@missszakal

missszakal

Początkujący

witajcie,mam problem bo w poniedziałek mam ustną maturę z polskiego i dopiero dziś napisałam prezentację. Mógłby ktoś ją sprawdzić, podpowiedzieć co ewentualnie poprawić, co dodać co ująć.Myślę, ze warto 71 punktów na ziemi nie leży.Pozdrawiam.Tragizm i piękno związków międzyludzkich na kartach literatury polskiej i powszechnej. Omów zagadnienie, odwołując się do wybranych utworów. Na początku chciałabym zacząć od definicji pojęcia „związki międzyludzkie'' Związki międzyludzkie - sposób wyrażania między dwoma lub więcej partnerami interakcji uczuć i postaw. Relacje koncentrują się na wzajemnych stosunkach ich uczestników, które odnoszą się do pozytywnych bądź negatywnych powiązań pomiędzy partnerami, których wyrazem mogą być na przykład: agresja, wrogość, atrakcyjność interpersonalna, miłość, zakochanie, intymność, obojętność, nienawiść,konflikt, zerwany kontakt, dystans emocjonalny, admiracja, skupienie uwagi, przemoc,manipulacja, kontrolowanie, lekceważenie.Istnieje wiele rodzajów więzi międzyludzkich mąż-żona, matka- córka, brat-siostra, kobieta-kobieta, mężczyzna-mężczyzna, to tylko kilka przykładów, tak naprawdę każdy człowiek z każdym innym człowiekiem tworzy jakąś relację. Często związki te są zawiłe, skomplikowane i kontrastowe. Nie ma idealnych relacji między ludźmi, zawsze są jakieś przeszkody. Jak wiadomo nic nie jest trwałe, ludzie się zmieniają. Czasem partnerzy są wystawiani na wielką próbę której niestety nie zdają, innych gubi poświęcenie czyli zbyt mocne zaangażowanie.W wielu związkach i postawach ludzkich można się doszukać piękna i tragizmu. Moim pierwszym przykładem literackim jest postać Tomasza Judyma i jego związki zawodowe.Tomasz Judym jest głównym bohaterem powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”. Judym pochodzi z Warszawy, mieszkał na ulicy Cichej wraz z ojcem biednym szewcem, pijaczkiem, ciągle chorą matką i bratem. Po śmierci matki został zabrany przez ciotkę na wychowanie. Jednak i tam nie miał lekko. Był chłopcem na posyłki, poniżany bity, nie raz przymierał głodem. Dzięki silnej woli i wytrwałości ukończył kolejne etapy szkoły. W końcu został lekarzem, a praktykę odbywał za granicą.Doktor Judym na swojej drodze zawodowej poznał wielu ludzi .Po powrocie z Paryża zostaje zaproszony do Doktora Czernisza aby wygłosił swój referat oparty na praktyce i doświadczeniu zdobytym w Paryżu. Myślą przewodnią jest sugestia iż lekarz nie tylko swym działaniem ale też interwencjami są w stanie zmienić stan higieny w zakładach pracy i siedliskach biedoty. Słuchający tego starsi lekarze oburzyli się, określili Judyma jako idealistę-marzyciela. Judym miał nadzieję, że jego entuzjazm udzieli się innym lekarzom, nikt jednak nie podzielił jego zapału i radykalnych poglądów. Lekarz zaczął pracę w szpitalu, równocześnie otworzył prywatny gabinet. Niestety nie miał wielu pacjentów, ponieważ zła opinia o nim krążyła wśród ludzi, od nieszczęsnego występu u znajomego lekarza. Potem wyjechał do ośrodka leczniczego w Cisach, pracował tam jako lekarz kuracjuszy. Starał się również kontynuować swój filantropijny program. Doprowadził do porządku szpitalik dla miejscowej biedoty. Podczas pobytu w Cisach doktor Judym zakochuje się z wzajemnością w Joannie Podborskiej którą poznał w Paryżu. Narzeczeni spędzają ze sobą wiele czasu, razem pracują. Byli bardzo szczęśliwi. Jednak po szarpaninie z administratorem dostaje wypowiedzenie z pracy i opuszcza Cisy wraz z ukochaną. Na stacji Judym spotyka dawnego przyjaciela, ten proponuje lekarzowi pracę przy kopalni. Tomasz wraz z inżynierem Korzeckim wyjeżdża do Zagłębia Dąbrowskiego. Judym opiekuje się biednymi robotnikami z kopalni. Pewnego razu Judym dostaje wiadomość o przyjeździe Joasi. Po przyjeździe ukochana wyznaje miłość