), chronologicznie przynależnie do epoki romantyzmu, wprowadzające swobodę, ujęcia i jednocześnie zachowujące daleko posuniętą wierność motywowi (Katedra Salisury widziana od rzeki 1820). Pejzaż był tematem nisko ceniony przez akademickie Salony, lecz w nim najwcześniej na większą skalę doszły do głosu elementy realistycznego ujęcia, partego na obserwacji natury, studiowaniu jej zmian, światła, atmosfery, koloru. Problemy te podjęli w latach 30-tych malarze tzw. Szkoły Barbizon(wieś w pobliżu Fontainebleau, w której osiedliło się wielu malarzy, tworząc dużą kolonię artystyczną). Większość z nich uprawiała pejzaż w duchu romantycznym, lecz wprowadzenie studium przyrody w plenerze wzbogaciło ich kompozycje pod względem treści i formy. Należeli do nich : -Thodole Rousseau(1812-1867) -Jules Dupr(1812-1889) -Charles Daubingny(1817-1878) -Camille Corot(1796-1785)-malował on pejzaże często ze sztafażem historyczno-mitologicznym; ok. 1833r. pracował w lasach Fontainebleau, tworząc krajobrazy o subtelnych gradacjach odcieni, których emocjonalne, typowe dla romantyzmu, nasycone klimatem odczucie przyrody współistnieje z doskonałością obserwacji, bliską już realizmowi(Wiatr 1865-1870). Swym zainteresowaniem problemami świata i koloru toruje Corot późniejszym poszukiwaniom impresjonistów. Główni przedstawiciele realizmu w malarstwie francuskim : -HonorDaumier(1808-1879) -Jean-Francois Millet(1814-1875) -Gustave Courbet.(1819-1877) Mają oni trzy całkowicie odmienne temperamenty artystyczne.
Główni przedstawiciele realizmu w Belgii: -Constantina Meuniera(1831-1905)
Główni przedstawiciele realizmu w Niemczech: -Adolf Menzel (1815-1905 -Wilhelm Leibl (1844-1900)
Główni przedstawiciele realizmu w Rosji: -Wasyl Tropini (1776-1857) -Aleksander Agin1817-1885) -Aleksander Iwanow(1806-1858) -Wasyl Pierow(1833-1882)
Główni przedstawiciele realizmu w Polsce: -P. Michałowski(1800-1855) -A. Orłowski (1777-1832) -A. Brodowski(1784-1832) -B. Dąbrowski(1803-1861) -J. Simmler(1825-1869) -H. Rodakowski(1823-1894)
Główni przedstawiciele malarstwa pejzażowego w Polsce: -A. Malecki(1836-1900) -A. Świeszewski(1839-1895) -A. Gąsowski(1835-1895) -W. Ciesielski(1854-1902) -A. Kotsis(1837-1877)
Mam nadzieję , że pomogłam a jak nie to przepraszam :)
Realizm jako kierunek artystyczny pojawił się ok. połowy XIX w. we Francji obejmując swym zasięgiem inne kraje europejskie. Był prądem głównie malarskim w mniejszym stopniu przejawiał się w rzeźbie, co wynikało z faktu, że począwszy od romantyzmu malarstwo stało się sztuką prowadzącą i w jego obrębie dokonywały się najistotniejsze przemiany i poszukiwania artystyczne. Czynnikiem doniosłej wagi była sytuacja, w jakiej znajdowała się sztuka w połowie XIX w. Pierwsza połowa wieku jest okresem, w którym rodzi się głęboki konflikt między artystą i odbiorcą sztuki, będącym nowego układu w stosunków społecznych. Burżuazja, największy odbiorca sztuki popiera artystów tworzących w duchu akademizmu, naśladowców sztuki dawnej, elektryków, epigonów klasycyzmu i romantyzmu. Ta oficjalna, pompatyczna sztuka rezygnuje z odkrywczości i zatraca związek z rzeczywistością; elementem