Urodzony w średnio zamożnej rodzinie ziemiańskiej, po utracie majątku zamieszkał w Warszawie. Studiował początkowo medycynę, później historię i polonistykę. Rozpoczął współpracę z głównymi pismami pozytywistów: „Przeglądem Tygodniowym” i „Niwą”. Na stałe związał się z „Gazetą Polską”- pisał dla niej korespondencje z Wiednia i Paryża. Jako wysłannik tego pisma dwa lata spędził w Kalifornii. Teksty z tego okresu zostały potem wydane wspólnie jako Listy z podróży do Ameryki. Po powrocie do Warszawy Sienkiewicz został redaktorem w nowo utworzonym dzienniku „Słowo”. W tym okresie powstały: Szkice węglem, Bartek Zwycięzca, za chlebem, Latarnik, zaliczane do kanonu polskiej nowelistyki. Przez sześć lat pracował nad trylogią historyczną: już pierwsza jej część Ogniem i mieczem osiągnęła niebywały sukces. Podobnie zostały odebrane dwie pozostałe części- Potop i Pan Wołodyjowski, pisane wedle słów samego autora- dla „pokrzepienia serc” czytelników w czasie, gdy ich kraju nie było na mapie Europy. Kolejne książki Sienkiewicza- Bez dogmatu i Rodzina Połanieckich przeszły bez echa, autor zatem powrócił do tematyki historycznej. Inspirowany obrazami Henryka Siemiradzkiego napisał powieść o prześladowaniu pierwszych chrześcijan, osadzając akcję w starożytnym Rzymie- Quo vadis. Zdobyła ona popularność na całym świecie, bijąc rekordy nakładu w wielu językach. Podobnie przyjęto wydaną cztery lata później dla młodzieży- W pustyni i w puszczy. Pisarzowi w dowód uznania ofiarowano zakupiony ze składek czytelników dworek w Oblęgorku. W 1905 roku został uhonorowany literacką nagrodą Nobla. Ostanie lata życia pisarz poświęcił na działalność charytatywną i polityczną. Podczas I wojny światowej, wspólnie z Ignacym Paderewskim zorganizował Komitet Pomocy Ofiarom Wojny. Zmarł w Szwajcarii; po kilku latach przewieziono do Polski.
Urodzony w średnio zamożnej rodzinie ziemiańskiej, po utracie majątku zamieszkał w Warszawie. Studiował początkowo medycynę, później historię i polonistykę. Rozpoczął współpracę z głównymi pismami pozytywistów: „Przeglądem Tygodniowym” i „Niwą”. Na stałe związał się z „Gazetą Polską”- pisał dla niej korespondencje z Wiednia i Paryża. Jako wysłannik tego pisma dwa lata spędził w Kalifornii. Teksty z tego okresu zostały potem wydane wspólnie jako Listy z podróży do Ameryki. Po powrocie do Warszawy Sienkiewicz został redaktorem w nowo utworzonym dzienniku „Słowo”. W tym okresie powstały: Szkice węglem, Bartek Zwycięzca, za chlebem, Latarnik, zaliczane do kanonu polskiej nowelistyki.
Przez sześć lat pracował nad trylogią historyczną: już pierwsza jej część Ogniem i mieczem osiągnęła niebywały sukces. Podobnie zostały odebrane dwie pozostałe części- Potop i Pan Wołodyjowski, pisane wedle słów samego autora- dla „pokrzepienia serc” czytelników w czasie, gdy ich kraju nie było na mapie Europy.
Kolejne książki Sienkiewicza- Bez dogmatu i Rodzina Połanieckich przeszły bez echa, autor zatem powrócił do tematyki historycznej. Inspirowany obrazami Henryka Siemiradzkiego napisał powieść o prześladowaniu pierwszych chrześcijan, osadzając akcję w starożytnym Rzymie- Quo vadis. Zdobyła ona popularność na całym świecie, bijąc rekordy nakładu w wielu językach. Podobnie przyjęto wydaną cztery lata później dla młodzieży- W pustyni i w puszczy. Pisarzowi w dowód uznania ofiarowano zakupiony ze składek czytelników dworek w Oblęgorku. W 1905 roku został uhonorowany literacką nagrodą Nobla.
Ostanie lata życia pisarz poświęcił na działalność charytatywną i polityczną. Podczas I wojny światowej, wspólnie z Ignacym Paderewskim zorganizował Komitet Pomocy Ofiarom Wojny. Zmarł w Szwajcarii; po kilku latach przewieziono do Polski.