lekarzowi oraz oferuje pracę u jego boku. Judym jednak odrzuca tę propozycję, mówiąc, że nie może zaznać szczęścia do póki nie poprawi się jakość życia biedoty z której sam się wywodzi.Przytoczone epizody z życia doktora Judyma pokazała ilu ludzi można spotkać na swojej drodze zawodowej. Z każdym z tych ludzi Judym nawiązał kontakt. Niektóre z nich są wręcz kontrastowe. Z jednej strony piękne, ponieważ Tomasz poświęcił i dopasował całe swoje życie dla swoich pacjentów, ludzi biednych, żyjących tak jak on wcześniej , czuł się odpowiedzialny za warunki w jakich żyją właśnie ci ludzie. Mimo swojego awansu społecznego nie zapomniał o swoim pochodzeniu. Poprzez swoje idee związki ze swoimi pacjentami miały też tragiczne skutki. Stracił wiele osobistych korzyści. Na samym początku lekceważony, utracił autorytet i pozycję wśród warszawskich lekarzy, jego prywatny gabinet poniósł klęskę, został zwolniony z ośrodka w Cisach. Opuścił również ukochana kobietę. Chyba najgorszą rzeczą było to, że Judym był ciągle samotny, nie miał wsparcia. Nie przyjął pomocy Joasi, bo jak sam mówił nie może być szczęśliwy jeśli wokoło jest tyle nieszczęścia i cierpienia.Jak wiadomo relacje między ludźmi tworzą się wszędzie , nawet w trudnych warunkach , gdzie nie ma miejsca na litość czy współczucie. Przykładem przyjaźni w takim miejscu pokazuje Gustaw Herling-Grudziński w utworze „Inny Świat”. Główny bohater a zarazem autor zostaje bezpodstawnie oskarżony i skazany do sowieckiego łagru. W 1940 zostaje osadzony w Grodnie, swoją podróż zakończył w więzieniu w Jarcewie. Szybko nauczył się norm i zasad panujących w łagrze. Życie tam było bardzo trudne , niekończąca się ciężka praca, głód, samotność, zimno, choroby- to powodowało , że ludzie nie mieli czasu ani siły na jakikolwiek kontakt z innymi więźniami. Przez mury łagru przewijali się różni skazańcy, aresztowani za różne, często błahe rzeczy. Pewnego dnia do brygady Gustawa przydzielono Michaiła Aleksiejewicza Kostylewa, nowego więźnia który przybył z łagpunktu w Mostowicy. Dwudziestoczterolatek , wykształcony człowiek, zafascynowany literaturą francuską, dzięki której, dowiedział się czym jest wolność, której nigdy nie zaznał. Przekonał się, że okłamywany przez całe swoje życie. Został oskarżony o próbę obalenia ustroju Związku Radzieckiego. Mimo swojej niewinności, po licznych torturach, przyznał się do zarzucanych mu win, po czym został skazany na 10 lat więzienia. Kiedy został przeniesiony do Jarcewa, fizyczna praca załamała go. Nie mógł znieść, że pracuje dla państwa którego tak nienawidzi. Kostylew nosił na temblaku zabandażowaną rękę. Z tego powodu nie pracował. Pewnego razu Gustaw zaobserwował, jak ranny odwija bandaż i opala rękę nad ogniem. Gustaw obiecał dochować tajemnicy. Od tego momentu zaczęła się ich krótka przyjaźń. Michaił Aleksiejewicz oparzył kiedyś przypadkiem rękę przy ognisku i dostał siedem dni zwolnienia z pracy. Postanowił wtedy w ten sposób unikać pracy. Wolny czas poświęcał za to na czytanie. Oczekiwał też na widzenie z matką. Kiedy zbliżała się selekcja więźniów na Kołymę, nie zaprzestał swego procederu, mimo iż wszyscy inni więźniowie starali się jak mogli unikać w tym czasie wizyt w ambulatorium, gdyż na Kołymę wędrowali więźniowie najsłabsi i chorzy. W końcu dowiedział się, że również znalazł się na liście. Ciosem było dla niego jednak to, że nie będzie mógł zobaczyć matki. Gustaw zaofiarował się, że pójdzie na Kołymę zamiast Kostylewa, ale zastępca komendanta obozu odrzucił prośbę. Kostylew natomiast oblał się w łaźni wrzątkiem i zmarł. Jak widzimy krótka przyjaźń między Kostylewem a Grudzińskim też jest przykładem na tragizm i piękno związków międzyludzkich. Tragizmem między innymi są warunki w których rozgrywa się akcja. Każdy walczył o przetrwanie , był torturowany, bity i