decydującym o wartości dzieła staje się anegdota- temat religijny, antyczny, historyczny, zaś wartości czysto plastyczne schodzą na plan dalszy. Zainteresowanie współczesnością i pogłębienie obserwacji zaznacza się sporadycznie już u artystów formacji klasycystycznej, co ze szczególną siłą uzewnętrzni się w portrecie mieszczańskim, zapoczątkowując żywotny nurt tzw. realizmu akademickiego, rozwijającego się równolegle z realizmem programowym o zabarwieniu znacznie bardziej radykalnym. Ten typ realizmu in statu nascendi reprezentuje np. Ingres’a portret Nicolas Bertin z 1832r. Dużą rolę w kształtowaniu się w połowie XIX w. tendencji realistycznych odegrała wcześniejsza twórczość malarzy generacji romantycznej, a szczególnie malarzy rodzajowych i pejzażystów. Przełomowym momentem w rozwoju nowego widzenia i ujęcia krajobrazu było malarstwo Anglika Johna Constable’a (1776-1837), chronologicznie przynależnie do epoki romantyzmu, wprowadzające swobodę, ujęcia i jednocześnie zachowujące daleko posuniętą wierność motywowi (Katedra Salisury widziana od rzeki 1820). Pejzaż był tematem nisko ceniony przez akademickie Salony, lecz w nim najwcześniej na większą skalę doszły do głosu elementy realistycznego ujęcia, partego na obserwacji natury, studiowaniu jej zmian, światła, atmosfery, koloru. Problemy te podjęli w latach 30-tych malarze tzw. Szkoły Barbizon(wieś w pobliżu Fontainebleau, w której osiedliło się wielu malarzy, tworząc dużą kolonię artystyczną).
Większość z nich uprawiała pejzaż w duchu romantycznym, lecz wprowadzenie studium przyrody w plenerze wzbogaciło ich kompozycje pod względem treści i formy.
Należeli do nich :
-Thodole Rousseau(1812-1867)
-Jules Dupr(1812-1889)
-Charles Daubingny(1817-1878)
-Camille Corot(1796-1785)-malował on pejzaże często ze sztafażem historyczno-mitologicznym; ok. 1833r. pracował w lasach Fontainebleau, tworząc krajobrazy o subtelnych gradacjach odcieni, których emocjonalne, typowe dla romantyzmu, nasycone klimatem odczucie przyrody współistnieje z doskonałością obserwacji, bliską już realizmowi(Wiatr 1865-1870). Swym zainteresowaniem problemami świata i koloru toruje Corot późniejszym poszukiwaniom impresjonistów.
Główni przedstawiciele realizmu w malarstwie francuskim :
-HonorDaumier(1808-1879)
-Jean-Francois Millet(1814-1875)
-Gustave Courbet.(1819-1877)
Mają oni trzy całkowicie odmienne temperamenty artystyczne.
Główni przedstawiciele realizmu w Belgii:
-Constantina Meuniera(1831-1905)
Główni przedstawiciele realizmu w Niemczech:
-Adolf Menzel (1815-1905
-Wilhelm Leibl (1844-1900)
Główni przedstawiciele realizmu w Rosji:
-Wasyl Tropini (1776-1857)
-Aleksander Agin1817-1885)
-Aleksander Iwanow(1806-1858)
-Wasyl Pierow(1833-1882)
Główni przedstawiciele realizmu w Polsce:
-P. Michałowski(1800-1855)
-A. Orłowski (1777-1832)
-A. Brodowski(1784-1832)
-B. Dąbrowski(1803-1861)
-J. Simmler(1825-1869)
-H. Rodakowski(1823-1894)
Główni przedstawiciele malarstwa pejzażowego w Polsce:
-A. Malecki(1836-1900)
-A. Świeszewski(1839-1895)
-A. Gąsowski(1835-1895)
-W. Ciesielski(1854-1902)
-A. Kotsis(1837-1877)
Mam nadzieję , że pomogłam a jak nie to przepraszam :)