Question

Potrzebuje na 15.03.12 r

wypracowanie o kulturze starozytnej grecji na 2 kartki

z gory dzieki ^^

Answer 1

Stare, sam miałem podobne zadanie i korzystałem z neta ;p

 

Kultura starożytnej Grecji, powstała i rozwijała się po upadku kultury mykenskiej(helladzka kultura) spowodowanym w głównym stopniu najazdem Dorów. Za czas jej trwania przyjmuje się okres od ok. 1200.r.pne do Iw. p.n.e, czyli do czasu podboju starozytnej Grecji przez Rzymian. Jednak wraz z podbojem rzymskim, nie skończył się definitywnie okres sztuki greckiej. Artyści nadal tworzyli, ale przede wszystkim na potrzeby kolekcjonerów rzymskich. Najczęściej ich dzieła były kopiami znanych wcześniej dzieł greckich.

Twórczość artystyczna Greków rozwijała się w XI–I w. p.n.e. na Półwyspie Bałkańskim, wyspach Morza Egejskiego, w Azji Mniejszej, południowej Italii, na Sycylii, wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego.Byl to okres archaiczny (XI–VI w.) Główne zabytki tego okresu to: ceramika malowana we wzory geometryczne, drobne figurki z terakoty, brązu i kości słoniowej, architektura –domy i małe świątynie w typie megaronu. Od VII w. narodzil sie początek budownictwa monumentalnego i rzeźby. Okres klasyczny (V–IV w.) charakteryzuje umiar, harmonia, logika i jedność kompozycji. Po raz pierwszy powstały miasta (Milet, Pireus) o funkcjonalnym planie z prostokątną siatką ulic (Hippodamos z Miletu); rozwinęła się rzeźba wolno stojąca ukazująca ruch (Dyskobol Myrona), malarstwo ścienne (Polignot, Mikon), czerwonofigurowe malarstwo wazowe, rzeźba w brązie (m.in. Auriga delficki) i w kamieniu; w drugiej połowie V w. Ateny pod rządami Peryklesa stały się głównym ośrodkiem sztuki; działali tu wybitni architekci (Iktinos, Kallikrates), rzeźbiarze (Fidiasz, Alkamenes z Lemnos) i malarze (Agatarchos z Samos, Apollodoros); dokonała się synteza porządków architektonicznych: doryckiego i jońskiego; pojawiła się kolumna koryncka; w rzeźbie Poliktet opracował kanon postaci ludzkiej (Doryforos); pod koniec V w. powstał tak zwany styl mokrych szat (m.in. Nike Pajoniosa z Mende, Nike zawiązująca sandał); w IV w. zapoczątkowano monumentalizację architektury użytkowej (buleuterionu, teatru, stadionu), powstał nowy typ budowli sakralnej (tolosy) i świeckiej (hotele w Olimpii, arsenał w Pireusie); w rzeźbie pojawiły się nowe tematy (akt kobiecy). Najwiekszymi mistrzami tego okresu byli : Kefisodotos, Praksyteles, Skopas, Leochares, Bryaksis z Karii, Lizyp –twórca nowego kanonu proporcji (Apoksyomenos). W malarstwie sztalugowym pojawiła się też nowa tematyka (m.in. sceny rodzajowe) i utrwalił się iluzjonizm (Zeuksis, Parrasjos, Apelles z Kolofonu).

W okresie hellenizmu (323–30 r. p.n.e.) grecka sztuka (zwana hellenistyczną) stała się różnorodna tematycznie i formalnie, bardziej laicka i uniwersalna. Nastąpił rozwit urbanistyki i budownictwa użytkowego (szczytowe osiągnięcie –latarnia morska na Faros); wznoszono monumentalne budowle świeckie i sakralne; w budownictwie mieszkalnym pojawił się dom z perystylem, malowidłami ściennymi, mozaikami posadzkowymi i urządzeniami kanalizacyjnymi; wprowadzono konstrukcję z ciosów klinowych; powszechnie stosowano porządek joński, rzadko –koryncki; w rzeźbie realizm, ekspresja: Ołtarz Pergameński, Nike z Samotraki, Laokoona grupa; drobną plastykę reprezentowały m.in. figurki terakotowe z Tanagry (tanagryjskie figurki); malarstwo sztalugowe odkryło nowe tematy (pejzaże, martwa natura); ceramika malowana ustąpiła reliefowej, wyciskanej z form (megaryjskie czarki); rozkwit rzemiosła artystycznego, m.in. toreutyki, złotnictwa, gliptyki. Okres rzymski (I–IV w.) –sztuka starożytnej Grecji była coraz częściej anonimowa i mniej oryginalna; wcześniej jej wpływom uległa m.in. sztuka etruska i rzymska; w pewnych okresach determinowała styl sztuki perskiej i egipskiej; jej dziedzictwo przejęła sztuka bizantyńska i koptyjska; w czasach nowożytnych stała się jedną z podstaw teorii klasycyzmu.

Porządki architektoniczne
Porządki architektoniczne to określone kierunki stylistyczne, według których konstruuje się budowle. Ich składniki (kolumny z bazą, trzonem i głowicą, belkowanie, dekoracje) są wzajemnie powiązane według ściśle określonych reguł i proporcji ustalonych na podstawie specjalnej jednostki miary zwanej modułem. Podstawowymi porządkami architektonicznymi (zwanymi także stylami architektonicznymi) wykształciły się w starożytnej Grecji i są to: porządek dorycki, joński i koryncki; ich odmianami są porządki toskański i kompozytowy. Najłatwiej jest je rozpoznać po kształtach głowic kolumn (kapitel).