Question

Streść fraszki Jana Kochanowskiego pozane w gimnazjum.

Answer 1

1.  Do fraszek.
Jest to farszka, która mozan odzcytać jako   deklarację  artystyczno – ideową  Kochanowskiego. Poeta pisze  bowiem , że swoją twórczością nie chce nikogo urazić, ani  tez skrzywdzić. Nie opisuje  zas w swoich fraszkach konkretnych osób. Jego bowiem,   celem jest jedynie ukazanie ludzkich złych uczynków i wad..
   2. Do gór i lasów.
Ta bardzo  optymistyczna fraszka ma  charakter autobiograficzny – autor  tu opisuje swoje dotychczasowe życie i  określa model życia, jakie prowadzi. Jest bwoiem  renesansowym humanistą. Życie jest dla niego ciągłym poznawaniem świata i niekończącą się przygodą, pełną nieoczekiwanych orazt akże  niewiadomych wypadków.
   3. Do Hanny.
Podmiot liryczny  tutaj się do dziewczyny  o tym imieniu z prośbą o pomyślność w miłości i ofiarowanie własnego gorącego  serca, w miejsce ów  pierścionka z zimnym diamentem.
   4.  Na dom w Czarnolesie.
To utwór skierowany do Boga. Autor  tu  dziękuje za otrzymane łaski oraz prosi, aby łaskawość i opieka Boska  towarzyszyła mu do końca życia. W kolejnych  zas wersach Kochanowski  prezentuje system wyznawanych przez siebie wartości. Bardziej niż bogactwa  pragnie też  wieść spokojne życie rodzinne, otoczony szacunkiem i życzliwością dobrych ludzi. Wie  on także, że szczęście można osiągnąć tylko  i wyąłcznie wtedy, gdy ma się czyste sumienie.
    5. Na lipę.
Podmiotem lirycznym tu jest lipa czarnoleska, natomiast  adresatem może być zas  każdy z nas. Drzewo zawraca się wtedy  do „gościa” i zachęca go, aby schronił się pod jej liśćmi przed promieniami słońca.  Zachwala swoje uroki, zalety. Człowiek  zas ma niezwykłe bliski kontak wraz  t z przyrodą. Kochanowski idealizuje tu naturę.
6. Na Konrata.
Kochanowski  teraz zwraca się do dworzanina Konrata, który siedzi przy  stole w towarzystwie innych. Podczas smacznego posiłku wszyscy zabawiają się rozmową, jedynie  zas Konrat milczy oraz  zajmuje się jedynie  jedzeniem. Poeta gani żarłoka za takie niekulturalne zachowanie.
7. Na  młodość.
Gorące uczucia, zabawy, szaleństwo oraz  fantazja to  przywilej ludzi młodych. Wszyscy przeżywają ten okres w życiu w podobny sposób.  To niezmienny fakt oraz  należy go zaakceptować, a nie usiłować zmienić. Młodzieńcze szaleństwa są tak bezdyskusyjne, jak zrestzą  coroczne  nadejście wiosny po długiej zimie.
8. Na nabożną.
Kochanowski  tu kpi sobie z pobożnej kobiety, która za często chodzi   bardzo do spowiedzi. Jego zdaniem takie zachowanie zaprzecza przyjętej przez nią pozie.
9. Na starość.
Fraszka jest ona  apostrofą skierowaną do starości. Wszyscy  zaś pragną starości, ale kiedy już ona przyjdzie, to  narzekają. Nikogo nie cieszy jego własny wiek.
  10. Na zdrowie.
Zdrowie jest albo chociaż powinno być  najważniejszą wartością dla  człowieka. Niestety zaczynamy je doceniać dopiero w momencie, kiedy   oto  zaczynamy chorować. Fraszkę kończy zas  prośba, by zdrowie nie  opuściło nigdy samego Kochanowskiego i jego rodziny.
 11. O doktorze Hiszpanie.
Dobry doktor, chce bardzo  iść spać, co  niezbyt podoba się jego towarzyszom, toteż planują odwiedzić go w sypialni.  Uległy doktor znajduje się w komicznej sytuacji. Chciał tez  on uciec od  biesiadników, więc oni przychodzą do niego.
12. O Koźle.
Szlachcic  nazwiskiem Kozieł  tez wraca późną nocą do domu. Jego zachowanie świadczy o  tym, że wcześniej wypił sporo alkoholu. Z tego powodu nie potrafi też  trafić do własnego mieszkania. Pyta napotkanego przechodnia, czy  przypadkiem nie wie, gdzie mieszka. Kiedy  zas mężczyzna dowiaduje się, że  pijany szlachcic ma na nazwisko Kozieł, to każe mu nocować w chlewie.
13.  O miłości.
Przed uczuciem miłości nie sposób jednak  uciec. Człowiek  ma tylko dwie nogi, a bożek miłości ( Amor albo Eros) ma skrzydła, przy pomocy  których zawsze bez problemu dogoni anwet  pieszego i porazi go miłosną strzałą.
14. O żywocie ludzkim.
Kochanowski  teraz zastanawia  się nad sensem życia, rolą człowieka w świecie i miejscem, jakie w nim zajmuje.  Snuje refleksję nad losem ludzi. Uważa też , że człowiek jest jedynie marionetką w rękach opatrzności.
  15. O kaznodziei.
Kochanowski  krytykuje tutaj  kaznodzieję za prowadzenie życia sprzecznego z regułami, o  jakich mówi podczas codziennej mszy. Sam kaznodzieja szczerze przyznaje tez , że  za żadne skarby nie zgodził by się wieść życia według zasad, jakich naucza.
  16. O kapelanie.
Królowa krytykuje  tu kapelana za zbyt  długi sen. Ten zaczyna się usprawiedliwiać, że tak naprawdę to w ogóle nie spal  tej nocy, gdyż brał udział w  tej całonocnej zabawie.
  17.  Raki.
Fraszkę  tę można czytać na dwa  rózna sposoby. Czytana  normalnie, od początku do końca jest pochwałą  ona dla kobiet. Kochanowski  prosi wtedy  tutaj o zachowanie wobec nich wierności oraz takze  w  podniosłych słowach wyraża się na temat ich cnotliwości oraz  miłości.  Kiedy  zas czytamy te samą fraszkę od końca, wspak, okazuje się wtedy   być ona satyrą. Kochanowski  bowiem wówczas ironicznie  oraz bez żadnych złudzeń mówi o nam  próżności, niewierności i takze o   chciwości kobiet.