poniżany, każdy nieostrożny ruch czy słowo może skończyć się katastrofą. Do tego jeszcze przyjaźń, w tej sytuacji nie wystarczało troszczyć się jedynie o siebie, ale też o przyjaciela. Tam zdrajcą mógł być każdy współwięzień, który donosił na innych aby ułatwić sobie życie. Obuch bohaterów połączyła wspólna tajemnica.Piękno zarówno jak i tragizm ma tu swoje miejsce. Sama przyjaźń łącząca Kostylewa i Grudzińskiego jest sama w sobie pięknym zjawiskiem. Mimo, że więź która ich łączy jest krótka, była powodem dla którego autor mógł się poświęcić i zginąć za więziennego przyjaciela. W dramacie Henrika Ibsena „Dzika kaczka” jest ukazana szczęśliwa, kochająca i szanująca się rodzina. Tutaj przedstawię tragizm i piękno w relacjach rodzinnych. W zakresie faktów utwór ten prezentuje przede wszystkim skutki działań Gregensa Werlego, stawiającego sobie od dawna za cel różne reformatorskie zadania, a których chciałby teraz, by jego przyjaciel Hjalmar Ekdal żył w prawdzie. Gregens widzi wokół siebie zakłamanie, obłudę, grę pozorów i cierpi z tego powodu. Zdaje sobie sprawę z faktu, że jego własny ojciec, zamożny fabrykant i człowiek interesu, uwikłany jest w sieć kłamstw i oszustw. Przed laty dopuścił tego, że obarczył swoimi winami Ekdala przyjaciela i wspólnika. Przyczyniło się to do zupełnego upadku tego człowieka, który jako zdziwaczały staruszek mieszka w domu syna, Hjalmara. Gregens domyśla się, że dla zagłuszenia wyrzutów sumienia ojciec łożył na wyuczenia Hjalmara zawodu fotografa i na urządzenie mu atelier; domyśla się, dlaczego ojciec ożenił zależnego od siebie finansowego Hjalmara z Giną Hansen, swą byłą gospodynią; przypuszcza, że 14-letnia Jadwinia Edkal nie jest córką Hjalmara, lecz starego Werlego.Gregens, uważający przyjaciela za wybitnego i zdolnego człowieka o silnym charakterze, pragnie, aby oparł swe życie na zasadach moralnych. Nie dostrzegając, że Hjalmar to człowiek słaby, który zadowolony jest ze swojej egzystencji, znośnej dzięki wielkiemu poświęceniu swojej żony Giny i miłości córki Jadwini i któremu wystarczają do szczęścia rojenia o wynalazku, którego kiedyś dokona, wyjawia mu kulisy jego życia rodzinnego. Gregens chce oczyścić atmosferę w domu Hjalmara poprzez prawdę. Tymczasem rezultat jego poczynań, jest zupełnie odmienny od zamierzonego. Hjalmar załamuje się pod ciężarem wiadomości przyjaciela, odpycha od siebie dwie istoty oddane mu przez kilkanaście lat bez reszty i swym postępowaniem sprawia, że Jadwinia popełnia samobójstwo. Przerażony Gregens próbuje wmówic sobie i innym, że Jadwiania nie zginęła na próżno, że jej śmierć wyzwoliła Hjalmara, ale musi się poddać trzeźwym argumentom dobrze znającego Ekdala doktora Rellinga i przyznać do porazki do porażki. Dochodzi do wniosku, że skoro nie miał racji, to nie warto żyć i opuszcza dom Hjalmara, stwierdzając, że jego przeznaczeniem było widoczne trzecią osobą która przyczyniła się do tragedii rodziny.Nie trudno doszuka się piękna relacjach Hjalmara ze swoją żoną i córką. On wraz ze swoją rodziną żyje spokojnie. Darzą się zaufaniem, szacunkiem i miłością. Wypełnia swój czas pracą, chętnie w tym pomaga mu żona wraz z córką. Hjalmar widzi Ginę jako idealną żonę, Jadwinia wyobraża sobie ojca jako idealistę, któremu uda się wkrótce zbudować przełomowy dla świata fotografii wynalazek. Wiodą swoje życie skromnie lecz godnie.Tragizm pojawia się w momencie przybycia Gregensa Werle- przyjaciela młodego Ekdala. Gregensowi wydaje się, że Hjalmar jest indywidualnością, niezwykłym człowiekiem któremu prawda ma pomóc. Kiedy Gregens, idealista, chce uczynić małżeństwo Hjalmara lepszym poprzez wyjawienie mu prawdy o Ginie, niszczy jego wyobrażenie o kobiecie. Ekdal nie mógł pogodzić się z prawdą i obrócił się przeciwko żonie i córce. W efekcie tego Jadwinia popełniła samobójstwo, gdy