Bob Dylan powszechnie uznawany jest za jednego z największych artystów muzyki rozrywkowej XX wieku. Ten amerykański kompozytor, tekściarz i wykonawca urodził się w roku 1941 w Duluth w stanie Minnesota jako wnuk ukraińskich Żydów uciekających z w 1905 z Imperium Rosyjskiego przed pogromami. Jak większość nastolatków z jego pokolenia, urodzonych w czasie trwania II wojny światowej miał dorastać w czasach rodzenia się subkultur młodzieżowych oraz powszechnej w tym czasie kontrkultury sprzeciwiającej się porządkowi panującemu w Stanach Zjednoczonych po 1945 co niewątpliwie wpłynęło na jego twórczość. Dylan jest powszechnie uważany za głównego muzyka sceny folkowej – dotyczy to oczywiście szeroko pojętego folku anglosaskiego czyli piosenek tworzonych przez amatorów takich jak wiejscy robotnicy najemni tworzący w czasach Wielkiego Kryzysu. Charakterystyczną cechą tekstów Boba Dylana jest jednak to, iż wykorzystując tradycyjną formę ludowej muzyki amerykańskiej (jak chociażby proste bluesy) dodał od siebie teksty, które nie mogą być porównywane z żadnymi innymi. Warto zaznaczyć, że Dylan od wielu lat jest corocznie typowany jako zdobywca Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (pisze nie tylko teksty piosenek ale również wiersze) jednakże są to typowania nieoficjalne (oficjalne typowania nie są publikowane). Zasługa Boba Dylana dla muzyki popularnej polega głównie na tym, iż jego teksty różnią się znacznie od innych tekstów folkowych tworzonych w tym samym okresie. Z chwilą nastąpienia w latach 60. XX w. tzw. „renesansu folku” śpiewał on o bombach atomowych oraz problemach rasowych czyli o sprawach żywotnych w tym czasie w amerykańskim życiu społecznym. Jego przeciwieństwem była masa inny wykonawców folkowych, który po II wojnie światowej nadal śpiewali archaiczne i nieaktualne teksty o Wielkim Kryzysie i migracji tysięcy bezrobotnych ze wsi do miast lub też przemierzających całą Amerykę w poszukiwaniu pracy zarobkowej. Powszechnie mówi się, że Dylan „przeniósł dyskusję na wyższy poziom”. Zmiana w twórczości Dylana nastąpiła w połowie lat 60. kiedy to ukazała się jedna z najpopularniejszych jego płyt „Highway 61 Revisited”. Wiązało się to ze skandalem na Festiwalu Folkowym w Newport kiedy to Dylan wystąpił na scenie z wyraźnie rockowym repertuarem oraz towarzystwem gitar elektrycznych. Z tego też albumu pochodzi jego najbardziej znana piosenka „Like a Rolling Stone”, która uznana została przez opiniotwórczy magazym muzyczny Rolling Stone za 1. na liście 500. utworów wszech czasów (nazwa gazety wzięła swój tytuł właśnie od tej piosenki). Zmiana stylistyki u Dylana wiązała się przede wszystkim ze stwierdzeniem, że „folk się skomercjalizował” (jego przeciwnicy twierdzą odwrotnie, tzn. że to Dylan się „sprzedał”) oraz że poprzez śpiew nie da się naprawić świata. W 1968 kiedy dziesiątki tysięcy studentów w USA (ale także na całym świecie) protestowało przeciwko panującemu porządkowi oraz wojnie w Wietnamie, Dylan ukrywał się przed mediami i fanami w swoim domu nie chcąc być uznany za duchowego przewodnika młodzieży i postanawiając poświęcić swój czas rodzinie.
Bob Dylan powszechnie uznawany jest za jednego z największych artystów muzyki rozrywkowej XX wieku. Ten amerykański kompozytor, tekściarz i wykonawca urodził się w roku 1941 w Duluth w stanie Minnesota jako wnuk ukraińskich Żydów uciekających z w 1905 z Imperium Rosyjskiego przed pogromami. Jak większość nastolatków z jego pokolenia, urodzonych w czasie trwania II wojny światowej miał dorastać w czasach rodzenia się subkultur młodzieżowych oraz powszechnej w tym czasie kontrkultury sprzeciwiającej się porządkowi panującemu w Stanach Zjednoczonych po 1945 co niewątpliwie wpłynęło na jego twórczość. Dylan jest powszechnie uważany za głównego muzyka sceny folkowej – dotyczy to oczywiście szeroko pojętego folku anglosaskiego czyli piosenek tworzonych przez amatorów takich jak wiejscy robotnicy najemni tworzący w czasach Wielkiego Kryzysu. Charakterystyczną cechą tekstów Boba Dylana jest jednak to, iż wykorzystując tradycyjną formę ludowej muzyki amerykańskiej (jak chociażby proste bluesy) dodał od siebie teksty, które nie mogą być porównywane z żadnymi innymi. Warto zaznaczyć, że Dylan od wielu lat jest corocznie typowany jako zdobywca Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (pisze nie tylko teksty piosenek ale również wiersze) jednakże są to typowania nieoficjalne (oficjalne typowania nie są publikowane). Zasługa Boba Dylana dla muzyki popularnej polega głównie na tym, iż jego teksty różnią się znacznie od innych tekstów folkowych tworzonych w tym samym okresie. Z chwilą nastąpienia w latach 60. XX w. tzw. „renesansu folku” śpiewał on o bombach atomowych oraz problemach rasowych czyli o sprawach żywotnych w tym czasie w amerykańskim życiu społecznym. Jego przeciwieństwem była masa inny wykonawców folkowych, który po II wojnie światowej nadal śpiewali archaiczne i nieaktualne teksty o Wielkim Kryzysie i migracji tysięcy bezrobotnych ze wsi do miast lub też przemierzających całą Amerykę w poszukiwaniu pracy zarobkowej. Powszechnie mówi się, że Dylan „przeniósł dyskusję na wyższy poziom”. Zmiana w twórczości Dylana nastąpiła w połowie lat 60. kiedy to ukazała się jedna z najpopularniejszych jego płyt „Highway 61 Revisited”. Wiązało się to ze skandalem na Festiwalu Folkowym w Newport kiedy to Dylan wystąpił na scenie z wyraźnie rockowym repertuarem oraz towarzystwem gitar elektrycznych. Z tego też albumu pochodzi jego najbardziej znana piosenka „Like a Rolling Stone”, która uznana została przez opiniotwórczy magazym muzyczny Rolling Stone za 1. na liście 500. utworów wszech czasów (nazwa gazety wzięła swój tytuł właśnie od tej piosenki). Zmiana stylistyki u Dylana wiązała się przede wszystkim ze stwierdzeniem, że „folk się skomercjalizował” (jego przeciwnicy twierdzą odwrotnie, tzn. że to Dylan się „sprzedał”) oraz że poprzez śpiew nie da się naprawić świata. W 1968 kiedy dziesiątki tysięcy studentów w USA (ale także na całym świecie) protestowało przeciwko panującemu porządkowi oraz wojnie w Wietnamie, Dylan ukrywał się przed mediami i fanami w swoim domu nie chcąc być uznany za duchowego przewodnika młodzieży i postanawiając poświęcić swój czas rodzinie.