Gdybym dzisiaj miał wybór - myśląc realnie, choć w utopijnej prawdzie - poznać lub nie swoją przyszłość, to jestem pewny pozostania w stanie niewiedzy. Bo gdyby moja przyszłość została mi oznajmiona, nawet zarysowana w najlepszych barwach, bez oznak tragedii, porażek, krzywd i negatywnych zdarzeń - jaki sens miałoby moje życie z taką prawdą?
Świat wówczas byłby absurdem, a życie w nim byłoby tylko sztuką w teatrze, z rolą opanowaną do perfekcji.
Nie znać swojej przyszłości jest największym skarbem dla człowieka i jego duszy. Ileż w tym wszystkim jest tajemnic i nadziei, ile marzeń do spełnienia. A jaki zestaw własnych pomysłów, nauk, doznań, uczuć, ile wreszcie klęsk i zwycięstw. Unikać udziału w porażkach, to również unikać udziału w sukcesach. Bo trudniej osiągać to drugie, jeśli nie pozna się smaku pierwszego.
Filozoficzne tego rodzaju przemyślenia ogarnęły mnie z różnych okazji. Czasem warto pochylić się w zadumie nad tym, co w nas i wokół. Bo człowiek jest istotą - jednostką świata, nie zdaje sobie sprawy z tego, iż tworzy życie według własnego projektu i współtworzy ten świat. Wprawdzie dla świata możesz być nikim, ale dla jednostki całym światem.
Gdybym dzisiaj miał wybór - myśląc realnie, choć w utopijnej prawdzie - poznać lub nie swoją przyszłość, to jestem pewny pozostania w stanie niewiedzy. Bo gdyby moja przyszłość została mi oznajmiona, nawet zarysowana w najlepszych barwach, bez oznak tragedii, porażek, krzywd i negatywnych zdarzeń - jaki sens miałoby moje życie z taką prawdą?
Świat wówczas byłby absurdem, a życie w nim byłoby tylko sztuką w teatrze, z rolą opanowaną do perfekcji.
Nie znać swojej przyszłości jest największym skarbem dla człowieka i jego duszy. Ileż w tym wszystkim jest tajemnic i nadziei, ile marzeń do spełnienia. A jaki zestaw własnych pomysłów, nauk, doznań, uczuć, ile wreszcie klęsk i zwycięstw. Unikać udziału w porażkach, to również unikać udziału w sukcesach. Bo trudniej osiągać to drugie, jeśli nie pozna się smaku pierwszego.
Filozoficzne tego rodzaju przemyślenia ogarnęły mnie z różnych okazji. Czasem warto pochylić się w zadumie nad tym, co w nas i wokół. Bo człowiek jest istotą - jednostką świata, nie zdaje sobie sprawy z tego, iż tworzy życie według własnego projektu i współtworzy ten świat. Wprawdzie dla świata możesz być nikim, ale dla jednostki całym światem.