odkryła, że ojciec się jej wyrzekł. Zainspirowana słowami Gregensa o poświęcaniu tego co najważniejsze, by w ten sposób dowieść swojej miłości zinterpretowała je zbyt dosłownie. Jednocześnie Gregens pojął, iż nie może wymuszać swoich ideałów na innych ludziach. Jak widać pojawienie się osób trzecich w relacjach rodzinnych zamiast pozytywnych skutków prowadzi do tragedii i zniszczenia rodziny.Złożoność relacji kobieta-mężczyzna widzimy w utworze Johanna Wolfganga von Goethe „Cierpienia młodego Wertera”.Powieść jest pisana w formie listów Wertera do przyjaciela. Werter stał się bohaterem skandalu towarzyskiego, bo rozkochał w sobie dwie siostry, dlatego musiał opuścić miasteczko. Przybył do niewielkiej miejscowości Waldheim, gdzie poznał piękną Lottę. Okazała się ona miłością jego życia. Werter został zaproszony na bal i po drodze towarzystwo, w którym się znajdował, przyjechało po dziewczynę. Była w białej sukience i rozdzielała chleb wśród swego rodzeństwa. Werterowi wydała się aniołem. Zaczął coraz częściej bywać w jej domu. Lotta miała jednak narzeczonego, Alberta, który przebywał poza miasteczkiem. Niebawem miał wrócić. Werter przeżywał miłosne uniesienia, czuł, że Lotta to jego „dusza bliźniacza”.Kiedy wrócił Albert, życie stało się dla Wertera nie do zniesienia. Postanowił opuścić Waldheim i pracować jako sekretarz pewnego posła. Okazał się on wyjątkowo uciążliwym człowiekiem - oschły i wiecznie niezadowolony z życia. W dodatku podczas jednego z przyjęć arystokracji Werter został wyproszony z towarzystwa, jako mieszczanin nie należący do wyższych sfer. Bardzo przeżył to upokorzenie. W międzyczasie dowiedział się o ślubie Lotty z Albertem. W końcu wrócił do Waldheim, uznając, że najlepiej się czuje w pobliżu Lotty. Było mu jednak coraz ciężej. Kilkakrotnie odwiedzał Lottę i Alberta, rozmawiał o samobójstwie, pożyczył od Alberta pistolety.Pewnej nocy zastrzelił się, wcześniej listownie pożegnał się z Lottą.W tym utworze podobnie jak w innych jest zarówno tragizm jak i piękno. Piękną relacją międzyludzką jest tu miłość Wertera do Lotty. Ten młody człowiek poznał bratnią duszę w której się zakochał. Pośród innych ludzi czuł się obco i czuł, że go nie rozumieją. Z Lottą było inaczej. Miłość stała się sensem jego życia.Tragizm przejawia się w tym, że Lotta jest zaręczona, co burzy cały świat Wertera. Tragizm miłości Lotty i Wertera polegał na tym, że ich uczucie, choć piękne i namiętne, od samego początku skazane było na klęskę. Kobieta nie potrafiła złamać danego słowa narzeczonemu, a Werter nie miał na tyle odwagi, by przejąć inicjatywę. Przez to oboje kochankowie cierpieli wielkie katusze, które w ostateczności doprowadziły do samobójstwa Wertera, a Lottę wpędziły w chorobę. Obojgu kochankom zabrakło odwagi i zdecydowania do tego, żeby zrealizować swoje marzenia.W świetle przytoczonych przykładów literackich, widać, że wszyscy ci autorzy dostrzegają złożoność związków międzyludzkich. Mimo, że dzieła tworzone były w epokach Romantyzmu, Młodej Polsce i współczesności wszystkie ukazują że nie ma idealnych związków, w żadnym z nich nie dominuje ani piękno ani tragizm. Bohaterzy i ich związki są przykładem, że natura ludzka nie jest przewidywalna. Wszystko zależy gdzie się znajdujemy, z jakimi ludźmi przebywamy. Los kładzie ludziom kłody i progi pod nogami. Piękne wartości jak prawda, pomoc biednym, miłość czy przyjaźń mogą być przyczyną wielu tragicznych sytuacji.
Answer
Cześć proszę o pomoc.Odcinek AB o końcach A(-2,-1) i B (2,3) jest podstawą trójkąta ABC. Wieszchołek C należy do wykresu funkcji . Wyznacz współżędne punktu C, tak aby pole trójkąta ABC było najmniejsze.
Answer

Life Enjoy

" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "

Get in touch

Social

© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.