Question

Relacje rodzic-dziecko w XVIIw. we Francji.

Potrzebne tak z pół strony. Może być z neta.

Daje najlepszą.

Answer 1

Nie jestem pewien czy moze byc to ?? W XVII stuleciu następuje utwierdzenie władzy ojcowskiej. Pozycja ojca w owym czasie jest absolutnie niekwestionowana: płodzi, żywi, wychowuje i kształci dzieci, stanowi “obraz Boga na ziemi”. W epoce oświecenia wraz ze wzrostem uczuciowości w relacjach rodzinnych, ojca coraz częściej kojarzy się ze szczęściem i miłością. Jednak od XVIII wieku następuje powolny kryzys tożsamości mężczyzny w roli ojca. Wiąże się to z hasłami rewolucji francuskiej, która obaliła władzę ojcowską. Ogromne znaczenie ma również proces urbanizacji i industrializacji. Społeczeństwo przemysłowe powoduje radykalne rozdzielenie płci i ról, osłabia władzę ojca, wykonującego pracę poza domem. Siłę fizyczną i honor zastępuje sukces, pieniądze i praca, która usprawiedliwia nieobecność ojca w sensie psychicznym i fizycznym. Przychodzi moda na matki poświęcające się zarówno dzieciom, jak i pracy. Odległy i niedostępny lub niemęski i pogardzany (w przypadku braku pracy) - oto dwa główne obrazy ojca, które pojawiają się w XIX i XX wieku. Widoczne niegdyś różnice wieku między zakładającymi rodzinę mężczyzną i kobietą uwarunkowane musiały być odmiennymi zasadami wychowania i przygotowania dziewcząt i chłopców do przyszłego dorosłego życia. Różne były bowiem przeznaczone im funkcje i role w rodzinie i społeczeństwie. Przebywając wiele czasu poza domem mężczyźni tworzyli własny świat, w którym kobiety widziano niechętnie. Kandydat na głowę rodziny, przyszły mąż i ojciec miał już zwykle za sobą pierwszy etap w karierze zawodowej. Potrzebował czasu, by jako młody, dojrzały mężczyzna stać się samodzielnym, osiągając taki etap działalności gospodarczej, który pozwalałby na utrzymanie rodziny i zapewnienie jej odpowiedniego standardu życiowego. Małżeństwo uwalniało mężczyzn od kontroli rodziców, sami teraz stawali się głowami rodzin. Emancypacja kobiet, począwszy od XX wieku, to eksmisja męskich partnerów z tradycyjnej domeny ich aktywności: opieki nad rodziną i zapewnienia jej środków utrzymania, uczestnictwa w życiu publicznym i polityce. Mówi się nawet o zjawisku zagubienia mężczyzn we współczesności wyemancypowanych kobiet.