Question

potrzebuje wszystkie powtarzam WSZYSTKIE zasady ortograficzne, banalne dlatego oczekuje PERFEKCJI

poprostu nie mam czasu !

Answer 1

Pisownia wyrazów z "ó"

"ó" piszemy w dopełniaczu l. mn. rzeczowników  rodzaju męskiego: butów dębów, synów w końcówkach -ów, -ówna, ówka: Kraków, Tarnów, klasówka, pocztówka, złotówka wyjątki: zasuwka, skuwka na początku wyrazów bardzo rzadko: ósmy, ów, ówczesny, ówdzie "ó" piszemy, gdy w formach pokrewnych wymienia się na "o","e" lub "a": dwóch - dwoje, szósty - sześć, skrócić - skracać "ó" pisane jest zawsze w wyrazach: chór, córka, góra, kłótnia, król, krótki, kłódka, mózg, płótno, próżny, późno, równy, skóra, złoto, żółty, żółw, tchórz, próba, róż, spódnica, odór, cóż, na umór, protokół, który,wówczas, w ogóle

Pisownia wyrazów z "u"

literę "u" piszemy w wielu przyrostkach najczęściej spotykane to -uch, -uga, -ulec, -un, -unek, -ur, -us, -uszek, -uszka, -utki: leniuch, szaruga, hamulec, opiekun, rysunek, wilczur, dzikus, garnuszek, staruszka, malutki w kocówkach czasowników -uję, -ujesz, -uje: kupuje, hamujesz, psuje w końcówce -uj w czasownikach: spróbuj, rysuj wyjątki: stój, bój, spokój, pokój zawsze przez u piszemy wyrazy: bruzda, chrust, dłuto, kłuć, kurtyna, płakać, pruć, tłumaczyć tłumok, żuraw, zasuwka, skuwka, humor.

Pisownia wyrazów z "ż"

"ż" piszemy gdy w innych formach wyrazów lub wyrazach pokrewnych wymienia się na g, z, ź, s, dz, h: może - mogę; mrożony - mroźny; papież - papieski; mosiężny - mosiądz; móżdżek - mózg; drużyna - druh w końcówkach -aż, -eż rzeczowników rodzaju żeńskiego: młodzież, odzież, sprzedaż Wyjątki: twarz, macierz po literach l, ł, n, r: ulżyć, łżeć, branża, rżysko w partykule -że: skądże, róbże, także, mówże, jakże w wyrazach: gżegżółka, mżawka, żal, żur, żart, żyto, żenić się, żółty, żarłok, żuraw, żegluga, żyletka, żongler, żyrandol, żuk, żyrant, żubr, reportaż, żądać

Pisownia wyrazów z "rz"

"rz" piszemy gdy w innych formach wyrazów lub wyrazach pokrewnych wymienia się na r: dworzec - dworca; morze - morski; pierze - pióro po spółgłoskach p, b, g, t, d, k, g, ch, j,w: przygoda, brzoza, mistrz, drzewo, krzyk, grzywa, chrzan, ujrzeć, wrzesień Wyjątki: kształt, bukszpan, kszyk (ptak), pszenica, pszczoła, gżegżółka, piegża w formach stopnia wyższego i najwyższego przymiotników po wyżej wymieniowych głoskach piszemy sz: większy, młodszy, cieplejszy "rz" piszemy w przyrostkach -arz, -erz: gospodarz, piekarz, macierz "rz" piszemy w wyrazach: rzut, rzeka, rząd, rzecz, rzadki, orzech, rzemień, rzepa, rzeźba

Pisownia wyrazów z "ch"

"ch" piszemy gdy wymienia się na sz: mucha - muszka, piechota - pieszo, ruchomy - ruszać, blacha - blaszka "ch" piszemy w wyrazach: chory, chlustać, chwalić, chować, echo, chaos, chór, cholesterol, charakter, choleryk, chronologia, chirurg, chemia

Pisownia wyrazów z "h"

"h" piszemy gdy wymienia się na g, ż, z, ź, dz: błahy - błazen, wahać - waga, druh - drużyna "h" piszemy w wyrazach: hipoteza, heroizm, hipika, historia, handel, herbata, hańba, hardy. "h" piszemy w wyrazach rozpoczynających się od hiper-, hipo-: hiperbola, hipokryta "ę" wymienia się na "ą", "ą" wymienia się na "ę": wziąłem - wzięłam, zacząłem zaczęłam w rzeczownikach l. poj. piszemy -ą, a w l .mn. -om idę z kobietą, daję kobietom "ę" piszemy w bierniku l. poj. rzeczowników rodzaju żeńskiego: matkę, historię, mapę "ę" piszemy w pierwszej osobie l. poj. czasu teraźniejszego: myję, szyję, sprzedaję poprawnie czasownik włączyć w formie wielokrotnej brzmi włączać, a jego pochodnymi są: załączyć - załączać itp. "j" piszemy po spółgłoskach c, z, s wymawianych twardo: sesja, lekcja, poezja, kolacja - kolacji "ii" piszemy wtedy, gdy wyraz w mianowniku kończy się na -ia: linia - linii, armia - armii, Maria - Marii wyjątki: ziemi, głębi, skrobi, rękojmi "-i" piszemy, gdy wyraz kończy się na "-nia" po spółgłosce: pralnia - pralni, powierzchnia - powierzchni

Pisownia "by" rozdzielnie

"by" piszemy rozdzielnie po bezokoliczniku: 
czekać by, uszyć by "by" piszemy po imiesłowach biernych zakończonych na -no, -to: skończono by, zamknięto by po wyrazach winien, powinien: winien by, powinien by oraz po zaimkach przysłownych: dlaczego by, dokąd by, tak by, którędy by, wtedy by, jak by (w znaczeniu w jakis sposób)

Pisownia "by" łączna

"by" piszemy łącznie z osobowymi formami czasowników: uszyłabym, wracałby, poszliby z partykułami innymi: 
anieby, niechby, czyżby, nużby, oby, bodajby z wszystkimi spójnikami: aby, aczkolwiekby, chybaby, ażeby, jakoby, gdyby, jakby, przecieżby, żeby w dopełniaczu l. poj. w wyrazach typu: knieja, mierzeja, ukleja, Pompeja, breja; pisze się końcówkę -i: 
knieja - kniei breja - brei w wyrazach pochodzenia obcego typu: idea, statua, kamea, Korea, orchidea; w dopełniaczu l. poj. piszemy końcówkę -i: idea - idei kamea - kamei " z czasownikami pisze się osobno: nie ma, nie pił, nie był wyjątki: niedomagać, niepokoić, niecierpliwić "nie" z rzeczownikami pisze się razem: niepogoda, niewypał, niepalenie "nie" z przymiotnikami w stopniu równym pisze się razem, a w stopniu wyższym i najwyższym osobno: niedobry, nie lepszy, nie najlepszy niełatwy, nie łatwiejszy, nie najłatwiejszy "nie" z przysłówkami pochodzącymi od przymiotników w stopniu równym pisze się razem, a w stopniu wyższym i najwyższym oddzielnie. niedobrze, nie lepiej, nie najlepiej "nie" z przysłówkami pochodzącymi od innych części mowy pisze się rozdzielnie: nie bardzo, nie całkiem, nie zaraz "nie" z liczebnikami piszemy oddzielnie: nie raz, nie dwoje wyjątki: niejeden (w sensie wielu), nie jeden (hotel odwiedził)