Question

Potrzebuje pilnie na dzisiaj piosenek o chopinie z PODKŁADAMI

Answer 1

Gdy po Łazienkach w dzień słoneczny spaceruję,
To lubię czasem pod Chopina pomnik przyjść,
I jakieś ciepło i nostalgię w sercu czuję,
I jakaś rzewna nuta w głowie mojej brzmi.

Boonjur Monsieur!!! Pan taki dzisiaj zadumany,
Jakiś liryczny z oczu Pana bije blask.
Pan pewnie ciągle jest w Warszawie zakochany,
Ona swym blaskiem przysłoniła Panu świat.

Tutaj w Łazienkach drogi Panie Fryderyku,
Z uroczym wdziękiem zbiera Pan warszawski kurz,
A kiedy zima śpi jak niedźwiedź w mateczniku,
To Pana postać czule kryje śnieżny puch.

Może na spacer dziś pójdziemy przez Aleje,
By móc podziwiać w blasku dnia Królewski Trakt.
Niech słońce w oknach się przegląda, niech się śmieje,
I niech warszawski nam we włosach hula wiatr.

Pan się uśmiecha, bo Pan wrócił do Warszawy
I tu w Łazienkach już od dawna Pana dom.
Czy Pan nadąża, czy Pan nadal jest ciekawy?
Czy Pana nuty tak jak dawniej żywe są?

Niech Pan nie troska się o nuty i o sławę.
Pana muzyka w naszych sercach wiecznie gra.
To dzięki Panu świat spogląda na Warszawę,
A Pana sława jak kobieta wdzięk swój ma.

Answer 2

Za oknem deszcz
Panie Chopinie - fortepian pana smutno gra
Dawno wybaczył pan jesieni
Że taki łzawy humor ma

Paryski bulwar zapłakany
I Place Concorde, i Plac Pigalle
Pól Elizejskich rude kasztany
Czy pamiętają jak pan grał

A przecież Francja, przecież Paryż
Mówią: to dla artystów raj
Kwiaty na pana fortepianie
Więdną tak szybko, niczym mgła

Myśli krzyczące jak gladiole
Czasu człowieka wierny pies
Pan dobrze wiedział - nigdy nie wyschnie
Przez świat płynąca rzeka łez

Każdej jesieni deszcz jest inny
I inne liście strąca wiatr
A tylko smutek pana oczu -
Panie Chopinie - wciąż ten sam Za oknem deszcz Panie Chopinie - fortepian pana smutno gra Dawno wybaczył pan jesieni Że taki łzawy humor ma Paryski bulwar zapłakany I Place Concorde, i Plac Pigalle Pól Elizejskich rude kasztany Czy pamiętają jak pan grał A przecież Francja, przecież Paryż Mówią: to dla artystów raj Kwiaty na pana fortepianie Więdną tak szybko, niczym mgła Myśli krzyczące jak gladiole Czasu człowieka wierny pies Pan dobrze wiedział - nigdy nie wyschnie Przez świat płynąca rzeka łez Każdej jesieni deszcz jest inny I inne liście strąca wiatr A tylko smutek pana oczu - Panie Chopinie - wciąż ten sam