Question

Podaj przyczyny upadku monarchii Karola Wielkiego.

Answer 1

ROZPAD IMPERIUM KAROLA WIELKIEGO

Po śmierci Karola Wielkiego w 814 roku władzę przejął Ludwik I Pobożny. W 843 roku doszło do podpisania traktatu w VERDUN, na mocy którego cesarstwo podzielone zostało między trzech jego synów:
LOTARIUSZA (najstarszy)- otrzymał koronę, zwierzchnią władzę. Dostał ziemie płn. Włoch, wschodnią Burgundię do Morza Północnego. Była to część środkowa, pas ziemi pomiędzy królestwem wschodnio i Zachodniofrankońskim;
KAROLA ŁYSEGO- zachodnia część cesarstwa- od Rodanu, Mozy i Skaldy- królestwo Zachodniofrankońskie- ludność pochodzenia romańskiego;
LUDWIKA NIEMCA- część wschodnia cesarstwa- ziemie na wschód od Renu- królestwo Wschodniofrankońskie- ludność pochodzenia germańskiego;

Najszybciej rozpadło się królestwo Lotariusza, ponieważ:
położone było między ziemiami braci,
duże ambicje i silna władza możnowładców,
ziemie te zamieszkiwały różne plemiona,
ziemie miały nieregularny kształt.
W 870 roku w MERSEN rozpadło się cesarstwo Lotara, a jego ziemie podzielono między sąsiadów:
Ludwik Niemiec- północna część ziem Lotara, północna Lotaryngia;
Karol Łysy- południowa część ziem Lotara, wschodnia Burgundia;
Północne Włochy dały początek królestwu Italii, pod rządami przedstawicieli rodu Berengariuszy (Berengarów).

W roku 987 wygasł ród Karolingów na zachodzie (ostatni- Ludwik V Gnuśny). Po nich władzę przejął Hugo Kapet (ok. 941-996), który zapoczątkował dynastię KAPETYNGÓW. Między Loarą a Sekwaną powstała Francja.

Cesarstwo wschodnie przetrwało do 911 roku, gdy zmarł ostatni z przedstawicieli rodu Karolingów na wschodzie- Ludwik Dziecię. Wtedy na czele państwa stanął Rudolf z rodu LUDOLFINGÓW. Państwo rozpadło się na 7 księstewek, z których największe było księstwo SASKIE- jego władca Henryk I Ptasznik w 933 roku pokonał Węgrów nad USTRUTĄ.

Answer 2

Po śmierci Karola dały o sobie znać w jego państwie z dużą siłą czynniki odśrodkowe, a jego następca Ludwik Pobożny nie był w stanie kontynuować jego dzieła. Ziemie na wschód od Renu były słabo zaludnione, oddalone od szlaków szerszej wymiany handlowej, a ponadto niedawno schrystianizowane, co nie sprzyjało poczuciu jedności. Do rozpadu monarchii przyczyniła się też nowa fala najazdów: Normanów z północy i Węgrów ze wschodu. Ostatecznie w Verdun w 843 dokonano podziału monarchii pomiędzy synów Ludwika Pobożnego: Karola Łysego, Ludwika Niemieckiego i Lotara. W nowo ustalonych granicach zaczęły tworzyć się nowe państwa Zachodu- Francja i Niemcy. Ziemie Karola Łysego zamieszkiwała głównie ludność romańska, a Ludwika objęły terytoria germańskie. Królestwo Lotara nie stworzyło podstaw do powstania trwałej jedności państwowej, a część jego ziem, późniejsza Lotaryngia i Alzacja, jeszcze w XIX i XX w. były przedmiotem sporów między Francją a Niemcami. Potomkom Karola Wielkiego nie udało się utrzymać władzy cesarskiej. Odnowił ją dopiero król niemiecki Otton I, koronowany na cesarza w Rzymie w 962r.