Question

Potrzebuje jak najszybciej opowiadanie na temat ,, Mój plan na życie z Bogiem i według Ewangelii'' .

NA MINIMUM DWIE STRONY !!!

DAJE NAJ xDeeee:**

Answer 1

Na początku podstawówki  zmieniłam się bardzo. Zaczął się okres buntu i młodzieńczych szaleństw. Z osoby grzecznej i dobrze ułożonej zmieniłam się w osobę, dla której nic się nie liczyło oprócz własnej przyjemności i dobrej zabawy. Szkoła i moje zachowanie zupełnie przestały mnie obchodzić. Zaczęły się nałogi, ucieczki z lekcji , ucieczki z internatu, kłamstwa i totalny brak szacunku do kogokolwiek.
Bóg przestał być bliską mi osobą, choć nigdy nie przestałam wierzyć, że istnieje. Wtedy po prostu nie pasował do mojego życia i szybko zapomniałam o Nim.

Mieszkałam w tamtym czasie z Anią, która była moją bliską przyjaciółką. Jej babcia – osoba wierząca - zafundowała jej wakacyjny pobyt na obozie chrześcijańskim. Ania nie była przekonana, co do tego, ale w rezultacie pojechała. Po powrocie zauważyłam, że coś się w niej zmieniło. Już nie bawiła się z nami tak, jak kiedyś, nie chciała wariować i uciekać z internatu. Wtedy powiedziała mi, że poznała Boga. Osobiście . Że nawróciła się, uwierzyła w ofiarę Jezusa na krzyżu i narodziła się na nowo. Nie rozumiałam tych słów, ale akceptowałam jej zmianę, bo widziałam, że zaczęła być szczęśliwsza, spokojniejsza. Miała coś, czego nie znałam.

Dużo mówiła mi o Bogu, o tym, że mnie kocha, że mogę mieć w Nim nowe życie, zbawienie... Nie chciałam tego słuchać. Pewnego dnia na jej usilne prośby, bym pojechała w najbliższe wakacje razem z nią na obóz, na którym była rok wcześniej, zgodziłam się, tylko dlatego, że chciałam, by dała mi spokój.
Nadeszły wakacje i ku mojemu niezadowoleniu, zapisałam się na obóz, bo przecież obiecałam przyjaciółce...
Pojechałyśmy. Ja- zbuntowana i tak inna niż kiedyś, że moi rodzice nie mogli uwierzyć, że w tak krótkim czasie można tak się zmienić. To samo nauczyciele w szkole i wychowawcy w internacie.
Pierwsze wrażenie jakie miałam po przyjeździe na obóz, to pytanie: „dlaczego Ci ludzie się tak cieszą?”. Przez kilka kolejnych dni dowiedziałam się, co było powodem i źródłem tej radości i sama jej zapragnęłam.

Pewnego wieczoru, rozmawiałam z pewną osobą, od której ponownie usłyszałam , że Bóg jest żywy i kocha mnie taką, jaką jestem i chce mnie uratować, zbawić i dać życie wieczne. Że jest to dar dla każdego człowieka i każdy, jeśli tylko pragnie, może przyjąć go dla siebie. Że ofiara Jezusa na krzyżu była złożona też za mnie.

Był wieczór i zostałam sama przy zgaszonym ognisku. Myślałam nad tymi wszystkimi słowami i nie potrafiłam tego zrozumieć, a jednocześnie czułam, że jest to najważniejsza chwila w moim życiu, i że mogę właśnie teraz podjąć decyzję na TAK, lub na NIE.
Uczucia, które wtedy mnie wypełniły są nie do opisania.

Zobaczyłam jak na filmie, całe moje życie. Moje głupie wybory, moje złe czyny, moją rodzinę, którą tak bardzo zawiodłam, więź z Bogiem, którą odrzuciłam, mój zbuntowany charakter, moje zepsute serce i całą resztę mnie, której zaczęłam się wtedy wstydzić. Zdałam sobie sprawę, że Bóg to wszystko wie, widział i było Mu przykro. „Zobaczyłam” krzyż i niewinnego Jezusa, umierającego za mnie. Płakałam bardzo długo i bardzo głośno. Czułam się, jakby mnie rozdarto i uświadomiłam sobie, że nie daję rady z własnym życiem, ze sobą samą. Wtedy pierwszy raz od dłuższego czasu szczerze zawołałam do Boga, resztką sił i wiary, by mnie ratował, by przebaczył mi grzechy, wypełnił sobą moje serce, zmienił mnie i prowadził. Wtedy oddałam swoje życie Bogu.
Nie pamiętam, jak dotarłam do pokoju, ani kiedy i jak zasnęłam.

Następnego dnia rano obudziła mnie tak ogromna radość, lekkość i pokój w duszy, że nie miałam wątpliwości. Żywy Bóg pojawił się w moim sercu. Przez następne dni poznawałam Biblię – Boże Słowo, które zaczynałam czytać i podziwiać, i które zachwyca mnie do dziś.
Czułam się wtedy naprawdę kimś nowym.
Obóz się skończył, wróciłam do szkoły , do rodziny. Bóg stopniowo zaczął prostować to, co wcześniej wykrzywiłam. Zaczął pracę nad moim sercem i wiem, że ten proces będzie trwał do końca. Dotykał kolejnych sfer mojego życia i naprawiał. Relacje, myślenie, pragnienia, charakter.

Niedługo później trafiłam do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Poznaniu, który pokochałam i w którym jestem do dziś.
Co się zmieniło?

Wszystko. Przede wszystkim ja sama. Bóg przewrócił moje życie do góry nogami, zburzył wiele domków z kart, które traktowałam jako moje warownie i zaczął budować na Swoim Fundamencie. Od nowa, od początku. Stabilnie.

Od tego czasu nie jest łatwiej. Wręcz jest coraz trudniej, bo nie jest łatwo być blisko z Bogiem w świecie, który Go odrzuca. Ale jest nadzieja. Żywa, wzmocniona wiarą, której sam Bóg udziela. Jest Jego miłość, która się nie kończy i nie zmienia. I Jest Jego łaska, której doświadczam każdego dnia, i przez którą jestem zbawiona – przez którą może być zbawiony KAŻDY człowiek, jeśli tylko pragnie.

 

Answer 2

Moim planem na życie z Bogiem i według Ewangelii jest następujący: - chcę być z Nim mocno związana i nigdy nie oddalać się od Niego - dzięki temu pragnę pomagać innym ludziom oraz dzielić się z nimi moimi uczuciami - chcę również, aby Pan Bóg czuwał nade mną i odganiał mnie od zła - pragnę też by chronił także moich bliskich i opiekował się nami (oraz całym światem), aby na świecie przestało istnieć zło Uważam, że te wszystkie podpunkty są bardzo ważne i, że ja i dobrzy ludzie będą go przestrzegać . Nie wiem czy dwie strony ale mam nadzieję że pomogłam :-)