Proszę o Analizę wiersza Jana Twardowskiego "Człowiek"
Człowiek
Nocą klękasz i znaleźć chcesz Boga
potem w oczach strach nosisz i łzy-
na dalekich, rozstajnych gdzieś drogach
ktoś się zbłąkał i płacze jak ty.
Pachnie ze wsi kwitnącym jaśminem
złote zboże wśród pola się śni-
kto cię zbudził, kim jesteś, gdzie płyniesz
w nieskończoność wieczorów i dni.
Nikt nie szuka cię dłońmi dobrymi,
nikt nie mówi, czy dobrze, czy źle,
tylko ziemia z grobami starymi
o twej ciszy słyszała i wie.
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Wiersz nieregularny, stroficzny,
rymy dokładne, krzyżowe
----------------------------------------------
epitety:
- złote zboże,
anafora:
- nikt nie, nikt nie
porównanie:
- ktoś się zbłąkał i płacze jak ty
przenośnia:
- Nocą klękasz i znaleźć chcesz Boga
potem w oczach strach nosisz i łzy
- złote zboże wśród pola się śni
- Nikt nie szuka cię dłońmi dobrymi,
- tylko ziemia z grobami starymi
o twej ciszy słyszała i wie
przeżutnia:
- cała pierwsza i druga zwrotka,
- tylko ziemia z grobami starymi
o twej ciszy słyszała i wie.
uosobienie:
- ziemia z grobami starymi
o twej ciszy słyszała i wie