Imię Gianfrancesco kojarzy się przede wszystkim z tą szkołą: uczył w niej nie tylko dzieci margrabiego i wpływowych rodzin, ale też wiele dzieci z ubogich rodzin, traktując je wszystkie w jednaki sposób. Uczył nie tylko przedmiotów humanistycznych, ale też kładł duży nacisk na edukację religijną i fizyczną.
Szkoła przejęła willę stanowiącą przedtem dom wypoczynkowy Gonzagów – Vittorino planował przekształcić ją w idealną szkołę (nawiązując przy tym do ducha platonizmu, zob. też miasto idealne). Ze względu na urokliwe otoczenie i panującą wewnątrz atmosferę, dom nazywano Casa Jocosa [Domem Radości]. Wszyscy nauczyciele mieszkali w obrębie szkoły, a Vittorino próbował uczynić ją tak przyjemną i miłą jakim jest doskonały dom rodzinny. Nauki w niej dawane były nowego, humanistycznego typu, ale zachowywały pełnię chrześcijańskiego charakteru i ducha. Uczono tam w typowy dla renesansu rozległego zestawu przedmiotów, łacińskiej i greckiej literatury, arytmetyki, geometrii, algebry, dialektyki, etyki, astronomii, historii, muzyki i wymowy – wszystko przez najlepszych wyspecjalizowanych nauczycieli. Uczniowie odbywali też pewne formy ćwiczeń fizycznych – zgodnie z renesansowym zamiłowaniem do harmonii ciała i ducha, dostosowanych do potrzeb uczniów, ale często też do ich własnych gustów.
Szkołę w Mantui założył Ginfrancesco Gonzaga.
Imię Gianfrancesco kojarzy się przede wszystkim z tą szkołą: uczył w niej nie tylko dzieci margrabiego i wpływowych rodzin, ale też wiele dzieci z ubogich rodzin, traktując je wszystkie w jednaki sposób. Uczył nie tylko przedmiotów humanistycznych, ale też kładł duży nacisk na edukację religijną i fizyczną.
Szkoła przejęła willę stanowiącą przedtem dom wypoczynkowy Gonzagów – Vittorino planował przekształcić ją w idealną szkołę (nawiązując przy tym do ducha platonizmu, zob. też miasto idealne). Ze względu na urokliwe otoczenie i panującą wewnątrz atmosferę, dom nazywano Casa Jocosa [Domem Radości]. Wszyscy nauczyciele mieszkali w obrębie szkoły, a Vittorino próbował uczynić ją tak przyjemną i miłą jakim jest doskonały dom rodzinny. Nauki w niej dawane były nowego, humanistycznego typu, ale zachowywały pełnię chrześcijańskiego charakteru i ducha. Uczono tam w typowy dla renesansu rozległego zestawu przedmiotów, łacińskiej i greckiej literatury, arytmetyki, geometrii, algebry, dialektyki, etyki, astronomii, historii, muzyki i wymowy – wszystko przez najlepszych wyspecjalizowanych nauczycieli. Uczniowie odbywali też pewne formy ćwiczeń fizycznych – zgodnie z renesansowym zamiłowaniem do harmonii ciała i ducha, dostosowanych do potrzeb uczniów, ale często też do ich własnych gustów.