programy tego typu są rozprowadzane darmowo, jednak same w sobie posiadają różnego rodzaju reklamy, bandery reklamowe itp. Właśnie dzięki tym reklamom, twórca programu czerpie korzyści majątkowe. Po uiszczeniu odpowiedniej opłaty można dokonać zakupu wersji programu pozbawionej reklam. Za przykład możemy sobie obrać bardzo znany w Polsce komunikator internetowy Gadu-Gadu. Jest on właśnie wydawany na podstawie licencji Adware. Nie płacimy nic za korzystanie z niego, jednak w zamian za to musimy oglądać rożnego typu bannery czy wyskakujące okienka. Istnieją programy, które usuwają wszystkie reklamy, jednak jest to już naruszenie praw zawartych w treści licencji Adware, co więc jest niezgodne z prawem. W programach typu Adware jest zawarty mały haczyk, w niektórych programach zawarte jest coś w rodzaju złośliwych kodów, a mianowicie programów szpiegowskich. Trzeba więc zwracać uwagę na to, co instalujemy wiedząc że dany program opiera się na licencji Adware. Licencja Trial
programy oparte na tej licencji oferują nam swoje pełne funkcje, jednak ich okres użytkowania jest ograniczony czasowo. Programy oparte na licencji Trial mają zazwyczaj za zadanie pełne zaprezentowanie możliwości danego produktu. Po upłynięciu czasu dozwolonego na korzystanie z programu zazwyczaj będziemy zmuszeni do usunięcia go z dysku twardego komputera i zakupienie pełnej wersji. GNU General Public Licence
programy objęte tą licencją umożliwiają użytkownikowi uruchamianie programu w celach dowolnych, a na dodatek użytkownik ma udoskonalania go, kopiowania, a także tworzenie i udostępnianie własnych poprawek a także posiada prawo do publikowania kodu źródłowego. Można zatem uznać, ze licencja GPL jest obecnie najbardziej znaną licencją do wolnodostępnego oprogramowania. Licencja ta jest często powiązana z systemami operacyjnymi Linux, np. Red Hat Linux. Licencja BSD
jest to licencja oparta o zasady Wolnego Oprogramowania. Ten typ licencji jest bardziej ułożony dla samego użytkownika. Dzięki temu, prócz modyfikacji kodu możemy także rozpowszechniać program, który posiada nasz własny kod, bez konieczności umieszczania w nim kodu źródłowego. Jedynym warunkiem jest dołączenie informacji o tym, kto jest autorem oprogramowania oraz treści owej licencji, na podstawie której program został prawnie wydany. CPL (Common Public License)
jest to także jedna z licencji Wolnego Oprogramowania. W 1988 roku została ona sformułowana przez firmę IBM, po czym została zatwierdzona przez środowisko Open Source Initiative. Jest to licencja bardzo podobna do opisanej wyżej licencji „GNU General Public Licence „ Postcardware (cardware)
jest to typ licencji który jest bardzo zbliżony do Freeware. Programy oparte są udostępnione do darmowego użytku, jednak autor programu często jako formę „zapłaty” za program oczekuje, aby użytkownik wysłał mu kartkę pocztową. Rozróżniamy tutaj także dwa rodzaje tej licencji, jeden rodzaj to taki, gdzie wysłanie kartki jest wymogiem do tego, aby program używać w pełni legalnie, a drugi typ to taki, gdzie autor pozostawia wolną rękę użytkownikowi odnośnie wysłania kartki, zatem nie jest to konieczne.
programy tego typu są rozprowadzane darmowo, jednak same w sobie posiadają różnego rodzaju reklamy, bandery reklamowe itp. Właśnie dzięki tym reklamom, twórca programu czerpie korzyści majątkowe. Po uiszczeniu odpowiedniej opłaty można dokonać zakupu wersji programu pozbawionej reklam. Za przykład możemy sobie obrać bardzo znany w Polsce komunikator internetowy Gadu-Gadu. Jest on właśnie wydawany na podstawie licencji Adware. Nie płacimy nic za korzystanie z niego, jednak w zamian za to musimy oglądać rożnego typu bannery czy wyskakujące okienka. Istnieją programy, które usuwają wszystkie reklamy, jednak jest to już naruszenie praw zawartych w treści licencji Adware, co więc jest niezgodne z prawem. W programach typu Adware jest zawarty mały haczyk, w niektórych programach zawarte jest coś w rodzaju złośliwych kodów, a mianowicie programów szpiegowskich. Trzeba więc zwracać uwagę na to, co instalujemy wiedząc że dany program opiera się na licencji Adware.
Licencja Trial
programy oparte na tej licencji oferują nam swoje pełne funkcje, jednak ich okres użytkowania jest ograniczony czasowo. Programy oparte na licencji Trial mają zazwyczaj za zadanie pełne zaprezentowanie możliwości danego produktu. Po upłynięciu czasu dozwolonego na korzystanie z programu zazwyczaj będziemy zmuszeni do usunięcia go z dysku twardego komputera i zakupienie pełnej wersji.
GNU General Public Licence
programy objęte tą licencją umożliwiają użytkownikowi uruchamianie programu w celach dowolnych, a na dodatek użytkownik ma udoskonalania go, kopiowania, a także tworzenie i udostępnianie własnych poprawek a także posiada prawo do publikowania kodu źródłowego. Można zatem uznać, ze licencja GPL jest obecnie najbardziej znaną licencją do wolnodostępnego oprogramowania. Licencja ta jest często powiązana z systemami operacyjnymi Linux, np. Red Hat Linux.
Licencja BSD
jest to licencja oparta o zasady Wolnego Oprogramowania. Ten typ licencji jest bardziej ułożony dla samego użytkownika. Dzięki temu, prócz modyfikacji kodu możemy także rozpowszechniać program, który posiada nasz własny kod, bez konieczności umieszczania w nim kodu źródłowego. Jedynym warunkiem jest dołączenie informacji o tym, kto jest autorem oprogramowania oraz treści owej licencji, na podstawie której program został prawnie wydany.
CPL (Common Public License)
jest to także jedna z licencji Wolnego Oprogramowania. W 1988 roku została ona sformułowana przez firmę IBM, po czym została zatwierdzona przez środowisko Open Source Initiative. Jest to licencja bardzo podobna do opisanej wyżej licencji „GNU General Public Licence „
Postcardware (cardware)
jest to typ licencji który jest bardzo zbliżony do Freeware. Programy oparte są udostępnione do darmowego użytku, jednak autor programu często jako formę „zapłaty” za program oczekuje, aby użytkownik wysłał mu kartkę pocztową. Rozróżniamy tutaj także dwa rodzaje tej licencji, jeden rodzaj to taki, gdzie wysłanie kartki jest wymogiem do tego, aby program używać w pełni legalnie, a drugi typ to taki, gdzie autor pozostawia wolną rękę użytkownikowi odnośnie wysłania kartki, zatem nie jest to konieczne.