Question

Potrzebuję aby ktoś mi pomógł napisać na jeden z wybranych tematów: Muszą być min 4 strony A 4.... Plis proszę o pomoc. No i oczywiście niz z netu:(Potrzebuję to na sobotę 22 maja.

1.Autonomia Galicji w sytuacjach Polaków w trzech zaborach w II poł. XIX i na pocz.XX w- analiza porównawcza
2.Drogi do wolności- scharakteryzuj przełomowe momenty historii Polski w latach 1944-1989.
3. Przedstaw polityczne i ideowe koncepcje walki o niepodległość Polaków w okresie zaborów.

Answer 1

Wraz z dniem 24 października 1795 roku Polska całkowicie zniknęła z mapy Europy. Zaborcy ostateczny rozbiór Polski uzasadniali tym, iż „Rzeczpospolita Polska zupełnie nie jest zdolna do ustanowienia sobie takiego [stałego i silnego] rządu lub też żyć spokojnie pod swymi prawami i utrzymywać się w niepodległości”. Polska została więc podzielona na trzy zabory: rosyjski – wschodnie terytorium Polski (ziemie litewskie z Wilnem, białoruskie, ukraińskie, Mińsk, Podole, Wołyń, Kurlandia), pruski – zachodnie terytorium Polski (Prusy Królewskie z Gdańskiem i Toruniem, Wielkopolska z Poznaniem, Kujawy, Mazowsze z Warszawą, Żmudź, część Podlasia z Białymstokiem) i austriacki – południowe terytorium Polski (Podole z Lwowem i Tarnopolem, Ruś Czerwona, Małopolska, część Podlasia, Lublin, Sandomierz).
W I połowie XIX wieku zabór rosyjski zdawał się być najbardziej przyjazny dla Polaków. Utworzono na jego terenie Księstwo Warszawskie, a następnie Królestwo Polskie, które po kongresie wiedeńskim uzyskało autonomię. W 1815 roku car dał Królestwu Polskiemu konstytucję, jednak szybko zaczęła być ona łamana przez władze carskie (m.in. coraz większa cenzura, sejm rzadziej zwoływany itp.). Polacy w zaborze rosyjskim mogli obejmować urzędy, a język polski nie był zakazany. Podatki były mniejsze niż w pozostałych zaborach. Jednakże „w żadnym kraju niemoralność nie była ani większą, ani powszechniejszą”. Po powstaniu listopadowym rozpoczęły się ostre represje – wprowadzono stan wojenny, zaczęto rusyfikować szkoły i urzędy. Jeśli chodzi o gospodarkę ziem zaboru rosyjskiego, to już od początku XIX wieku szlachta folwarczna wywłaszczała chłopów (tzw. rugi), więc wzrastała liczba chłopów bezrolnych. Zaczęła rozwijać się hodowla bydła.
Nie da się jednak ukryć, że w I połowie XIX wieku w najbardziej korzystnej sytuacji znaleźli się mieszkańcy zaboru pruskiego. Julian Ursyn Niemcewicz w swoich wspomnieniach z tamtego okresu napisał o rządzie pruskim: „Nieraz nawet zdaje się, jak gdyby mieli sumienie i zarzucali sobie niesprawiedliwość opanowania cudzej własności.”. Wprawdzie początkowo język polski był zakazany w urzędach, sądownictwie i szkołach, Polacy nie mogli zajmować stanowisk urzędniczych i obowiązywała cenzura, jednak już po 1815 roku Polacy otrzymali prawa językowe (w szkołach uczono po polsku!). W latach 40-tych XIX wieku można już było na terenie zaboru pruskiego tworzyć polskie stowarzyszenia, a cenzura została złagodzona. Należy również wspomnieć, iż w zaborze pruskim do 1811 roku zniesiono pańszczyznę (dużo wcześniej niż w pozostałych zaborach!), a od 1823, kiedy to rząd wydał dekret o uwłaszczeniu chłopów, powoli zaczął rozwijać się kapitalizm.
O tym nie mogli wtedy nawet marzyć Galicjanie – mieszkańcy zaboru austriackiego. Długo musieli oni jeszcze czekać na zniesienie pańszczyzny. W I połowie XIX wieku chłopi galicyjscy byli wręcz „zdziczali”, a szlachta miała nad nimi całkowitą władzę (co zaowocowało niezwykle krwawym konfliktem społecznym – rabacją w 1846 roku). Poza tym wszystkie urzędy, kościoły i szkoły były zgermanizowane, wprowadzono niezwykle ostrą cenzurę. Wspomniany już wcześniej Niemcewicz tak opisuje sytuację w Galicji: „w nieumiejętności, głupstwie i ciemnocie pogrążyć naród stało się najważniejszym rządu przedsięwzięciem.(…) [człowiek] nie może ruszyć się na krok bez pozwolenia rządu, nie może jeść, pić, tylko to, co mu rząd pozwoli”.
Aż trudno uwierzyć, że od 1866 roku to właśnie w zaborze austriackim znajdował się ośrodek życia narodowego i kulturalnego Polaków. Wszystko to za sprawą autonomii, jaką uzyskała Galicja. Chciałabym w tej pracy odpowiedzieć na pytanie, czy w II połowie XIX i na początku XX wieku na tle sytuacji panującej w dwóch pozostałych zaborach, Galicja rzeczywiście była „ostoją swobody”.