filozofia średniowieczna – okres w historii filozofii obejmujący różne nurty filozoficzne średniowiecza, uprawianych na obszarze zachodniego chrześcijaństwa.
Średniowieczna filozofia opierała się na teocentryźmie, tzn. na założeniu, że cały świat koncentruje się wokół Boga. Bóg był uznawany za najwyższą wartość i doskonałość, to jemu podporządkowywano całe życie człowieka. To Bóg stworzył świat, to dzięki niemu powstało piękno, dobro i prawda. Większość zjawisk przyrody interpretowano jako znak od Boga. W filozofii dominowało pytanie o miejsce i rolę człowieka.
filozofia antyczna-Termin filozofia znaczy tyle, co „umiłowanie mądrości”, natomiast filozof jest „przyjacielem mądrości”. Definicję filozofii krótko sformułował Władysław Tatarkiewicz, który stwierdził, że „jest to nauka o tym, co dla ludzkości najważniejsze i najcenniejsze”. Pojęcie to zostało uściślone przez Platona, który uważał, że filozofia zajmuje się naturą bytu i rozważaniem tego, co było na początku.
filozofia średniowieczna – okres w historii filozofii obejmujący różne nurty filozoficzne średniowiecza, uprawianych na obszarze zachodniego chrześcijaństwa.
Średniowieczna filozofia opierała się na teocentryźmie, tzn. na założeniu, że cały świat koncentruje się wokół Boga. Bóg był uznawany za najwyższą wartość i doskonałość, to jemu podporządkowywano całe życie człowieka. To Bóg stworzył świat, to dzięki niemu powstało piękno, dobro i prawda. Większość zjawisk przyrody interpretowano jako znak od Boga. W filozofii dominowało pytanie o miejsce i rolę człowieka.
filozofia antyczna-Termin filozofia znaczy tyle, co „umiłowanie mądrości”, natomiast filozof jest „przyjacielem mądrości”. Definicję filozofii krótko sformułował Władysław Tatarkiewicz, który stwierdził, że „jest to nauka o tym, co dla ludzkości najważniejsze i najcenniejsze”. Pojęcie to zostało uściślone przez Platona, który uważał, że filozofia zajmuje się naturą bytu i rozważaniem tego, co było na początku.
Mam nadzieję, że pomogłam :)