Pilne na jutro !
zinterpretuj sonet IV i wypisz z niego środki stylistyczne
Mikołaj Sęp SzarzyńskiSonet IVO wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem1Kondycja ludzka, Konflikt wewnętrzny, Walka, Wojna, VanitasGrzech, Szatan, SzczęściePokój — szczęśliwość; ale bojowanieByt nasz podniebny[1]: on srogi ciemnościHetman[2] i świata łakome marnościO nasze pilno czynią[3] zepsowanie
.5Ciało, Dusza, GrzechNie dosyć na tym, o nasz możny Panie!Ten nasz dom[4] — ciało —, dla[5] zbiegłych lubości[6]Niebacznie[7] zajźrząc[8] duchowi zwierzchności,Upaść na wieki żądać nie przestanie.
Cóż będę czynił w tak straszliwym boju,10Wątły, niebaczny, rozdwojony w sobie?Bóg, Zbawienie, ZwycięstwoKrólu powszechny, prawdziwy pokoju
Zbawienia mego, jest nadzieja w tobie[9]!Ty mnie przy sobie postaw, a prześpiecznie[10]Będę wojował i wygram statecznie[11]!
zinterpretuj sonet IV i wypisz z niego środki stylistyczne
Mikołaj Sęp SzarzyńskiSonet IVO wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem1Kondycja ludzka, Konflikt wewnętrzny, Walka, Wojna, VanitasGrzech, Szatan, SzczęściePokój — szczęśliwość; ale bojowanieByt nasz podniebny[1]: on srogi ciemnościHetman[2] i świata łakome marnościO nasze pilno czynią[3] zepsowanie
.5Ciało, Dusza, GrzechNie dosyć na tym, o nasz możny Panie!Ten nasz dom[4] — ciało —, dla[5] zbiegłych lubości[6]Niebacznie[7] zajźrząc[8] duchowi zwierzchności,Upaść na wieki żądać nie przestanie.
Cóż będę czynił w tak straszliwym boju,10Wątły, niebaczny, rozdwojony w sobie?Bóg, Zbawienie, ZwycięstwoKrólu powszechny, prawdziwy pokoju
Zbawienia mego, jest nadzieja w tobie[9]!Ty mnie przy sobie postaw, a prześpiecznie[10]Będę wojował i wygram statecznie[11]!
More Questions From This User See All
Kto mówi? - Słaby wewnętrznie skłócony człowiek wypowiadający się we własnym imieniu i zbiorowości.
Do kogo? - Zwraca się do Boga
Co? - Podmiot liryczny ukazuje życie ludzkie jako walkę z siłami zła.
Jak? - Używając terminologii batalistycznej i ozdobnego intelektualnego języka.
Podmiot liryczny przedstawia w sonecie swoją wizję życia ludzkiego. Już w pierwszej strofie pojawia się antynomia: pokój - bojowanie. Sam człowiek pokazany jest jako istota wewnętrznie skłócona rozdarta między ciałem a duchem. Widoczna jest ufność podmiotu lirycznego w to że z Bożą pomocą odniesie zwycięstwo w walce z szatanem i pokusami ziemskimi.
Środki stylistyczne: antytezy, np. pokój - bojowanie; elipsy np. pokój szczęśliwość; peryfrazy, np. srogi ciemności hetman; metafory, np. dom - ciało; oksymorony, np. łakome marności; epitety, np. możny Panie; archaizmy, np. łakome, niebaczny, zajźrząc, statecznie.